The king of War นิยาย บท 207

คำพูดของเหมียนเจิ้งอวี่ ทำให้ทุกคนตกใจ

“ปู่เหมียว นี่เป็นแค่ชาปลอมที่เศษสวะคนหนึ่งส่งมอบมาให้ ทำไมคุณยังคิดว่าเป็นของจริงได้ค่ะ?”

เจิ้งเหม่ยหลิงรีบก้าวไปข้างหน้าและกล่าว

นายท่านตระกูลโจวก็ดึงสติกลับมา ยี่สิบล้านที่เหมียนเจิ้งอวี่ออกให้ สำหรับเขาแล้ว ก็เป็นราคาที่สูงมาก เขายังไม่เคยเห็นเงินมากมายแบบนี้มาก่อน

แต่อีกฝ่ายเป็นเหมียนเจิ้งอวี่ ผู้นำตระกูลอันดับสองของเมืองโจวเฉิง ถ้าหากเอาชาปลอมนี้ขายให้เหมียนเจิ้งอวี่จริงๆ เกิดคนรุ่นหลังในบ้านของเขารู้ความจริง ตระกูลโจวก็จบเห่แน่

สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ เขาไม่เชื่อด้วยซ้ำว่า ชานี้เป็นของจริง

“เจ้าบ้านเหมียว พูดอย่างไม่ปิดบังคุณ นี่เป็นชาคุณภาพต่ำที่สามีหลานสาวของผมส่งมอบมาให้ จนถึงตอนนี้ ผมยังไม่ยอมรับเขา นอกจากนี้ เขาเป็นแค่ลูกเขยแต่งเข้าจริงๆ จะส่งมอบชาต้าหงเผาจากต้นแม่มูลค่าหลายสิบล้านให้ผมได้อย่างไร?”

นายท่านตระกูลโจวกล่าวอย่างรวดเร็ว

ในเวลาเดียวกัน จากตรงหน้าของเหมียนเจิ้งอวี่ ก็โยนชากล่องนั้นลงในถังขยะ และสั่งเจิ้งเหม่ยหลิงที่อยู่ข้างกายว่า: “เหม่ยหลิง เธอเอาชาคุณภาพต่ำนี้ โยนทิ้งลงในท่อระบายน้ำซะ! อย่าให้ใครดื่มผิดเข้า แล้วโดนพิษ!”

“เฮ้ย เดี๋ยวก่อน!”

เหมียนเจิ้งอวี่ยังไม่ทันดึงสติกลับมา เจิ้งเหม่ยหลิงก็เอาชาเดินออกไปแล้ว

เหมียนเจิ้งอวี่รีบไล่ตามออกไปอย่างรวดเร็ว เพียงแต่ตอนที่เขาตามออกไป เจิ้งเหม่ยหลิงก็โยนชาทั้งหมดลงในท่อระบายน้ำแล้ว

คนของตระกูลโจว ก็ทยอยเดินตามเหมียนเจิ้งอวี่ออกจากคฤหาสน์

“ปู่เหมียว หนูโยนชาปลอมทิ้งแล้ว แบบนี้ก็ไม่มีทางเสิร์ฟผิดแล้ว!”

เจิ้งเหม่ยหลิงปรบมือ และพูดอย่างยิ้มกริ่ม

“พวก พวก พวกคุณก็แค่กลุ่มคนโง่ชัดๆ! นั่นเป็นชาต้าหงเผาจากต้นแม่ของภูเขาอู๋อี๋ของจริง! อย่าว่าแต่ยี่สิบล้าน ถ้าหากเอาไปประมูลขาย ไม่แน่อาจสามารถประมูลขายราคาได้สูงมากกว่านี้ก็ได้!”

ท่าทางของเหมียนเจิ้งอวี่เจ็บปวดใจมาก พูดด้วยความโกรธ: “พวกคุณตำน้ำพริกละลายแม่น้ำชัดๆ! ชามูลค่าหลายสิบล้าน บอกว่าทิ้งก็ทิ้งเลย”

พูดแล้ว เขาก็หันหลังก็จากไป

“ปัดโธ่ เจิ้งอวี่? คุณกำลังทำอะไรนะ? ทำไมก็กลับแล้ว?”

เจิ้งเต๋อหัวรีบไล่ตามออกไป

เหมียนเจิ้งอวี่เดินไปถึงตรงหน้ารถRolls-Royce Motor Carsคันนั้นของตัวเอง ทันใดนั้นก็หยุดฝีเท้าลงมา มองไปที่เจิ้งเต๋อหัวแล้วพูดว่า: “เต๋อหัว เห็นแก่มิตรภาพหลายปีของพวกเรา ฉันเตือนคุณอย่าคบหาสมาคมกับตระกูลโจว ตระกูลเล็กที่มองการณ์ตื้นเขินแบบนี้ คุณภาพต่ำทำการใหญ่ไม่ได้ด้วยซ้ำ!”

“เจิ้งอวี่ คุณหมายความว่าอย่างไร?”

สีหน้าของเจิ้งเต๋อหัวค่อนข้างดูไม่ดี

เหมียนเจิ้งอวี่แสยะยิ้ม: “คุณคิดว่า ชายหนุ่มคนรุ่นหลังที่สามารถมอบชามูลค่าหลายสิบล้านให้ได้ เป็นแค่ลูกเขยแต่งเข้าธรรมดาจริงๆเหรอ? ตระกูลโจว มองพลาดไปแล้ว! เอาล่ะ มีชีวิตมาถึงขนาดนี้แล้ว จะเชื่อฉันหรือไม่ คุณตัดสินใจด้วยตัวเอง! ฉันขอตัวก่อนแล้ว!”

ทันทีที่เสียงลดลง เหมียนเจิ้งอวี่ก็ขึ้นรถทันที

เมื่อมองไปที่ด้านหลังของรถRolls-Royce Motor Carsที่จากไป เจิ้งเต๋อหัวดูมึนงง

เพื่อนเก่าคนนี้ของเขา เป็นคนแบบไหน เขารู้ดีกว่าใคร

อย่างอื่นไม่ว่า ทางด้านการมองคนนี้ เก่งมาก

เขาผ่านเรื่องเล็กน้อย ก็สามารถมองได้มากกว่า

เมื่อฟังความหมายของเขา คนรุ่นหลังคนนั้นที่โดนตระกูลโจวขับไล่ออกไป น่าจะเป็นชายหนุ่มที่ไม่ธรรมดา

“คุณพ่อตา เจ้าบ้านเหมียวเป็นอะไรไป? ก็แค่ชาปลอมหนึ่งกล่องไม่ใช่เหรอ? ฉันยังเป็นห่วงว่าเขาจะดื่มแล้วท้องเสีย ถึงไม่ขายชาปลอมให้เขา”

ในเวลานี้นายท่านตระกูลโจว ก็กล่าวด้วยสีหน้าไม่พอใจ

เขารู้สึกใจไม่ดี ทั้งๆที่ตัวเองหวังดีต่อเหมียนเจิ้งอวี่ แต่อีกฝ่ายกลับไม่เห็นค่า

เจิ้งเต๋อหัวมองไปที่นายท่านตระกูลโจวด้วยใบหน้าซับซ้อน: “คุณพ่อตา ครั้งนี้ คุณมองพลาดไปแล้ว!”

“หมายความว่าอะไร?”

นายท่านตระกูลโจวขมวดคิ้วพูด

“จมูกของเจิ้งอวี่ดีมาก บนโลกใบนี้ ไม่มีชาที่เขาดมไม่ออก ชาที่คุณให้เหม่ยหลิงทิ้งเมื่อกี้นี้ เป็นชาต้าหงเผาจากต้นแม่ของภูเขาอู๋อี๋จริงๆ!”

เจิ้งเต๋อหัวเอ่ยปากพูด

หลังจากที่พูดจบ เขาก็รู้สึกว่านายท่านตระกูลโจวเป็นคนโง่

นายท่านตระกูลโจวดูขมขื่น ทันใดนั้นก็คิดอะไรออก

“ใช่แล้ว ยังมีหยกเจ้าแม่กวนอิมที่หลานเขยมอบให้ล่ะ?”

ทันใดนั้นนายท่านตระกูลโจวก็มองไปทางนายหญิงตระกูลโจวแล้วถาม การหายใจของเขาค่อนข้างเร็วถี่ขึ้นมา

แม้แต่การเรียกหยางเฉินก็เปลี่ยนเป็นหลานเขย

นายหญิงตระกูลโจวชี้ไปที่ถังขยะข้างๆ: “ก่อนหน้านี้ คุณบอกว่า สิ่งของที่หยางเฉินมอบให้เป็นของปลอมไม่ใช่เหรอ? ฉันก็ทิ้งลงถังขยะแล้ว”

นายท่านตระกูลโจวรีบวิ่งไปที่หน้าถังขยะ และเก็บหยกเจ้าแม่กวนอิมออกมาด้วยตัวเอง

เพียงแต่หยกเจ้าแม่กวนอิมที่เดิมทีสมบูรณ์แบบ ในเวลานี้กลับแต่แตกออกเป็นหลายชิ้น

“แตกแล้ว!”

คนของตระกูลโจวมองไปที่มือของนายท่านตระกูลโจว ต่างก็ดูเฉื่อยชา

นายท่านตระกูลโจวก็พรึ่บพรั่บ นั่งบนเก้าอี้หวาย ไอไม่กี่คำ และหายใจหอบอีกครั้ง

“พ่อ!”

“คุณปู่!”

“คุณปู่!”

ชั่วขณะหนึ่ง ทุกคนทั้งหมดในห้องโถงก็ตื่นตระหนก

ดีเพียงแค่โรคหอบหืดกำเริบ หลังจากที่ได้รับยาประจำตัวแล้ว ในไม่ช้าก็กลับเป็นปกติ

แต่นายท่านตระกูลโจวกลับดูเหมือนจะได้รับบาดเจ็บอย่างสาหัส ใบหน้าอ่อนแอ ไม่มีชีวิตชีวาแม้แต่น้อย

“ฉันเหนื่อยแล้ว! เสี่ยวซี ประคองปู่ไปที่ห้องนอน!”

นายท่านตระกูลโจวกล่าวด้วยสีหน้าเศร้าสร้อย

ในเวลานี้ ในใจของเขาเพียงแค่เสียใจอย่างไม่มีที่สิ้นสุด แต่ทุกอย่างก็สายไปแล้ว ชาที่มีมูลค่าหลายสิบล้านถูกคิดว่าเป็นชาปลอมแล้วทิ้ง เห็นได้ชัดว่าหยกเจ้าแม่กวนอิมก็เป็นสมบัติล้ำค่าเช่นกัน และก็แตกออกเป็นหลายชิ้น