The king of War นิยาย บท 518

“ถึงแม้คนที่เข้ามาในตระกูลเย่ จะมีอำนาจหรือต่ำต้อยเพียงใด ก็ต้องใช้นามสกุลเย่!”

เย่จี้จงพูดด้วยสีหน้าเย็นยะเยือก

หยางเฉินเข้าใจทันที มิน่าล่ะ ตาเฒ่านี่ยังไม่เคยเจอฉินซี แต่ก็เปลี่ยนนามสกุลให้เธอแล้ว ที่แท้เพราะเหตุผลนี้นี่เอง

“ตระกูลเย่เป็นใครไม่ทราบ ถึงมาบอกให้พี่เฉินเปลี่ยนนามสกุล”

หม่าชาวที่ยืนอยู่ข้างหลังหยางเฉิน ทนดูไม่ได้อีกต่อไป เขาพูดอย่างโมโห

“ก็แค่หมาตัวหนึ่ง กล้ามายุ่งกับการตัดสินใจของฉันเหรอ”

จู่ๆ แววตาอันแหลมคมของ เย่จี้จง ก็มองไปยังหม่าชาว และพูดอย่างโมโห “ตบปากเดี๋ยวนี้!”

เมื่อเขาพูดจบ ก็มีผู้แข็งแกร่งในชุดดำเดินออกมาจากข้างหลังเขา ชายคนนั้นเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว พริบตาเดียวก็พุ่งไปข้างหน้าหม่าชาว

ขณะเดียวกันเขาก็ง้างมือขึ้น ไม่มีความเมตตาแม้แต่น้อย และกำลังจะตบไปที่ปากของหม่าชาว

“พรึบ!”

เมื่อฝ่ามือตบลงมา กลับได้ยินเพียงเสียงลม

ถึงหม่าชาวจะเตรียมตัวเอาไว้แล้ว แต่ก็ยังตกใจกับความน่ากลัวของผู้แข็งแกร่งตระกูลเย่

จะตอบโต้กลับก็ไม่ทันแล้ว เขาทำได้เพียงขยับเท้าตามสัญชาตญาณ และหลบฝ่ามือของผู้แข็งแกร่งตระกูลเย่

“หา?”

ปฏิกิริยาของหม่าชาว เหนือความคาดหมายของผู้แข็งแกร่งตระกูลเย่ เขาอุทานออกมา จากนั้นจึงหมุนตัวอย่างรวดเร็ว และตบลงไปอีกครั้ง

“ไสหัวไป!”

หม่าชาวตวาดออกมา และเหวี่ยงหมัดออกไป

“ตุ้บ!”

เสียงดังสนั่น

ขณะที่ทุกคำกำลังตกตะลึง หมัดของหม่าชาวชกไปที่ฝ่ามือผู้แข็งแกร่งตระกูลเย่

ต่อมาทั้งสองคนต่างถอยไปข้างหลัง

สิ่งที่น่าตกใจคือ การถอยหลังของทั้งสองคนเหมือนกันเป๊ะ

เมื่อเห็นดังนั้น เย่จี้จงเพิ่งรู้ว่า ชายหนุ่มที่ติดตามหยางเฉินมาตลอด คือคนมีฝีมือขนาดนี้

เรียกได้ว่าผู้คุ้มครองข้างกายหยางเฉิน แข็งแกร่งพอๆ กับผู้แข็งแกร่งชุดดำคนนั้น

และนี่คือผู้แข็งแกร่งอันดับต้นๆ ในแปดตระกูลแห่งเยี่ยนตูเชียวนะ แต่หม่าชาวแค่คนมีฝีมือที่มาจากเมืองเล็กๆ ไม่ได้อยู่ในระดับเดียวกันเลย

แต่ในช่วงเวลาสำคัญ การต่อสู้ของทั้งสองคน กลับเหนือความคาดหมายของ เย่จี้จง

ใบหน้าเคร่งขรึมของผู้แข็งแกร่งชุดดำ ก็เต็มไปด้วยความตกตะลึงเช่นกัน

คิดไม่ถึงว่าชายหนุ่มอายุ 20 กว่าปี จะรับฝ่ามือของเขาได้ ถึงตัวเองจะไม่ได้ใช้แรงทั้งหมด แต่ฝ่ามือของเขา สามารถฆ่าคนธรรมดาได้สบายๆ

ชายหนุ่มคนนี้อายุยังน้อย แต่สามารถรับฝ่ามือเขาได้ อีกทั้งยังมีความรู้สึกบางอย่าง ชายหนุ่มตรงหน้า ยังไม่ได้ใช้แรงออกมาทั้งหมด

“นี่......เป็นไปได้ยังไง”

ตอนนี้ เย่ชังเบิกตาโต แววตาหวาดกลัวเต็มไปด้วยความตกตะลึง

เมื่อกี้เขาเห็นความแข็งแกร่งของหม่าชาว ขนาดผู้แข็งแกร่งสี่คน ที่พอมีฝีมือข้างกายเขา ยังโดนหม่าชาวจัดการอย่างง่ายดาย

แต่ผู้แข็งแกร่งชุดดำเมื่อกี้ เป็นผู้แข็งแกร่งอันดับต้นๆ ที่คอยคุ้มครองเย่จี้จงมาตลอด ฝีมือของเขาแข็งแกร่งมาก อย่างน้อยเขาก็ยังไม่เคยเห็นใครที่พอจะสู้กับผู้แข็งแกร่งชุดดำ ได้อย่างสูสีเลย

แต่ชายหนุ่มตรงหน้า กลับทำได้

ความตกใจในใจของเย่จี้จง ถึงขีดสูงสุด แต่สีหน้าของเขายังราบเรียบ

“ไอ้หนุ่ม เมื่อกี้ฉันประมาทไปหน่อย ครั้งนี้ฉันจะทุ่มสุดตัว!”

แววตาของผู้แข็งแกร่งชุดดำฮึกเหิม เมื่อพูดจบ เขาพุ่งเข้าไปหาหม่าชาวอย่างรวดเร็ว

หรือว่าข่าวที่เขาได้รับมาทั้งหมด มีความผิดพลาด

หยางเฉินไม่ใช่คนธรรมดาอย่างที่เห็น

แต่นอกจากลูกที่ถูกตระกูลอวี๋เหวินทอดทิ้ง เขามีดีอะไรให้ตัวเองมองเป็นอย่างอื่นอีกเหรอ

ถึงหยางเฉินจะควบคุมเมืองเจียงผิงและหนันยังที่มีอำนาจ แต่ก็ยังไม่อยู่ในสายตาตระกูลเย่

ขณะที่เย่จี้จงสงสัยว่าตัวเอง ยังไม่รู้จักหยางเฉินมากพอ หม่าชาวสู้กับผู้แข็งแกร่งชุดดำอย่างบ้าคลั่ง

การต่อสู้อย่างต่อเนื่อง ความสามารถของทั้งสอง ต่างเข้าใกล้ขีดสูงสุด

“นายมีความสามารถแค่นี้เหรอ”

ทั้งสองแยกกัน หลังจากปะทะ หม่าชาวแสยะยิ้มเย้ยหยัน เขายิ้มและถามขึ้น

สีหน้าของผู้แข็งแกร่งชุดดำเคร่งขรึมจนน่ากลัว คนที่เป็นผู้คุ้มครองเย่จี้จงอย่างเขา ต้องมาต่อสู้กับคนอายุ 20 กว่าปีนานขนาดนี้

“แกกำลังยั่วโมโห จุดจบของแกจะสาหัสมาก บางทีอาจถึงตายก็ได้!”

ผู้แข็งแกร่งชุดดำพูดอย่างเย็นชา

หม่าชาวหัวเราะคิกคัก “ถ้าต้องมีคนตาย คนนั้นต้องเป็นนาย!”

“แกอยากตายเหรอ!”

ผู้แข็งแกร่งชุดดำโดนยั่วโมโห แววตาฉายแววอาฆาต เขาขยับเท้า ร่างกายเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว และพุ่งเข้าไปหาหม่าชาว

“ตอนแรกฉันคิดว่าแค่โง่ เป็นกบในกะลามานาน คงจะไม่เคยมีโอกาสต่อสู้กับผู้แข็งแกร่งที่แท้จริงสินะ”

หม่าชาวเหวี่ยงหมัด พลางพูดเยาะเย้ย “ถ้าเป็นเช่นนี้ ฉันจะให้นายมีโอกาสได้เห็นก็แล้วกัน!”

สิ่งที่ทำให้ผู้แข็งแกร่งชุดดำตะลึงก็คือ เหมือนหม่าชาวเปลี่ยนไปเป็นคนละคน พละกำลังบนตัวเขาพลุ่งพล่านออกมา

ไม่ว่าจะเป็นพละกำลังหรือความเร็วของหม่าชาว เหนือกว่าเขาทุกอย่าง