ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี！ นิยาย บท 279

บทที่279 ละอายใจที่ร้านอาหารฟาสต์ฟู้ดดิคอส

วันที่สอง

เนื่องจากอากงหวูได้นัดผู้หญิงไว้ให้ เฉินเกอรู้ว่าสุดท้ายจะไม่มีผลใดๆ แต่เมื่อได้รับปากตกลงกับอากงหวูฉะนั้นเฉินเกอ

ก็ได้เตรียมตัว แล้วรีบไปที่ร้านอาหารฟาสต์ฟู้ดดิคอสก่อน

ไม่คาดคิดเมื่อไปถึง

ฉันเห็นผู้หญิงคนหนึ่งนั่งอยู่มุมหนึ่ง ดื่มโค้ก บนโต๊ะมีปีกไก่และเฟรนช์ฟรายด์ ขาขาวห้อยราวกับ โชว์ต้นขาสีขาว เหมือน

กำลังรอคน

คงไม่ใช่เธอมั้ง?

เฉินเกอคิดในใจ

หลังจากนั้น ผู้หญิงคนนั้นวางเฟรนช์ฟรายส์ลง ทำปากขมุบขมิบ ถือโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วกด

ในเวลาเดียวกัน เฉินเกอได้รับข้อความ หวางหมินเป็นคนส่งข้อความมา

“คุณมาหรือยัง”

เฉินเกอคิดในใจ ที่แท้ก็คือผู้หญิงคนนี้

มองแวบแรก ก็ดูสวยดี

เฉินเกอจึงเดินไปนั่ง

“คุณ……คุณทำอะไร?” หญิงสาวผงะ

มองไปที่เฉินเกอแบบทำอะไรไม่ถูก

“คุณมาที่นี่เพื่อหาคู่?” เฉินเกอถาม

“หาคู่อะไร คุณป่วยหรือเปล่า!”หญิงสาวมองเฉินเกอด้วยความกลัว

“อ๊ะ คุณไม่ใช่หวางหมินเหรอ? เมื่อกี้คุณไม่ได้ส่งข้อความถึงผมเหรอ?” เฉินเกอรู้สึกสับสนเล็กน้อย

“ฉันไม่รู้จักหวางหมิน เมื่อกี้ฉันเพิ่งส่งข้อความวีแชทไปหาแฟนของฉัน?” หญิงสาวพูด

“ขอโทษด้วย ผมทักคนผิด!”

เฉินเกอยืนขึ้นด้วยความลำบากใจ

จะบ้าตาย ถ้ารู้เป็นอย่างนี้โทรศัพท์ก่อนก็ดีแล้ว

กำลังเตรียมโทร

ก็มีคนมาตบไหล่เขา

เมื่อหันไปมอง เธอก็เป็นผู้หญิงที่มีรูปร่างหน้าตาสวยเหมือนกัน

เบิกตากลมโตมองเฉินเกอ “คุณเฉินเกอ? มีนัดมาพบกันใช่ไหม?”

หญิงสาวถามอย่างดูถูกเล็กน้อย

“อืมอืม ใช่ครับ คุณคือ”

“หวางเสี่ยว!”

“อืม?”

“หวางเสี่ยวเป็นน้องสาวฉันหวางหมินคือฉันเอง!”

หวางเสี่ยวรีบตอบแก้ตัว

“อืม เมื่อกี้คุณทักคนผิดใช่ไหม?” หวางเสี่ยวพูดด้วยเสียงประชด

จริงๆ ตอนที่เธอเข้ามาเมื่อกี้ เธอบังเอิญเห็นฉากนั้น

ช่างน่าอายจริงๆ

ดังนั้น หวางเสี่ยวเพียงแค่เฝ้าดูอยู่ข้างๆ และไม่ได้ไปทักทาย มันรู้สึกอึดอัดมาก

คิดว่าคนๆก็ใช้ได้เหมือนกัน

แต่ว่า คิดแล้วเขาจะไล่ผู้ชายคนนี้ออกไปภายในเวลาไม่ถึงห้านาที ดังนั้นหวางเสี่ยวจึงอยากจะรีบจัดการ เรื่องของพี่สาวให้

เสร็จ

เฉินเกอและหวางเสี่ยวนั่งเผชิญหน้ากัน

เฉินเกอเพียงแค่มองไปที่หวางเสี่ยวแป๊บเดียว และรู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้ไม่มีอะไรนอกจากสวย

หวางเสี่ยวจ้องไปที่เฉินเกอและคิดทบทวน

ในใจคิดหน้าตาเฉินเกอก็สดใส และหล่อเหลา ถ้าฐานะครอบครัวของเขาดีกว่านี้ จะมาเป็นพี่เขยของเขาก็ได้

แต่น่าเสียดาย ที่เขายากจนขนาดนี้ พี่สาวของเขาคงไม่สนใจหรอก

ในความเป็นจริงถ้าไม่ใช่คุณปู่บังคับให้แต่งงาน ก็นึกว่าพี่สาวกังวลกับการหาคู่

มีคนมาจีบพี่สาวของเธอเยอะแยะ แต่หวางหมินไม่ถูกชะตา!

“อีกอย่าง ฉันรู้สถานการณ์ของคุณเหมือนกัน ตอนนี้คุณยังหางานไม่ได้ใช่ไหม? นั่นหมายความว่าคุณยังไม่มีรายได้!

นอกจากนี้ฉันได้ยินมาว่าคุณซื้อบ้านในอำเภอผิงอัน แต่สำหรับฉัน ที่ทำงานได้ถูกย้ายไปที่เมืองจินหลิงแล้ว ก็หมายความว่า

อีกไม่นาน ฉันจะไปทำงานในเมืองจินหลิง เรื่องที่อยู่อาศัย คุณจะวางแผนอย่างไง?”

หวางเสี่ยวถาม

ในใจคิดรีบพูดจุดสำคัญดีกว่า

“โอ้ ถ้าเป็นจินหลิง ผมก็มีบ้านหลังหนึ่ง!”

สุดท้ายเมื่อมาถึง ยังไม่ได้ดื่มน้ำ ก็โกรธเฉินเกอจนต้องเดินหนีออกไป

รู้สึกขาดทุนไปหน่อย

สิ่งสำคัญคือ ตัวเองต้องช่วยพี่สาวจัดการเรื่องให้เรียบร้อย

ถ้าคุณคุณปู่รู้ ฟังเขาพูดแค่สองสามคำ และเดินจากไป คุณปู่ต้องโกรธแน่นอน

ยิ่งไปกว่านั้น คุณปู่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขามาแทนที่พี่สาวของเขา

ดังนั้นจึงกลัวว่าเฉินเกอกลับไปแล้วจะพูดเรื่องไร้สาระกับอากงหวู

ก็เลยตั้งใจให้เฉินเกอยอมถอนตัวไปก่อน

“คุณไม่ไปแล้วเหรอ?” เฉินเกอเห็นเธอกลับมานั่งอีกครั้ง เลยถามด้วยความประหลาดใจ

“ใครบอกว่าฉันจะไป ฉันยังไม่ได้กินข้าวเช้าเลย ฉันอยากกิน นอกจากนี้ วันนี้เราเจอกันครั้งแรก คุณต้องเลี้ยงฉันซิ?”

หวางเสี่ยวพูดพลางกอดอก

“อ่อ ไม่มีปัญหา!” เฉินเกอคิดในใจ ทำไมจัดการเธอยากขนาดนี้

“ฉันอยากกินแฮมเบอร์เกอร์ ฉันอยากกินเฟรนช์ฟรายส์ ปีกไก่ และพิซซ่าไก่ทอด ทั้งหมดนี้ฉันอยากกิน!” หวางเสี่ยวพูด

“คุณกินเยอะขนาดนี้?”

เฉินเกอตกใจมาก

“คุณแค่บอกว่าคุณจะเลี้ยงไหม?”

“ได้ได้ ผมเลี้ยง!”

ไปสั่งอาหารให้หวางเสี่ยวเสร็จแล้วนำกลับมา

ดูเธอกิน.

เฉินเกอกำลังคิด ว่าจะทำอย่างไรให้เธอเกลียดเขาแล้วเดินจากไป

ถ้าอย่างนี้กลับไปจะได้มีข้อแก้ตัว

คิดว่า ตอนนี้ทั้งคู่มีความคิดเป็นของตัวเอง

และเวลานี้

“เฮ้ยเฮ้ย เป็นเธอจริงๆเหรอ ตอนที่อยู่ข้างนอก ก็ว่าหน้าเหมือนเธอ!”

ผู้ชายสองคนและผู้หญิงสองคนเดินมาจากข้างนอก ตบไหล่หวางเสี่ยวที่กำลังกินเบอร์เกอร์

หวางเสี่ยวตกใจ

“พวกเธอ…… พวกเธอมาได้ไง?”

หวางเสี่ยวหน้าแดงแล้วพูด