ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี! นิยาย บท 66

บทที่ 66 ปัญหามาถึงบ้าน

“อ๋า? เฟยเอ๋อ เขาก็คือผู้ช่วยที่เธอหามานะหรอ?”

ทันใดนั้นพิธีกรสาวสวยทั้งสามคนก็ตื่นตะลึงขึ้นมาเล็กน้อย

เฉินเกอคนนี้ แม้ว่าภายนอกจะดูรูปงาม สะอาดสะอ้าน แต่ว่าการแต่งตัวแบบนี้ ดูยังไงก็เหมือนคนบ้านนอกคนหนึ่ง

แล้วมาดูผู้ช่วยที่ตัวเองพามาด้วย

เสื้อผ้ามีความสดใสสวยงาม ล้วนแต่เป็นระดับแบบวัยรุ่น

มีคนหนึ่งยังเป็นหนึ่งในคนที่พิธีกรสาวสวยตามจีบอีกด้วย รถออฟโรดคันนั้นก็คือเขาที่ขับมา

ความแตกต่างนี้ มันช่างชัดเจนเกินไปแล้ว

อันที่จริงการถ่ายทอดสดกลางแจ้งที่ดูหน้าดูริมฝีปาก แล้วตอนนี้ล่ะ ไม่กี่คนนี้กลับพาคนบ้านนอกแบบนี้มาเดินเพ่นพ่าน นี่ไม่เท่ากับว่าลดเกรดของทุกคนหรอกหรอ!

“ใช่แล้ว ก็ฉันหาผู้ช่วยไม่ทันนี่ ก็เลยลากเพื่อนร่วมชั้นของพวกเรามาแทนไง!”

ใบหน้าของหานเฟยเอ๋อก็ร้อนผ่าวเหมือนกัน

รู้สึกอับอายขายหน้ามาก

“เฮอเฮอ ฉันว่านะ ให้เขาตามอยู่ข้างๆ ช่วยพวกเราถือของเถอะ อย่างมากก็แค่ ให้ฉันถือโทรศัพท์สองเครื่องก็แล้วกัน!”

ในตอนนี้เอง ผู้ชายคนหนึ่งมองไปที่เฉินเกอส่ายหัวแล้วยิ้มอย่างขมขื่น

ความรังเกียจในคำพูดนั้นชัดเจนโดยไม่ต้องพูด

“ฉันว่าหวงเหมาพูดถูก แบบนี้ก็ดีเหมือนกัน ฉันให้เขาคอยตามช่วยถือของดีกว่า!”

พิธีกรสาวสวยคนหนึ่งพูดขึ้น

“อื้ออื้อ เฉินเกอ นายเอาโทรศัพท์มือถือให้หวงเหมาเถอะ นายช่วยถือข้าวของของพวกเราแทน และตามอยู่ห่างๆ ก็พอแล้ว!”

หานเฟยเอ๋อรีบพูดขึ้น

ความโกรธเคืองในใจของเฉินเกอนั้น บัดซบ ผมมาช่วยคุณทำงานนะ ไม่ใช่คนงานต๊อกต๋อย ที่คุณจ้าง?

แต่เมื่อคิดดูอีกที ไหนๆ ก็มาแล้ว กลับคำอีก ก็ไม่ได้เรื่อง

เฮ้อ ถ้าพวกคุณจะรังเกียจก็รังเกียจไปเถอะ ให้ผมถือของ มันก็สบายดี

“ลาลาลา คุณผู้ชมทั้งหลาย สวัสดีตอนบ่ายจ้า!”

“สวัสดีตอนบ่ายจ้าที่รักทุกคน!”

“ฉันคือเสี่ยวเถียนเถียนของทุกคนนะคะ คิดถึงพวกคุณจะแย่อยู่แล้ว!”

การถ่ายทอดสดเริ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว เหล่าพิธีกรสาวสวย

สาวสวยต่างก็เริ่มกล่าวเปิดคลิปของตัวเอง

“หวงเหลย หวงเหลย เร็วเร็วเร็ว ช่วยฉันขยับกล้องมาทางรถหรูคันนี้หน่อย!”

พิธีกรสาวสวยผมสีทองคนหนึ่งที่ชื่อว่าหวังเสี่ยวถีตะโกนขึ้นด้วยความตื่นเต้น

หานเฟยเอ๋อเองก็ตามมาถึงข้างๆ รถลัมโบร์กีนีทันที

พูดคุย และหัวเราะ

เฉินเกอเองก็เฝ้ามองอยู่ข้างๆ และรู้สึกเบื่อหน่ายขึ้นมาเล็กน้อย จึงหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา และเข้าไปในห้องถ่ายทอดสดของหานเฟยเอ๋อเรียบร้อย

คิดไม่ถึงเลยว่า ในห้องถ่ายทอดสดจะได้รับความนิยมเป็นอย่างมาก

คอมเมนต์เยอะมากๆ

“ให้ตายเถอะ นี่มันรถอะไร?”

“ลัมโบร์กีนี Levington ที่ราคามากกว่า 18 ล้าน การออกแบบทุกอย่างหรูหรา!”

“อื้ออื้อ การออกแบบภายในของรถคันนี้จะต้องเป็นที่ยอมรับในระดับโลกแน่นอน สามารถดูภายในได้ไหมนะ!”

“ให้ตายเถอะ ขอดูรอบๆ รถ ลองดูรอบๆ รถนี่สิ!”

“นี่มันรถของใครกันเนี่ย? ทรราชหรือเปล่า!”

“เป็นรถสปอร์ตที่เท่ห์อะไรเบอร์นั้น โฮ๊ะโฮ๊ะโฮ๊ะ!”

“......”

ภายในห้องถ่ายทอดสดของเหล่าพิธีกรสาวสวยสวยทั้งสี่คนครึกครื้นขึ้นมาทันที

แต่ว่าไม่มีใครสนใจที่จะดูสาวสวยแล้ว ความสนใจไปอยู่บนรถทั้งหมด หานเฟยเอ๋อพวกเธอเองก็พลางขอของขวัญไปด้วย พลางเติมเต็มความต้องการของเหล่าแฟนๆไปด้วย ให้ทุกคนได้เห็นรูปลักษณ์ของรถ ทั้งใกล้ และไกล

ของขวัญถูกส่งเข้ามาเยอะจนสะท้านฟ้า

ในห้องถ่ายทอดสดของหานเฟยเอ๋อมีทรราชคนหนึ่ง ได้ส่งของขวัญมาให้กว่า 6,000 หยวน

ทำให้บรรยากาศของห้องถ่ายทอดสดเรตติ้งสูงถึงจุดสุดยอด

“ขอบคุณนะคะพี่จิ่วเจียง พี่จิ่วเจียงรักคุณนะคะ จุ๊บๆ”

“......”

ไม่นาน เวลาก็ผ่านไป 1 ชั่วโมงกว่าแล้ว

พวกเธอสี่คนเองก็ไม่ออกไปเดินกลางแจ้งแล้ว

และยังคงถ่ายทอดสดอยู่ข้างๆ รถลัมโบร์กินีคันนี้

ต่างคนก็ต่างดึงดูดความนิยมจากผู้คนได้ไม่น้อย

“โอ้ย พวกคุณไม่รู้จักเป็นห่วงกันเลย เค้าอยากพักผ่อนสักพัก ลาลา!”

เหล่าแฟนๆ หน้าใหม่ ทยอยเข้ามาเรื่อยๆ และขอดูรถ บลาบลาบลา

ตะโกนไปตะโกนมา หานเฟยเอ๋อพวกเธอเองก็เหนื่อยแล้ว

“ที่รักทั้งหลายเชื่อฟังนะคะ ขอดื่มน้ำสักหน่อยแล้วจะมาถ่ายทอดสดต่อนะ!”

“เสี่ยวถี พวกเธอมีน้ำดื่มไหมเอ่ย?”

“พวกเราไม่ได้เอามาด้วยนะ แค่กๆ ไปซื้อสักแพ็คเถอะ! ฉันเองก็คอแห้งจะแย่อยู่แล้ว!”

“อื้ออื้อ ฉันก็คอแห้งเหมือนกัน และยังอยากกินแตงโมอีกด้วย”

เหล่าพิธีกรสาวสวยพูดขึ้นอย่างขี้เล่น

“ได้ได้ได้ เฉินเกอ นายช่วยไปซื้อน้ำให้หน่อย แล้วก็ซื้อแตงโมมาด้วย 1 ลูก รีบไปเร็ว!”

หานเฟยเอ๋อชี้ไปที่เฉินเกอแล้วออกคำสั่ง

เฉินเกอจะเป็นบ้าอยู่แล้ว

นี่ไม่เอาตัวเองเป็นเสบียงกรังเลยจริง

เฮ้อ ทว่าเมื่อพูดถึง อยู่ที่นี่กับพวกเธอที่เป็นพิธีกรแล้ว ตัวเองก็รู้สึกหิวน้ำขึ้นมาเล็กน้อยเหมือนกัน และอยากกินแตงโมด้วย

โดยที่ไม่มีทางเลือก เฉินเกอก็เลยไปซื้อแล้ว

ซื้อน้ำเปล่ามาหนึ่งแพ็ค บวกกับแตงโมลูกใหญ่อีกหนึ่งลูก และยังมีมีดปอกแตงโมอีกหนึ่งเล่ม

เฉินเกอกลับมาพร้อมของมากมาย กลับมา อย่างเหนื่อยหอบมาก

หานเฟยเอ๋อรู้สึกเสียใจทีหลังมาก ถ้าหาผู้ช่วยไม่ได้จริงๆ ตัวเองก็ออกเงินไปจ้างสักคน ทำไมต้องพาเฉินเกอมาด้วยนะ?

ทำไมกัน?!!!

“โอ้โอ้ ไม่เป็นไร ขูดไปแล้วก็ขูดไปแล้ว!”

เฉินเกอยิ้มอย่างขมขื่น

ถึงจะขูดไป ก็เป็นตัวเองที่ขูด ไม่จำเป็นต้องให้คนอื่นมาชดใช้สักหน่อย จะตื่นเต้นไปทำไม!

“อะไรคือขูดไปแล้วก็ขูดไปแล้ว รีบเอาลงมาสิ!”

หานเฟยเอ๋อโกรธจนกระทืบเท้า

เฉินเกอไม่มีทางเลือก จึงยกแตงโมและน้ำเปล่าลงมา เดิมทีคิดไว้ว่าจะกินแบบนี้ ทุกคนจะได้ไม่ต้องนั่งลงมา สบายจะตาย

ดูเหมือนว่าตัวเองจะคิดมากไปเอง!

หานเฟยเอ๋อเข้ามาผลักเฉินเกอออกไป ใช้ผ้าของตัวเองเช็ดทำความสะอาดรถคันนี้อย่างระมัดระวัง เมื่อพบว่าไม่มีรอยขีดข่วนใดๆ นี่จึงจะโล่งใจ

“เฟยเอ๋อ ไอ้นี่อยู่ห้องพวกเธอหรอ? ไม่ไหวให้เขาไปเถอะ เมื่อกี้นี้อันตรายมากเลย!”

หวงเหลยกล่าวอย่างดูถูก

ออฟโรดที่อยู่ข้างๆ ก็คือของหวงเหลย ที่บ้านก็พอมีเงินอยู่บ้าง

เขาดูถูกเฉินเกอตั้งแต่แรกแล้ว ตอนนี้ท่าทางโง่เง่าของเฉินเกอนี้ ที่เกือบจะขูดรถหรูเป็นรอย เมื่อกี้นี้ขนของเขาก็เกือบจะตั้งแล้ว!

จึงพูดอย่างโกรธเคืองขึ้นมาทันที

“อื้ออื้อ เฉินเกอ คุณไปเถอะ ฉันผิดไปแล้ว! ฉันหานเฟยเอ๋อผิดไปแล้วจริงๆ ที่ให้คุณมาเป็นผู้ช่วยของฉัน!”

หานเฟยเอ๋อพูดขึ้นมาอย่างไม่เกรงใจ

“โอ้โอ้ อย่างนั้นผมขอน้ำขวดหนึ่ง!”

หยิบน้ำขวดหนึ่ง แล้วเฉินเกอก็จากไป

ตบหน้าหรอ เมื่อกี้นี้เฉินเกอก็คิดแล้ว หยิบกุญแจรถออกมาตรงๆ ก็พอแล้ว ง่ายมากเลย!

แต่ว่านะ ต่อหน้าชาวเน็ตกลุ่มหนึ่งที่ถ่ายทอดสดในเมืองเดียวกัน เฉินเกอก็รู้สึกเหมือนตัวเองแสดงละครเลย

นอกจากนี้ ตอนนั้นตัวเองก็ไม่ได้อยากซื้อรถที่แพงอะไร เป็นพราะพี่สาวบังคับทั้งนั้น

ดังนั้น เฉินเกอจึงจากไปอย่างมีความสุข

ยังไงซะก็ไม่ได้อยากจะสนิทสนมกับหานเฟยเอ๋อไปมากกว่านี้อยู่แล้ว

ครั้งนี้เฉินเกอไปได้ไปไหนเลย

ตรงกลับไปที่หอพัก และกรึบกรึบกรึบดื่มน้ำเปล่าจนหมดขวด

เขานอนพักผ่อนอยู่บนเตียงแล้ว

และผ่านไปไม่นาน หยางฮุยพวกเขาก็กลับมาแล้ว

“เร็วขนาดนี้ก็กลับมาแล้วหรอ วันนี้ไปฉลองวันเกิดกับสวีเสียพวกเธอ เป็นยังไงบ้าง?” เฉินเกอถามด้วยรอยยิ้ม

“เหล่าเฉิน นายอยู่ที่หอหรอ อย่างนั้นก็ดี พวกเราไปที่หอของสวีเสียด้วยกันเถอะ!”

หลังจากกลับมาแล้ว หยางฮุยและหลี่ปินพวกเขาคนที่ค้นกระเป๋าก็ค้นกระเป๋า คนที่โทรศัพท์ก็โทรศัพท์ ทำเอาตื่นเต้นมาก

“อ๋า? มีอะไรหรอ?”

“แมร่ง อย่าพูดถึงเลย จ้าวยีฟานเกิดเรื่องแล้ว!”

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี!