ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี！ นิยาย บท 788

บทที่ 788 มู่หานในที่สุดเราก็ได้พบกัน

ที่แท้ เขาคือเฉินเกอคนในสำนักสวนหยางเตี้ยนเมืองจี้โจว?

ดวงตาของทุกคนเบิกกว้างด้วยความเหลือเชื่อ

“คุณชายเฉิน จะจัดการคนนี้อย่างไร?”

บนเวที คนอย่างเสี้ยวชางเซิงและพวกไม่สนใจผลที่ตามมา

เดิมที เห็นเฉินเกอฆ่าโถ้ป๋าเจ๋ หลงเย่รู้สึกอึดอัดใจ ยังอยากห้ามปรามเฉินเกอ อย่าลืมว่าตระกูลโถ้ป๋าเจ๋ เป็นตระกูลที่ใหญ่

ที่สุดที่มีความมั่งคั่งมากในประเทศหนานเยว่ และเป็นญาติของกษัตริย์แห่งประเทศหนานเยว่ อยู่ในประเทศหนานเยว่

พลังอำนาจมั่นคง

ขณะนี้ เพราะความวูบวามของคุณชายเฉิน ได้ฆ่าลูกชายคนเดียวของโถ้ป๋าหงพูดได้ว่า เหมือนแกว่งเท้าหาเสี้ยม

แต่การได้เห็นเสี้ยวชางเซิงและคนอื่นๆเข้าข้างเฉินเกอ

ทำตามที่เฉินเกอต้องการ ก็ไม่ได้พูดอะไรอีก

โอ้ย ถ้าจะเป็นศัตรู ก็เป็นศัตรูละกัน!”

หลงเย่คิดในใจ

“อย่า…… อย่าฆ่าฉัน!”

สำหรับเฉินหลิง เมื่อเห็นทุกคนเต็มไปด้วยความอาฆาต และการบำเพ็ญปฏิบัติมาไม่น้อย

รู้สึกหวาดกลัวในขณะนี้

ในที่สุดก็ฝืนทนไม่ไหว รีบคุกเข่าลงต่อหน้าเฉินเกอ

“หมาอย่างแก ไม่คู่ควรให้ฉันฆ่า?”

เฉินเกอมองไปที่เขา และอดไม่ได้ที่จะยิ้มเยาะเย้ย

เขายกเท้าขึ้น แล้วเหยียบลงบนหัวเขาเบาๆ

“ตอนนี้ ฉันขอออกคำสั่ง เอาศพโถ้ป๋าเจ๋ไปส่ง ส่งไปที่ตระกูลโถ้ป๋า แล้วบอกพวกเขา คนที่ผูกความสัมพันธ์พันธมิตรกับผู้ฝึก

ตนตระกูลเฉิน ก็เป็นศัตรูคู่อาฆาตของเฉินเกอ! นี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้นเท่านั้น!”

เฉินเกอพูดอย่างเย็นชา

ทำให้เฉินหลิงตื่นตระหนกและหวาดกลัวทันที

รีบผงกหัวทันที

“ไสหัวไป!”

“คำว่าไสหัวไปพูดจบ จิตวิญญาณของเฉินหลิงแทบจะสลายไป

รีบเร่งห่อศพของโถ้ป๋าเจ๋ที่สับเป็นแปดชิ้น คลานออกไปอย่างน่าอับอาย

สำหรับฉินหยา ในขณะนี้ไม่สามารถทนต่อแรงกดดัน ได้สลบไป

“เสี้ยวชางเซิง รีบส่งคุณหนูฉินกลับไปพักผ่อน!”

เฉินเกอสั่ง

ณ ขณะนี้.

ร่างหนึ่งได้แวบเข้าไปในดวงตาของเฉินเกอ ดึงดูดความสนใจของเฉินเกอ และทำให้เฉินเกอตัวสั่น

มองเห็นตรงตำแหน่งมุมสุดท้ายของฝูงชน

เงางามสองร่าง กำลังเตรียมหันหลัง และค่อยๆจากไป

พวกเขาแต่งกายด้วยชุดสีขาว

ดูแล้วสง่างามบริสุทธิ์ ดุจนางฟ้า

แน่นอนว่า เฉินเกอจะไม่ตกตะลึงกับความงามที่โดดเด่นของเขา

เป็นเพราะ ผู้หญิงตัวสูงคนหนึ่ง เหมือนเหลือเกิน!”

มันเหมือนแผ่นหลังของมู่หาน เหมือนกันทุกประการ

“นี่……”

เปลือกตาของเฉินเกอสั่นไหว

เพราะทักผิดคนมาหลายครั้ง เฉินเกอเลยไม่วู่วาม

แต่ก็ยังรีบกระโดดลงไป และวิ่งตรงไปข้างหลังผู้หญิงสองคนที่กำลังจะจากไป

“คุณหนูทั้งสองโปรดรอสักครู่!”

เฉินเกอมีความหวัง และพูดด้วยความตื่นเต้น

ผู้หญิงสองคน ได้หยุดเดินจริงๆ

“คุณชายท่านนี้ มีธุระอะไรเหรอ? พวกเราไม่ได้ยั่วให้คุณโกรธนี่?”

ผู้หญิงที่ตัวเตี้ยพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา

“ไม่มีแน่นอน เพียงแต่ว่าฉันเห็นหญิงสาวคนนี้ เธอคล้ายกับคนรักของฉันมาก คนรักของฉันหายสาบสูญไปหลายปี และฉัน

ตามหาด้วยความเจ็บปวด ดังนั้น……”

เฉินเกอไม่รู้จะพูดยังไง

“ในโลกนี้ มีคนที่คล้ายกันมากมาย ฉันคิดว่าคุณชายท่านนี้ ท่านคงคิดถึงคนรักมากเกินไป พวกเรากับคุณชายไม่เคยรู้จัก

กัน!”

ขณะนี้ ผู้หญิงร่างสูง พูดเบาๆ

แต่ช่วงเวลาที่เธอพูด

เลือดลมในร่างกายของเฉินเกอ เหมือนกำลังจะแตกออกมา

เบ้าตาเริ่มเปียกและเป็นสีแดงทันที

รวบรวมความกล้าทั้งหมด และในที่สุดคำสองคำก็พูดออกมาจากปากของเฉินเกอด้วยความยากลำบาก

“มู่หาน!”

“มู่หาน เป็นเธอจริงๆ!”

เสียงนี้ รูปร่างนี้ เหมือนกับซูมู่หานทุกอย่าง

เฉินเกอรู้สึกว่าเขากำลังฝันไป

คาดไม่ถึง ว่าจะได้เจอมู่หานตรงนี้!

ไม่คาดคิดเลยจริงๆ!

ขณะนี้ เฉินเกอเร่งฝีเท้าเข้าหาผู้หญิงคนนั้น

ในขณะนี้ บางแห่งบนชายฝั่งของเกาะ

เรือขนาดใหญ่จอดเทียบท่า

เรือมีความงดงาม และสว่างไสว

สิ่งที่ไม่น่าเชื่อก็คือ เรือลำใหญ่ลำนี้ ดูเหมือนจะเต็มไปด้วยพลังเวทมนตร์ ปรากฏตัวและหายไปบนชายฝั่ง

ถ้าไม่มองดีๆ คงคิดว่ามันเป็นแสงไฟกลางคืน

“โอ้ พี่ซวนเมื่อกี้มันอันตรายมาก แต่ดูเหมือนผู้ชายคนนั้นจะรู้จักพี่หาน คุณก็แต่งหน้าเป็นพี่หานออกไป ดังนั้น เขาต้องคิด

ว่าคุณเป็นพี่หานแน่ๆ!”

ผู้หญิงตัวเตี้ยพูด

“ฉันคิดอย่างนั้น แต่ว่าทำไมพี่หานถึงรู้จักคนที่นี่ได้ยังไง?”

พี่ซวนรู้สึกเหลือเชื่อมาก

เธอชื่อฉินโล่ซวน

คนข้างๆคือน้องสาวของเธอชื่อฉินโล่ซี

พวกเขาสองคนชอบเล่นสนุก ก็เลยออกเล่นแถวคนเยอะๆ

แต่ไม่คาดคิดว่า จะได้คุยกับคนที่นี่

“เขาต้องรู้จักพี่หานแน่ๆ และถึงกับเอ่ยชื่อพี่หาน และบอกว่าพี่หานเป็นคนรักของเขา? บ้าเอ้ย ข้อมูลนี้เว่อร์เกินไป? ฉันคิด

ว่า เราควรบอกพี่หาน?”

ฉินโล่ซี รีบพูด

“น้องเดี๋ยวก่อน!”

ฉินโล่ซวนรีบเรียกเธอไว้ทันที

“มีอะไร?”

“อย่าพึ่งพูดเลย ลองคิดดูสิ ถ้าเธอพูดตอนนี้ ก็แสดงว่าพวกเราบอกพี่หาน ว่าพวกเราเพิ่งออกไปเที่ยวข้างนอก และถ้าพ่อรู้

ต้องห้ามพวกเราออกไปอีก ฉะนั้นอย่าพึ่งพูด อีกอย่าง ถ้าพี่หานมีคนที่รู้จักอยู่ตรงนี้จริงๆ คงจะไปตามหาตั้งนานแล้ว!”

“เพราะฉะนั้น เธออย่าเอะอะโวยวาย!”

ฉินโล่ซวนพูด

“ก็ได้ แต่พี่ ฉันคิดว่าต่อไปใช้ใบหน้าของตัวเองไปพบปะผู้คนดีกว่า ไม่จำเป็นต้องไปเปรียบเทียบกับพี่หาน เพื่อที่จะ

จะดูว่าใครสวยกว่ากัน มาถึงตรงนี้ พี่ก็ได้ลองมาหลายครั้งแล้ว เหนื่อยไหม!”

ฉินโล่ซีพูดแล้วก็หัวเราะเสียงดัง

“เอาล่ะ ฉันรู้แล้ว!”

ฉินโล่ซวนรู้สึกรำคาญใจ ขณะเดียวกัน ใบหน้าของเธอก็ร้อนวูบวาบ

เธอยกข้อมือเนียนขาวบริสุทธิ์ของเธอขึ้น และมองไปจุดที่เฉินเกอจับ

ตั้งแต่เด็กจนโต ฉันยังบริสุทธิ์ และนี่เป็นครั้งแรกที่ผู้ชายจับข้อมือ……

ยิ่งไปกว่านั้นลมหายใจที่รุนแรงของเขาทำ ให้ฉินโล่ซวนนึกขึ้นมา เหมือนหัวใจของเธอกำลังตื่นเต้น……