ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี! นิยาย บท 796

บทที่ 796 ค่ายกล

หลินจิ่วช็อก

จู่ๆหัวใจก็เต้นระรัวทันที

ติดตามมองดูต่อไป ก็เห็นมังกรเขียวจู่โจมตามไป

ทันใดนั้นที่ที่เฉินเกอยืนอยู่ บนอากาศได้มีแสงโค้งสีทองลอยขึ้นมา ก็ได้ครอบเฉินเกอไว้ด้านใน

มังกรเขียวสัมผัสแสงโค้งสีทองนี้ ดูเหมือนว่าจะถูกกระทบกระเทือนอย่างแรง ร่างของมังกรเกือบจะสั่นสะเทือน

“โอ้สวรรค์ คุณผู้ชายใช้วิชาอะไรกันแน่?”

เสี้ยวชางเซิงจ้องเขม็ง พูดออกมาอย่างแปลกใจ

และเฉินเตี๋ยนชาง ก็แปลกใจเหมือนกัน

พลังของค่ายกลสองมังกร เขาเข้าใจมากกว่าใครๆ

ทว่าแสงสีทองรูปร่างโค้งที่ครอบร่างกายของเฉินเกอไว้? นี่มันเรื่องอะไรกัน?

นี่มันไม่น่าจะใช่เครื่องราง เพราะว่าค่ายกลสองมังกร ไม่มีเครื่องรางชนิดไหนที่จะต้านทานได้

และก็ไม่ใช่พลังภายในธรรมดา พลังภายในของคนต่อให้แข็งแกร่งขนาดไหน ก็ไม่สามารถที่จะต้านทานพลังของค่ายกลได้

นี่มันเรื่องอะไรกันแน่?

เฉินเตี๋ยนชางมองมังกรเขียวของตัวเอง โดนกระแทกจนเกือบกระจาย

ในใจร้อนรุ่ม

จากนั้น เขาก็เห็นร่างกายของเฉินเกอ ได้ค่อยๆลอยขึ้นมากลางอากาศ

ทันใดนั้นเฉินเตี๋ยนชางก็เข้าใจขึ้นมาบ้างแล้ว ขณะนั้นอดไม่ได้ที่จะตะโกนด้วยความประหลาดใจ

“ที่แท้ เฉินเกอได้ฝึกฝนเคล็ดวิชามากมายมาตั้งนานแล้ว มิน่าล่ะ วรยุทธ์ของเขาถึงได้แปลกประหลาดมากนัก?”

ในขณะที่เฉินเตี๋ยนชางตกใจ ดวงตาเย็นเฉียบ สองมือก็ออกแรงอย่างกะทันหัน

ก็ได้นำมังกรเขียวอีกตัวออกมาสู้ทั้งหมด

มังกรสองตัวลุยพร้อมกัน และบนร่างของมังกรเขียว เสมือนมีสายฟ้าอยู่

มันได้กระแทกเข้ากับเกราะคุ้มกายที่ครอบเฉินเกอเอาไว้อย่างรุนแรง

“เฉินเตี๋ยนชาง แกใช้เจินชี่เปลืองแบบนี้ สุดท้ายแล้ว ยังไม่ได้ต่อสู้กับฉันโดยตรง เจินชี่ของแกก็จะหมดจนทำให้แกตาย........แกอยากบอกฉันนะ ทั้งๆที่แกรู้ว่าไม่อาจจะสู้ฉันได้ เลยนัดฉันมาที่นี่ เพื่อจะฆ่าฉันด้วยวิธีการเหล่านี้?”

ทุกครั้งที่มังกรเขียวจู่โจมเกราะคุ้มกายของเฉินเกอ เกราะคุ้มกายนี้ก็จะขยายขึ้นหนึ่งเท่า

และเฉินเกอ ยังคงเอามือไขว้ไว้ด้านหลัง มองเฉินเตี๋ยนชางอย่างส่ายหัวเบาๆ

บนแขนของเฉินเตี๋ยนชาง เอ็นสีเขียวนูนขึ้น ใบหน้าของเขาซีดมาก

“เป็นไปไม่ได้ จะเป็นไปได้ยังไง!”

เฉินเตี๋ยนชางขณะที่ใช้พลังทั้งหมดของร่างกาย เพื่อจะกระแทกเกราะคุ้มกายของเฉินเกอให้แตก แต่กลับพบว่า สิ่งที่ทำไปทั้งหมดนั้นไม่เกิดประโยชน์เลย

พลังวิชาของเฉินเกอเก่งกาจเพียงนี้เชียว? เมื่อวานต่อสู้กัน เขายังเป็นแค่หลุนหวางชั้นสาม? วันนี้ ดูยังไงก็รู้สึกว่า พลังวิชาของเขาอยู่เหนือชั้นสาม และเหนือกว่าตัวเองมากด้วย!

ช่างน่ากลัวมาก เทพจิตเก้าภพ ช่างน่ากลัวจริงๆ!

“โวง!”

เฉินเตี๋ยนชางยิ่งไม่อยากเชื่อ ก็ยิ่งทุ่มพลังทั้งหมด คิดไม่ถึงสุดท้าย เสียงบู๊มก็ดังขึ้น

มังกรตัวใหญ่ทั้งสองของค่ายกลสองมังกร สุดท้ายขณะที่พุ่งโจมตีเกราะคุ้มกายอย่างรุนแรงนั้น จู่ๆก็เกิดเสียงระเบิดขึ้น จนสุดท้าย ก็เห็นมังกรเขียวสองตัว เสมือนถูกก้อนหินก้อนใหญ่ทุบกระจกแตกละเอียด พริบตาเดียวร่างก็แตกละเอียด

แตกกระจายเหมือนเซรามิก

และเฉินเตี๋ยนชาง ในปากกระอักด้วยเลือด ได้ตกลงมาจากกลางอากาศ

“ห๊า?”

เฉินเตี๋ยนชางสีหน้าเต็มไปด้วยความหวาดกลัว มองไปยังเฉินเกอ

เพราะเขาพบว่า ต่อให้เขาใช้พลังทั้งหมด ก็ไม่สามารถทำลายเกราะป้องกันของเฉินเกอได้

เป็นไปไม่ได้! เป็นไปไม่ได้!

สายตาของเฉินเตี๋ยนชาง เต็มไปด้วยความไม่อยากจะเชื่อ

พูดจบ ก็เห็นตรงตำแหน่งหน้าอกของเฉินเตี๋ยนชาง ทันใดนั้นก็บุปผาผีสีดำโผล่ออกมาจากข้างใน บุปผาผีดอกของมันเท่ากับฝ่ามือผู้ใหญ่ แต่ว่าด้านบน กลับดูเหมือนว่าจะมีพลังงานพิเศษ

บุปผาผีค่อยๆลอยขึ้นมา ทันใดนั้นก็เปล่งแสงออกมา ได้ครอบเฉินเตี๋ยนชางเอาไว้

โคร่ง!

เสียงนี้ดังขึ้น ด้านล่างหอสยบมังกร

คนส่วนใหญ่ ต่างรู้สึกถึงการสั่นสะเทือนเล็กน้อยของพื้นดิน

หือ? เกิดอะไรขึ้น?

“แผ่นดินไหวเหรอ?”

ผู้คนต่างประหลาดใจ

“แล้วนี่มันคือค่ายกลอะไรอีก?”

มองดูการเปลี่ยนแปลงโดยรอบ เฉินเกออดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว

“ยืมบุญบรามีของประเทศ ใช้ค่ายกลโบราณ ค่ายกลที่โบราณหลงเหลือไว้ ค่ายกลเม่ยหลง!”

สิ้นเสียงพูด เฉินเตี๋ยนชางนำพลังวิชาของตัวเอง ฝากไว้บนบุปผาผีทั้งหมด แล้วใช้เจินชี่ที่เหลืออยู่เพียงน้อยนิดกระตุ้น ให้บุปผาผีเบ่งบาน

บุปผาผีนี้ เป็นดอกไม้ชั้นยอดที่เฉินเตี๋ยนชางใช้เวลามานานนับสิบปีถึงได้ฝึกมาสำเร็จ

เป็นเครื่องรางที่ไม่ธรรมดาชิ้นหนึ่ง

ยืมใช้พลังของมัน สามารถเพิ่มจิตสำนึกวิญญาณให้แข็งแกร่งขึ้น ใช้เปิดค่ายกลนี้

หากพูดอย่างจริงจัง มันเลยขอบเขตของเครื่องรางนานแล้ว

เพราะว่า ขั้นตอนที่จะเอาเครื่องรางนี้ใส่เข้าไปในร่างกายคน เป็นอะไรที่คนธรรมดาไม่สามารถเข้าใจได้ นั่นก็คือ การฝังบุปผาผีชั้นยอดนี้เข้าไปในหัวใจ

อาศัยเครื่องรางบุปผาผีมาขับเคลื่อน

และเครื่องรางบุปผาผีชั้นยอดนี้ อาจจะเป็นรากเหง้าของเฉินเตี๋ยนชาง

วันนี้เฉินเตี๋ยนชางเพื่อที่จะต่อกรกับเฉินเกอ ได้เอาชีวิตที่มีค่ามาเสี่ยงจริงๆ

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี!