TRICK TO LOVE หลอกให้รัก นิยาย บท 11

สามชั่วโมงต่อมา…

“เริ่มเมาแล้วเหรอ”

“นิดหน่อย” ทิชายกมือนวดคลึงขมับเล็กน้อย เมื่อรู้สึกว่าแอลกอฮอล์ในร่างกายเริ่มแผลงฤทธิ์ ทำให้อาการมึนเมาเริ่มก่อตัวขึ้นมาเรื่อยๆ

“ไหวไหม”

“ไหวค่ะ” หญิงสาวยิ้มตอบพร้อมกับเอียงตัวเข้าหาชายหนุ่มข้างกายอย่างไม่รู้ตัวจนเบียดเสียดกัน อีกฝ่ายจึงเลื่อนมือมาโอบประคองเอวคอดไว้หลวมๆ เพราะรู้ว่าคนตัวเล็กคงไม่ได้ไหวอย่างที่ปากพูด

“เลิกกินได้แล้วมั้ง”

“แต่เรายังไหวอยู่…นิดนึง” สุดท้ายทิชาก็ยอมรับออกมาตรงๆ เมื่อรู้ตัวว่าตัวเองเริ่มใกล้ชิดกับพันไมล์มากจนเกินไป “เดี๋ยวเราขอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ”

“เราไปเป็นเพื่อน”

“ไม่เป็นไร แต่เราฝากดูบีน่ากับไข่มุกหน่อยนะ ไม่รู้เดินลงไปเต้นตรงไหนแล้ว” ร่างเล็กพยักหน้าลงไปชั้นล่างของผับ ก่อนจะหยัดตัวลุกจากโซฟาโดยไม่ลืมที่จะหยิบกระเป๋าสะพายข้างของตัวเองมาด้วย

“ดูแลตัวเองด้วยนะ มีอะไรโทรมาหาไมล์”

“ค่ะ” ทิชายิ้มแล้วครางตอบในลำคอเบาๆ เธอไม่รู้ตัวเลยว่าเวลานี้รอยยิ้มที่เธอแจกจ่ายให้กับคนอื่นๆ มันกำลังทำให้เธอตกที่นั่งลำบาก เมื่อมีใครคนนึงจ้องจะเล่นงานเธอตลอดเวลา แถมนิสัยส่วนตัวเวลาเมากับเวลามีสติเต็มร้อยแทบจะไม่ใกล้เคียงกันเลยสักนิด

เท้าเล็กเดินมาถึงห้องน้ำพร้อมกับความมึนเมามากกว่าตอนที่นั่งอยู่ที่โต๊ะ พื้นที่เคยเรียบสนิทกลับบิดเบี้ยวจนเธอเดินไม่ตรงทาง

“ให้ตายเถอะ! เพราะหมอนั่นคนเดียวเลย” ความรู้สึกหงุดหงิดที่ถูกลูแปงส่งข้อความมาข่มขู่ยังไม่หายไป แม้ว่าเลือกจะดื่มแอลกอฮอล์ไปเป็นจำนวนมากแล้วก็ตาม

ครืดด ครืดด~ เสียงสั่นจากโทรศัพท์ในกระเป๋า ทำให้ทิชาหยุดชะงักแล้วหยิบมันขึ้นมาดูอีกครั้ง ก่อนที่เธอจะผลักประตูห้องน้ำเข้าไปด้านใน ครั้งนี้กลับเป็นลูแปงที่โทรฯ หาเธอแทนไม่ใช่แค่ส่งข้อความเหมือนทุกครั้ง และความมึนเมาทำให้ทิชากดรับสายแล้วกรอกเสียงหงุดหงิดหาเขา

“เลิกยุ่งกับฉันสักทีได้ไหมลูแปง”

(พูดแบบนี้ไม่น่ารักเลย ฉันรอให้เธอมาสอนตั้งหลายวันแล้วนะ)

“ไม่สอนแล้ว ไม่เอาเงินคืนก็ไม่ต้องเอา แค่นี้แหละ”

(ดูข้อความที่ฉันกำลังจะส่งให้สิ แล้วเธอจะไม่ปฏิเสธแบบนี้) เสียงของปลายสายดังขึ้นมา ทำให้เธอหยุดฟังสิ่งที่เขาพูดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะกดวางสายลง

LUPIN : Sent a Photo.

LUPIN : ถ้ายังคิดไม่ได้ว่าต้องทำยังไงก็ดูคลิปวิดีโอแล้วกันนะ

LUPIN : Sent a Video.

ทิชามองข้อความบนหน้าจอโทรศัพท์ด้วยความรู้สึกแปลกๆ ว่าอีกฝ่ายคิดจะทำอะไรกันแน่ คลิปวิดีโอและรูปภาพที่เขาส่งมานั้นมันคืออะไร แต่เมื่อเธอเลือกที่จะเปิดมันดูก็ต้องตกใจสุดขีด

“!!!” มือเล็กชาวาบทันทีที่ได้เปิดดูคลิปวิดีโอที่ถูกส่งมาให้กับเธอ มันเป็นภาพที่มีชายหญิงคู่หนึ่งกำลังจูบกันอย่างดูดดื่มอยู่ริมสระว่ายน้ำส่วนตัว หน้าอกขนาดใหญ่โผล่พ้นออกมาให้ได้เห็นอย่างชัดเจน “เขาต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ”

TICHA : ทำแบบนี้ทำไม เป็นโรคจิตเหรอ!

LUPIN : เสียดายนะที่มันเป็นแค่จูบ ถ้าเป็น…คงจะดีกว่านี้

TICHA : ลูแปง!

LUPIN : แต่ก็เห็นหน้า…เธอชัดอยู่ดี

“นะ…นายโกหกฉันตั้งแต่แรกเองนี่” ทิชาเบี่ยงตัวหลบมือหนาที่กำลังจะเอื้อมมาคว้าท้ายทอยของเธอ แล้วตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงสั่นๆ “ฉันไม่อยากมีปัญหากับนายนะ ต่างคนต่างอยู่ไม่ได้เหรอ

“ไม่ได้” เพราะเขายังไม่ได้สิ่งที่ตัวเองต้องการจากคนตัวเล็กเลย จะให้พอแค่นี้ได้ยังไง “ฉันจะลงโทษคุณครูที่โกหกยังไงดี เป็นตัวอย่างที่ไม่ดีให้นักเรียนเลยนะ”

“ลูแปง” ครั้งนี้ลูแปงโน้มเข้าไปใกล้ร่างเล็กจนรับรู้ลมหายใจของกันและกัน ทิชาเอนตัวแนบชิดกับประตูรถจนแทบจะสิงเข้าไปหากทำอย่างนั้นได้

“อย่าดื้อสิ ฉันมีคลิปเธออยู่นะ”

“…” ริมฝีปากบางเม้มแน่นจนเป็นเส้นเดียวกัน มองดวงตาคมที่กำลังมองมาอย่างมีเลศนัย ยิ่งเห็นท่าทางประหม่าของอีกฝ่ายลูแปงก็ยิ่งโน้มเข้าไปใกล้มากกว่าเดิมจนทิชาหมดหนทางหลบหลีก “ถะ…ถอยออกไป”

“นั่งให้ผู้ชายโอบจะกลัวอะไรกับเรื่องแค่นี้”

“ก็นี่มันตัวฉัน”

“หึ งั้นเหรอ” คำตอบของร่างเล็กตรงหน้าสร้างความหงุดหงิดให้กับลูแปงไม่น้อยเลย ส่วนอีกฝ่ายก็กังวลกับเสียงแค่นหัวเราะในลำคอของเขาทั้งที่มันไม่ใช่เรื่องขำขัน

“ฉันต้องทำยังไงนายถึงจะลบคลิปกับรูปพวกนั้นทิ้ง”

“ลองคิดดูสิว่าทำยังไงฉันถึงจะยอมลบมัน” สายตาของเขาบ่งบอกถึงความต้องการได้อย่างชัดเจน ก่อนจะไล่สายตาลงมาจนถึงหน้าอกใหญ่ภายใต้เดรสสีดำเป็นคำตอบแล้วดึงกลับไปสบตากับดวงตากลมโตอีกครั้ง “ถ้าคิดไม่ออก ฉันจะบอกให้ก็ได้”

“…” ริมฝีปากหนาเลื่อนเข้ามาประชิดแก้มนวลคล้ายกำลังหอมแก้มเธอยังไงอย่างนั้น ลมหายใจร้อนเป่ารดรินลงมาจนถึงลำคอระหง ก่อนที่น้ำเสียงแหบพร่าจะเปล่งขึ้นบอกความต้องการที่อยากจะได้จากอีกฝ่าย

“นอนกับฉันจนกว่าจะพอใจ แล้วฉันจะลบรูปพวกนั้นให้”

….และนี่คือสิ่งที่ลูแปงต้องการจากทิชาตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้พบเธอ