TRICK TO LOVE หลอกให้รัก นิยาย บท 27

ลูแปงจูงมือทิชาเดินเข้ามาในบ้านของตัวเองด้วยรอยยิ้มบางๆ ต่างจากอีกคนที่ทำหน้านิ่งโดยที่ความรู้สึกประหม่าในใจยังไม่จางหายไป ก่อนที่ชายหนุ่มจะเอ่ยเรียกผู้เป็นแม่ที่กำลังกลับออกมาจากห้องครัวพร้้อมกับของว่างหลานรักคนโปรดทั้งสองคน

“แม่ครับ”

“วันนี้พาใครมาด้วย” เพตราหันมาถามลูกชายหัวแก้วหัวแหวนพร้อมกับเลื่อนสายตามองผู้หญิงข้างๆ เขา แล้วส่งยิ้มใจดีให้เธอ ก่อนที่ลูแปงจะตอบคำถามของผู้เป็นแม่เขาเดินเข้ามาใกล้มากกว่าเดิมเพื่อกระซิบให้ได้ยินกันเพียงสองคน

“เพื่อนครับ แต่จีบอยู่”

“จะเลิกเจ้าชู้ได้แล้วเหรอ อยากมีแฟนเป็นตัวเป็นตนแล้วใช่ไหม แม่จะได้ดีใจ” เพตราเลิกคิ้วถามอย่างไม่ไว้ใจลูกชายตัวเองสักเท่าไร แต่ก็อดแปลกใจไม่ได้เพราะที่ผ่านมาลูแปงไม่เคยพาผู้หญิงคนไหนมางานสำคัญหรือแนะนำให้เธอรู้จักเลยสักครั้งและนี่เป็นครั้งแรก

“ผมเจ้าชู้ตรงไหนครับ ผมไม่มีแฟนซะหน่อย”

“ตรงไหนที่ลูกไม่เจ้าชู้ดีกว่า” หญิงวัยกลางคนเหล่มองเจ้าของคำแก้ตัวน้ำขุ่นๆ ก่อนจะเอ่ยทักทายเด็กสาวใบหน้าสะสวยด้วยรอยยิ้ม “สวัสดีจ้ะ หนูชื่ออะไรลูก”

“ทิชาค่ะ” ทิชาสะบัดมือลูแปงออกก่อนจะยกมือไหว้เพตราด้วยท่าทีอ่อนน้อม

“ยินดีที่ได้รู้จักนะหนูทิชา”

“เช่นกันค่ะคุณน้า”

“ทานอะไรกันมาหรือยัง แม่ให้คนเตรียมอาหารไว้แล้ว”

“ยังครับ ทิชาก็ยังเหมือนกัน”

“หิวมากไหม เดี๋ยวอีกสักพักพวกลุงๆ ก็คงจะมากันแล้ว”

“เธอหิวไหม” ลูแปงหันไปถามทิชา ซึ่งเธอก็ส่ายหัวพร้อมกับตอบออกมา

“ไม่หิว”

“ลูกสองคนไปทานของว่างเป็นเพื่อนน้องก่อนแล้วกัน” เพตราพยักหน้าไปทางโซฟาที่มีเคทกับใบชานั่งพูดคุยกันอย่างออกรสออกชาติ เนื่องจากทั้งสองอยู่ในวัยเดียวกัน

“ครับแม่” ลูแปงโน้มเข้าไปหอมแก้มแม่ตัวเองหนึ่งครั้ง ก่อนที่เขาจะโอบเอวเล็กเดินมาที่โซฟาใกล้ๆ แล้วหย่อนตัวนั่งลงพร้อมกับเอ่ยทักทายน้องสาวอีกคน “ว่าไงเด็กแคระ”

“โหยยยย~ ตัวเองสูงตายแหละ”

“เหรอ แต่พี่สูงกว่าเราเกือบเท่านึงเลยนะ”

“อย่ามาบูลลี่ความสูงเพื่อนเคทนะพี่แปง!” เคทขู่ฟ่อแล้วหันไปกอดเพื่อนอย่างให้กำลังใจ

“เปล่า แค่จะบอกว่าเราสองคนเหมาะจะเป็นเพื่อนกันแล้ว ตัวเท่ากันเลย” ชายหนุ่มหัวเราะอย่างชอบใจที่ได้แกล้งน้องสาวทั้งสองคนอย่างเช่นทุกครั้ง

“ชิ! ชาขอให้ลูกพี่แปงไม่สูงเหมือนยัยเคท”

“อ้าว! ใบชาเราพวกกันนะ”

“แหะๆ โทษที”

“เตี้ยแล้วยังต๊องอีกนะเราสองคน”

“แล้วพี่แปงพาใครมาด้วยเหรอคะ แฟนใหม่?” ใบชาไม่สนใจคำพูดเหน็บแนบของคนเป็นพี่ เธอถามออกมาด้วยความสงสัย แต่ก็ไม่รอคำตอบเพราะตั้งใจจะแกล้งเขา “ไม่ใช่คนเดิมที่มาครั้งที่แล้วนี่คะ เปลี่ยนแฟนอีกแล้วเหรอ”

“แกล้งพี่เหรอ”

“ชาพูดจริงนี่คะ ผู้หญิงพี่แปงเยอะมาก แต่ขอบอกไว้ก่อนนะอย่ามาจีบเพื่อนชาอีก” เด็กสาวทั้งสองคนหัวเราะคิกคักกันอย่างสนุกสนาน ต่างจากลูแปงกับทิชาที่ทำหน้าตึงใส่กัน “พี่คนสวยคะ หนีไปค่ะ”

“มากไปใบชา”

“ไม่เห็นจะมากตรงไหนเลย ชาก็แค่เป็นห่วงพี่คนสวยแค่นั้นเอง”

“ลุกแล้วเดินตามมา” ความเอาแต่ใจทำให้ลูแปงออกคำสั่งกับทิชา ก่อนที่เขาจะลุกจากโซฟาแล้วเป็นฝ่ายเดินนำเธอมาที่บันได แน่นอนว่าทิชาไม่ยอมทำตามที่อีกฝ่ายสั่งเขาจึงจำเป็นต้องเดินกลับมาลากเธอแล้วเดินไปพร้อมกัน

ปัง~ ประตูห้องนอนส่วนตัวของลูแปงถูกปิดลงหลังจากที่ทั้งคู่เข้ามาในห้องเรียบร้อยแล้ว เพราะอากาศอบอ้าวภายในห้องทำให้ลูแปงจำเป็นต้องเดินไปเปิดแอร์ก่อนจะกลับมานั่งบนโซฟา แล้วกวักมือเรียกทิชา

“มานั่งนี่”

“…” หญิงสาวมองหน้าเขาอย่างไม่ไว้ใจ อีกอย่างที่นี่เป็นบ้านของเขา หากเขาจะทำอะไรเธอก็คงไม่มีใครรู้

“จะมาดีๆ หรือจะให้ฉันลากมา”

“อยู่ดีๆ เป็นบ้าอะไรขึ้นมาอีก” ริมฝีปากบางพึมพำกับตัวเอง ก่อนจะยอมเดินไปหย่อนตัวนั่งลงโซฟาแต่ยังเว้นระยะห่างระหว่างทั้งคู่ประมานนึง

“เอาโทรศัพท์ของเธอมา”

“เอาไปทำไม มันเป็นของส่วนตัว”

“ฉันบอกให้เอามาก็เอามาเถอะน่า อย่าถามมาก” ทิชายอมหยิบโทรศัพท์จากกระเป๋าสะพายส่งให้กับลูแปง และทันทีที่เขารับมันจากเธอไปก็ปลดล็อกมันด้วยรหัสผ่านที่มีเพียงแค่เธอที่รู้

“นายรู้รหัสฉันได้ยังไงลูแปง”

“แล้วคิดว่าทำไมฉันถึงจะไม่รู้ล่ะ”

“นายจะทำอะไร อย่ามายุ่งกับข้อมูลส่วนตัวของฉันนะ” ร่างเล็กเตรียมยกมือคว้าโทรศัพท์มือถือทันทีที่ลูแปงกดเข้าแอปพลิเคชันไลน์อย่างถือวิสาสะ “ลูแปงเอาของฉันคืนมา”

“ที่เธอบอกว่าไม่เลือกฉัน เพราะเธอเลือกไอ้เวรนี่ใช่ไหม” เขาถามพร้อมกับไล่สายตาอ่านแชตที่ทิชาใช้คุยกับพันไมล์จนกระทั่งไปจนถึงข้อความที่เธอยอมตกลงศึกษาดูใจกับผู้ชายอีกคน

“พันไมล์มาก่อนนาย”

“มันมาก่อนงั้นเหรอ…” ลูแปงละสายตาจากโทรศัพท์มองหน้าทิชาด้วยสายตาที่ครุกรุ่นไปด้วยความไม่พอใจ “…ถ้าไม่อยากให้มันรู้ว่าเวลาอยู่บนเตียงเธอเป็นยังไงก็จำให้ขึ้นใจไว้ด้วยว่าฉันเป็นผัว”