TRICK TO LOVE หลอกให้รัก นิยาย บท 7

สองวันต่อมา…

TICHA : สวัสดีค่ะ ที่อยู่ตามที่คุณเลปกรแจ้งเลยใช่ไหมคะ

LP : ครับผม ผมให้คนดูแลลงไปรอรับคุณครูแล้วนะครับ

TICHA : ค่ะ

ทิชาเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋าสะพายแล้วเอี้ยวตัวไปหยิบกระเป๋าชุดว่ายน้ำที่เตรียมไว้ลงมาจากรถยนต์ที่จอดดับเครื่องตั้งแต่เมื่อห้านาทีที่แล้ว พลางก้าวขาเดินตรงเข้ามาในคอนโดหรูราคาแพงทันที

“สวัสดีค่ะ คุณทิชาใช่ไหมคะ”

“อ๋อ ใช่ค่ะ” ทิชายกมือไหว้หญิงวัยกลางคนที่เดินเข้ามาทักทายเธอเล็กน้อย ก่อนที่อีกฝ่ายจะรับไหว้แล้วส่งยิ้มกลับมา

“เชิญทางนี้ค่ะ มาสอนนายน้อยว่ายน้ำเหรอคะ”

“ใช่ค่ะ” หญิงสาวมองสีหน้าประหลาดใจของหญิงวัยกลางคนที่ทำราวกับไม่เชื่อว่าเธอมาทำหน้าที่นั้นจริงๆ ก่อนจะเดินตามเธอมายังลิฟต์ขนาดใหญ่ที่แยกตัวออกจากลิฟต์ปกติมาเกือบสามถึงสี่เมตร เป็นลิฟต์ที่ติดด้านบนไว้ว่า PRIVATE แปลว่าต้องเป็นลิฟต์สำหรับคนสำคัญของคอนโดนี้ แถมยังต้องใช้คีย์การ์ดเล็กๆ สแกนเพื่อเปิดลิฟต์อีกด้วย

“ถึงแล้วค่ะ” สิ้นเสียงประตูลิฟต์ก็ถูกเปิดออก เผยให้เห็นห้องโถงกว้างๆ ตกแต่งอย่างสวยงามราวกับคฤหาสน์ลอยฟ้าที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อน “นายน้อยน่าจะกำลังทำธุระอยู่ในห้อง คุณทิชาสามารถใช้ทุกอย่างที่นี่ได้เลยนะคะ นายน้อยสั่งเอาไว้ค่ะ”

“เอ่อ…แล้วสระว่ายน้ำอยู่ตรงไหนเหรอคะ”

“สระว่ายน้ำจะอยู่โซนนอกค่ะ เดินไปทางขวามือจะมีประตูสามารถผ่านไปยังสระว่ายน้ำค่ะ”

“ขอบคุณนะคะ” ร่างเล็กก้มหัวให้หญิงวัยกลางคนเล็กน้อย ก่อนจะเดินเข้ามาด้านในห้องโถงที่ประดับด้วยกระจกใสรอบด้าน สำหรับเธอมันไม่มีความเป็นส่วนตัวเอาเสียเลย แต่ทว่าเมื่อเธอเดินผ่านพ้นมายังสระว่ายน้ำ มองกลับเข้าไปยังด้านในกลับไม่เห็นอะไรเลย แปลว่าคนที่อยู่ข้างในจะสามารถเห็นคนที่อยู่ข้างนอกได้เพียงฝ่ายเดียว

ทิชาเดินสำรวจสระว่ายน้ำสีฟ้าครามขนาดใหญ่เท่ากับสระแข่งขันอย่างชื่นชม ไม่ว่าจะเป็นที่ไหนสถานที่ที่ถูกใจที่สุดก็คงโซนสระว่ายน้ำ แถมยังอยู่ชั้นบนสุดของคอนโดที่มองเห็นแม่น้ำเจ้าพระยาได้อย่างชัดเจน

“คุณทิชาคะ ป้าเอาของว่างมาให้ค่ะ”

“ขอบคุณมากๆ ค่ะ ทิชาเกรงใจ”

“ยินดีค่ะ นายน้อยบอกให้ดูแลคุณทิชาเป็นอย่างดี อีกสักพักนายน้อยก็น่าจะออกมาแล้วค่ะ มื้อเย็นคุณทิชาอยากทานอะไรไหมคะ ป้ากำลังจะออกไปจ่ายตลาด”

“ขอบคุณค่ะ แต่ว่าทิชาไม่ทานมื้อเย็นค่ะ”

“ค่ะ” หญิงวัยกลางคนส่งยิ้มให้กับทิชา แล้วหมุนตัวหันหลังเดินกลับเข้าไปด้านใน เมื่อเห็นแบบนั้นเธอจึงมองหาห้องน้ำสำหรับเปลี่ยนชุดล้างตัวเพื่อเตรียมสอนให้กับนักเรียนคนใหม่ในวันนี้

ร่างเล็กเดินออกมาจากห้องน้ำพร้อมกับชุดว่ายน้ำบอดี้สูทขายาวสุภาพ ผมดัดลอนสีน้ำตาลอ่อนเปียกหมาดจากการล้างเนื้อตัวถูกมัดขึ้นเป็นมวยสูง ใบหน้าสะสวยที่ถูกแต่งเติมด้วยเครื่องสำอางอ่อนๆ ถูกล้างทำความสะอาดจนหมด เผยให้เห็นผิวหน้าขาวเนียนไร้ที่ติของเธอ

“นายน้อยจ้างคุณทิชามาสอนว่ายน้ำจริงๆ เหรอคะ” คนที่แอบยืนมองอยู่ข้างในถูกหญิงวัยกลางคนถามด้วยความไม่เชื่อว่าเขาอยากจะเรียนว่ายน้ำจริงๆ

“ครับ ป้าจิตสงสัยอะไรผม”

“ป้าสงสัยว่าที่นายน้อยจ้างคุณทิชามาสอนมีแผนอะไรหรือเปล่าคะ ป้าจำได้ว่านายใหญ่เป็นคนสอนนายน้อยว่ายน้ำจนเก่งแล้วไม่ใช่เหรอคะ”

“ผมอยากเรียนเพิ่มครับ”

“ป้าเลี้ยงนายน้อยมาตั้งแต่เด็กๆ ทำไมจะดูไม่ออกคะ ว่านายน้อยสนใจคุณทิชา” แค่เห็นรอยยิ้มที่เปื้อนอยู่บนใบหน้าคมคายก็รู้ทันทีว่าเขาคิดจะทำอะไรบางอย่างอยู่ แน่นอนว่าคนถูกจับได้ก็ไม่ได้ปฏิเสธอะไรกลับไป

“ป้าจิตมีอะไรก็ไปทำเถอะครับ ผมจะไปเรียนว่ายน้ำกับคุณครูคนสวยแล้ว”

“อย่าเล่นพิเรนทร์นะคะ”

“แต่เธอรับเงินฉันไปแล้ว”

“เอาเลขบัญชีมาฉันจะโอนเงินคืนให้”

“ไม่รับคืนทุกกรณี ต้องสอนจนกว่าจะจบคอร์สเท่านั้น”

“ไม่สอน” ทิชาตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ พร้อมกับสะบัดมือหนาที่รั้งข้อมือเธอออกอย่างแรง

“ไม่สอนก็ออกไปจากที่นี่ไม่ได้” ลูแปงเปลี่ยนเป้าหมายจากข้อมือเล็กมาเป็นเอวคอดแทน เขารั้งกายเธอเข้ามาแนบลำตัวแล้วตั้งใจเดินไปริมสระว่ายน้ำ

“ปล่อยฉันนะ!”

“อยากให้ปล่อยตรงไหนดีล่ะ” ลมหายใจอุ่นเป่ารดรินหลังคอจนทิชาต้องเบี่ยงตัวออกแล้วหันไปจ้องเขาเขม็ง จิกเล็บสีแดงลงบนหลังมือของเขาหวังสร้างความเจ็บปวด ทว่าอีกฝ่ายกลับไม่แสดงท่าทีอะไรออกมามากกว่าการยิ้มกวนประสาทเธอเลยสักนิด

“ถ้าไม่ปล่อยฉันจะแจ้งตำรวจข้อหากักขังหน่วงเหนี่ยวนะ” ในเมื่อไม่มีทางเลือกหญิงสาวจึงเลือกใช้วิธีข่มขู่ หวังให้คนตัวสูงกลัวแล้วยอมปล่อยให้เธอเป็นอิสระ

“ข้อหานี้มันเบาไปหรือเปล่า ลองเปลี่ยนเป็นกระทำชำเราขืนใจดีกว่าไหม” คำพูดของลูแปงทำให้ทิชาหยุดดิ้น แล้วถอนหายใจออกมาหนักๆ “จะบอกอะไรให้อย่างนึงนะ ไม่ว่าจะข้อหาในก็ทำฉันเข้าคุกไม่ได้หรอก”

“นายต้องการอะไรจากฉัน”

“ต้องการเธอ”

“?”

“ขมวดคิ้วทำไมครับคุณครู…” ลูแปงยกมือขึ้นมาจับหว่างคิ้วที่กำลังขมวดเข้าหากันจนยุ่งเหยิงเมื่อได้ยินคำพูดของเขา “…ฉันยังพูดไม่จบเฉยๆ ฉันก็แค่ต้องการเธอมาสอนฉันว่ายน้ำก็เท่านั้นเอง”