อุ้มรักซาตานลวง (ซีรีส์ หลอกเด็ก) นิยาย บท 68
โรงแรม...นอกเมือง
โดมนัดชบาให้มาหาที่โรงแรมนอกเมือง เพราะอีกฝ่ายกลัวว่าจะเจอคนรู้จักเข้า จึงต้องมาเจอกันในที่ที่ห่างไกลผู้คนสักหน่อย ซึ่งปกติแล้วก็น่าจะมีแต่คนที่เป็นชู้กันเท่านั้น ถึงจะนัดกันมาเจอในสถานที่แบบนี้ได้
“คนดี! จะให้พี่กราบก็ยอมล่ะ บอกมาเถอะว่าคุณเอื้องไปอยู่ที่ไหน” โดมอ้อนวอนสายลับวัยเอ๊าะ? ที่ตอนนี้เลื่อนขั้นมาเป็นคนรักอย่างเต็มตัว
“พี่โดม ชบาก็บอกแล้วไงว่าชบาไม่รู้” หญิงสาวนั่งลงบนเตียงพร้อมกับถอนหายใจเฮือกใหญ่ เพราะตั้งแต่เช้า เขาเอาแต่ยิงคำถามเดิมกับเธอไม่หยุด
“ลองโทรไปถามเพื่อนที่เป็นฝาแฝดให้พี่หน่อยสิ” โดมเอ่ยขอร้องอีกครั้ง เพราะสงสารผู้เป็นนายที่ป่านนี้ยังคงไม่ได้หลับไม่ได้นอน เอาแต่นั่งรอฟังข่าวของช่อเอื้องอยู่หน้าบ้าน
“ชบาแชตไปถามมาแล้วค่ะ แต่แฮปปี้กับเอ็นจอยก็ไม่รู้เหมือนกัน” ชบาบอกพร้อมกับเปิดแชตไลน์ที่คุยกับเพื่อนเมื่อเช้าไปให้อีกฝ่ายดู
“สัญญากับพี่นะ ถ้ารู้ว่าคุณเอื้องอยู่ไหน ชบาต้องบอกพี่เป็นคนแรก” โดมขอคำมั่น
“ค่ะ” ชบารับปากเพราะเธอเองก็เป็นห่วงเพื่อนสาวที่ไม่รู้ว่าตอนนี้ไปอยู่ไหน
“ขอพี่ชื่นใจหน่อยสิ อีกเดี๋ยวต้องออกไปตามหาคุณเอื้องต่อ” โดมดึงสาวเจ้าเข้ามากอดอย่างคิดถึง เพราะตั้งแต่มาเชียงราย อีกฝ่ายก็อยู่บ้านของป้าตลอด ทำให้แทบจะไม่ได้เจอหน้ากันเลย
“ไม่เอา!” ชบาบอกด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด ไม่เข้าใจว่าเจอหน้ากันทีไรต้อง ฟีเจอริ่งกันตลอดเลยหรือไง ขนาดเวลาหน้าสิ่วหน้าขวานแบบนี้ยังจะมามีอารมณ์อีก
“เอาสิ ยังไงก็ต้องเอา” คนหื่นบอกด้วยสีหน้ามุ่งมั่น เพราะหลายคืนมานี้เขาโหยหาแต่เธอไม่หยุด
“พี่โดม!” ชบาถลึงตาใส่คนมือไวที่ตอนนี้เริ่มถอดเสื้อผ้าของเธอออก
“จ๋า...อย่าดื้อสิจ้ะ ช่วงนี้พี่งานยุ่งมากพอแล้ว ไม่อยากมาทะเลาะกับหนูอีก” คนหื่นอ้อนขอรักเสียงหวาน
“อะ...อืม...” ชบาครางเบาๆ หลังถูกจูบหลอกล่อให้เคลิบเคลิ้มในรสสัมผัสที่วาบหวิวรัญจวนใจ
หนึ่งเดือนต่อมา...
แม่ทัพแทบจะเป็นบ้า เพราะยังตามหาตัวช่อเอื้องไม่เจอ เขาให้คนไปเฝ้าที่บ้านหลังน้อยในสลัม บ้านของแฮปปี้กับเอ็นจอยทั้งที่เชียงรายและกรุงเพทฯ. ให้ชบาคอยเช็คข่าวคราวของเธอทุกวัน แต่ทุกอย่างก็เงียบราวกับว่า...เธอไม่เคยมีตัวตนอยู่บนโลกใบนี้มาก่อน
ขณะเดียวกันก็ส่งคนตามประกบภีมรภัทรทุกฝีก้าว ดูเหมือนอีกฝ่ายจะรู้แล้วว่าช่อเอื้องหายตัวไป และยังช่วยเหลือมารดาตัวจริงของช่อเอื้องในการตามหาเธออีก ซึ่งตัวเขาก็ยังไม่เข้าไปแสดงตัวใดๆ กับคุณดาหลัน เพราะทราบจากชบามาว่า...บ่อยครั้งเวลาที่เดินผ่านร้านอาหารแห่งนั้น มักจะเห็นช่อเอื้องชะเง้อมองเข้าไปข้างในร้าน แต่ไม่เคยเห็นเข้าไปนั่งสั่งอะไรทาน
นั่นทำให้เขาแปลกใจเป็นอย่างมาก ว่าเหตุใดคนที่ดิ้นรนอยากจะไปเรียนแลกเปลี่ยนจนถึงขั้นยอมแตกหักกับเขา ซึ่งเป็นคนรักและมอบทุกสิ่งทุกอย่างให้มาโดยตลอด กลับไม่ยอมแสดงตัวว่าตัวเองคือลูกสาวที่หายไปของคุณดาหลัน เขาจึงคิดว่าจะรอฟังเหตุผลจากปากของเธอก่อน
โดมเข้ามารายงาน หลังเห็นผู้เป็นนายเอาแต่นั่งเหม่อลอย “เอ่อ...ผมส่งคนไปเฝ้าทุกที่เอาไว้หมดแล้ว หากคุณเอื้องโผล่ไปที่ไหน รับรองว่าเราจะเจอตัวคุณเอื้องก่อนแน่นอนครับบอส”
“ขอให้เป็นอย่างนั้น แล้วเรื่องที่ให้ไปสืบละถึงไหนแล้ว” แม่ทัพหันไปถามเรื่องสำคัญ
“รู้สึกเหมือนเราจะเป็นต่อทางนั้นครับ เพราะคุณดาหลันยังไม่รู้ว่าคุณเอื้องพักอยู่ที่ไหนในกรุงเทพฯ. คงจะต้องงมเข็มในทะเลกันอีกนานครับ และสิ่งหนึ่งที่บอสควรจะรู้เอาไว้คือ ทางนั้นก็ส่งคนมาตามประกบบอสเช่นกัน ฉะนั้นอย่าเพิ่งสลัดคุณซอนย่าทิ้งตอนนี้ บอสควรจะใช้เธอเบี่ยงเบนความสนใจไปก่อน”
“เฮ้อ...หากเอื้องเห็นข่าวจะไม่ยิ่งเสียใจไปมากกว่าเดิมเหรอวะ”
“ผมว่า...หากเจอคุณเอื้องแล้ว บอสเคลียร์ได้อยู่แล้วครับ”
“แล้วแม่ฉันล่ะ”
“อยู่วัดครับ เหมือนจะไปแก้กรรมให้บอสหรืออะไรสักอย่างนี่แหละครับ”
“แก้กรรม?”
“ครับ เห็นว่าคุณมาลีนไปตำหนักเจ้าพ่อเขียดคามาเมื่อหลายวันก่อน”
“โอ๊ย! นี่แม่ของฉันเป็นพวกเชื่อเรื่องงมงายไร้สาระไปตั้งแต่เมื่อไหร่?”
“เอ่อ...คุณเพียงดาว คุณกังศมา คุณดวงทิพย์ บอกเป็นเสียงเดียวกันว่าแม่นมาก ที่คุณจอม คุณคินและคุณเสกสรรได้เมียก็เพราะเจ้าพ่อเขียดคานี่แหละครับบอส”
“แม่นขนาดนั้นเลยเหรอ?” แม่ทัพขมวดคิ้วถามอย่างไม่เชื่อ แต่มันก็คงจะดีกว่าไม่ทำอะไรเลย แล้วนั่งรอว่าช่อเอื้องจะโผล่มาวันไหน
“ลองดูไหมครับ”
“ตำหนักอยู่ที่ไหน?”
“เชียงใหม่ครับ” โดมบอกอย่างดีใจที่ผู้เป็นนายเอาด้วย
“ก็ผู้หญิงที่ทำให้คุณขับรถมาถึงที่นี่ไง”
“ตอนนี้เธออยู่ที่ไหนครับ?”
“เชียงราย เธอสบายดี มีสองดวงวิญญาณคอยดูแล ดวงหนึ่งเป็นชายผู้ให้กำเนิด อีกดวงคือผู้ชายที่กำลังจะมาถือกำเนิด”
“....” แม่ทัพได้ฟังก็ชาวาบตั้งแต่หัวจรดเท้า
“นับจากนี้ไปอีกไม่เกิน 5 วันรอฟังข่าวของเธอได้เลย มันจะปรากฏขึ้นมาบนมือถือ แต่จะได้พบกันหรือเปล่านั้น ขึ้นอยู่ที่โชคชะตานะ ฉันบอกได้แค่นี้แหละ พ่อหนุ่ม”
“เชิญครับ” เด็กหนุ่มที่ดูแลตำหนักบอกพร้อมกับผายมือเชิญ
“คะ...แค่นี้เหรอครับ?” แม่ทัพถามอย่างมึนงง
“เดี๋ยว! ไอ้หนุ่มคนนั้น จะแต่งก็รีบแต่งนะ เดี๋ยวผู้หญิงท้องโตขึ้นมาจะลำบาก” เจ้าพ่อเขียดคาบอกพร้อมกับชี้ไปยังคนที่นั่งอยู่ด้านหลัง
“คะ...ครับ” โดมขานรับอย่างตกใจ
“โชคดีนะ” เจ้าพ่อเขียดคาหัวเราะเบาๆ พร้อมกับโบกมือลา
“ครับ” แม่ทัพยกมือไหว้ ก่อนจะส่งซองขาวไปให้กับเด็กหนุ่ม จากนั้นก็พยักหน้าให้คนสนิท ที่ไม่รู้ว่าไปทำสาวไหนท้องเอาไว้ เดินไปยังรถสปอร์ตที่จอดอยู่ด้วยกัน
ทันทีที่เข้าไปนั่งในรถเสร็จ แม่ทัพก็หันไปถามอย่างค้างคาใจ “สรุป...เรื่องจริงหรือเปล่าโดม”
“เอ่อ...น่าจะจริงมั้งครับ” โดมตอบไม่เต็มเสียง แต่ขณะเดียวกันก็ดีใจเป็นอย่างมาก เพราะตั้งใจว่าจะสู่ขอชบาแต่งงานอยู่แล้ว เพียงแค่ยังหาจังหวะหาโอกาสไม่ได้เท่านั้นเอง
“ใคร?”
“ชบาครับ” โดมบอกอย่างเขินๆ
“นี่แกมีอะไรกับชบาแล้วงั้นเหรอ?” แม่ทัพขมวดคิ้วถามอย่างมึนๆ ว่าทั้งสองไปรักกันตอนไหน?
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: อุ้มรักซาตานลวง (ซีรีส์ หลอกเด็ก)