ว่าที่ 'เมีย' | Hate love Nc20+ นิยาย บท 46

หลังจากพี่เลย์ออกไปจากห้อง ฉันก็เดินไปนั่งบนโซฟาพลางถอนหายใจออกมาเบาๆ แล้วยกมือขึ้นมาทาบตรงหน้าอกข้างซ้ายของตัวเอง

ทั้งที่มันคือสิ่งที่ฉันยืนยันว่าต้องการที่จะถอนหมั้น แต่พอได้ยินคำพูดของพี่เลย์เมื่อกี้ ทำไมถึงได้รู้สึกเจ็บปวดขนาดนี้กัน

ฉันต้องลบความรู้สึกนี้ออกไปให้ได้ !!

“เฮ้อ ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วย ทำไมต้องรู้สึกขนาดนี้ด้วย”

ฉันบ่นพึมพำออกมาเบาๆ ก่อนจะเอนหลังพิงไปกับโซฟาแล้วเงยหน้าขึ้นมองเพดานของห้อง สายตาไม่ได้โฟกัสกับอะไรทั้งนั้น รู้สึกว่าตอนนี้สติของตัวเองมันล่องลอยมาก

อีกสองวัน อีกแค่สองวันเท่านั้นเฮียก็จะกลับไทย อดทนแค่สองวันนะไอริส…

หลายชั่วโมงผ่านไป ไร้วี่แววของพี่เลย์ เขาหายไปเลย คงจะไปหาผู้หญิงคนไหนสักคนของเขานั่นแหละ

ช่างเขาสิ! เขาจะไปหาใครมันก็เรื่องของเขาไม่ได้เกี่ยวกับฉันสักหน่อย อีกไม่นานเราก็จะถอนหมั้นกันแล้ว

ฉันลุกขึ้นจากโซฟาเดินตรงไปที่ประตูห้อง ว่าจะออกไปเดินเล่นที่สวนสาธารณะใกล้ๆ นี้สักหน่อย ถ้าให้อุดอู้อยู่ในห้องแบบนี้ฉันต้องเป็นบ้าตายแน่เลย

แต่!! เมื่อเปิดประตูออกไปแล้วฉันก็ต้องตกใจ เมื่อเจอกับพี่เลย์ที่กำลังยืนอยู่หน้าห้อง เขาก็กำลังจะเปิดประตูเข้ามาในห้องพร้อมๆ กับฉันที่จะเปิดประตูออก ท่าทางของพี่เลย์ดูเลิ่กลั่กแปลกๆ พอเห็นหน้าฉัน

ฉันมองหน้าพี่เลย์ก่อนจะเลื่อนสายตามองที่มือของเขาที่กำลังถือช่อกุหลาบอยู่

ตึกตัก! ตึกตัก! จู่ๆ หัวใจดวงน้อยมันก็พลันเต้นรัว พอคิดว่ากุหลาบในมือของพี่เลย์ช่อนั้นเขาถือมาให้…

บ้า!! ไม่ใช่หรอก ไม่มีทาง คนอย่างพี่เลย์ไม่มีทางซื้อกุหลาบมาให้ฉันแน่ๆ มันดูไม่สมเหตุสมผลเลยสักนิด

หมับ!! ในขณะที่สมองของฉันมันกำลังคิดฟุ้งซ่านอยู่นั้น จู่ๆ พี่เลย์ก็เอาช่อกุหลาบที่เขาถืออยู่มายัดใส่มือฉัน ก่อนที่เจ้าตัวจะแทรกเข้ามาในห้องแล้วเดินไปนั่งบนโซฟา พร้อมกับหยิบรีโมตมากดเปิดทีวี

ฉันยืนงงอยู่หน้าประตูครู่หนึ่ง พอตั้งสติได้ก็เดินไปหาพี่เลย์แล้วเอาช่อกุหลาบยื่นให้เขา

“จะเอามาให้ไอริสทำไมคะ” ฉันขมวดคิ้วถามพี่เลย์อย่างงุนงง

“ขี้เกียจถือ” พี่เลย์ตอบอย่างขอไปที สายตาของเขาเอาแต่จับจ้องมองไปยังทีวีจอใหญ่ตรงหน้า

“ก็วางไว้สิคะ ไม่เห็นต้องเอามาให้ไอริสเลย”

“ให้แล้วก็เอาๆ ไปสิ เธอจะบ่นให้มันได้อะไรขึ้นมา”

“อะไรกันคะ ไอริสยังไม่ได้บ่นเลยนะ” จู่ๆ ก็มาว่าฉันบ่น ทั้งที่ฉันแค่ถาม

จู่ๆ ก็เอาช่อกุหลาบมาให้กันแบบนี้ใครจะไม่งงบ้างล่ะ

“เงียบ!! ฉันจะดูบอล” พี่เลย์หันหน้ามาดุ จากนั้นก็หันกลับไปมองทีวีต่อ

เอ้า! สรุปฉันผิดอย่างนั้นเหรอ โอเค! ผิดก็ผิด ฉันไม่สมควรพูดกับเขาแต่แรก

ฉันยืนมองพี่เลย์ครู่ใหญ่ โดยที่เขาไม่ได้สนใจอะไรเลย ฉันจึงวางช่อดอกไม้ที่เขาให้เอาไว้ตรงหน้าเขานั่นแหละ จากนั้นก็หันหลังเตรียมจะเดินออกไปจากห้อง

หมับ! ก้าวขาเดินไปได้ยังไม่ถึงสามก้าวแขนของฉันก็ถูกคนตัวโตรั้งเอาไว้

“เอาวางไว้ทำไม ?” พี่เลย์หมายถึงกุหลาบช่อนั้น

“ก็มันไม่ใช่ของไอริสนี่คะ”

“เงียบทำไม!!” เสียงของพี่เลย์ตะโกนท้วงขึ้นมาเสียงดัง ก่อนที่ร่างของฉันจะถูกกระชากไปอีกครั้ง

“อะ ไอริสเจ็บนะคะ” ฉันเจ็บจนต้องนิ่วหน้าหลายต่อหลายครั้ง จู่ๆ ก็มาทำรุนแรง เขาเป็นบ้าอะไรอีก

“ก็พูดได้ แล้วเมื่อกี้เธอเงียบทำไม!!”

“แล้วจะให้ไอริสพูดอะไรล่ะคะ”

“อยากถอนหมั้นจนตัวสั่น” พี่เลย์ใช้สายตาไล่มองเรือนร่างของฉัน “อยากลองอะไรใหม่ๆ อย่างนั้นสินะ”

“หมายถึงอะไรคะ ?” ฉันตามอารมณ์ผู้ชายคนนี้ไม่ทันจริงๆ คิดอยากจะร้ายก็ร้ายแบบไม่มีเหตุผลเอาซะเลย

“ผู้ชาย” พี่เลย์พูดหน้าตาย นี่เขากำลังดูถูกฉันอยู่อย่างนั้นใช่ไหม

ฉันล่ะเชื่อเลยจริงๆ ว่าพี่เลย์คือคนแรกและคนเดียวที่ทำให้ฉันหมดความอดทน

“ค่ะ ไอริสอยากถอนหมั้นมาก อยากลองของใหม่ๆ คงไม่ว่ากันนะคะ ขนาดพี่เลย์ยังไปทั่วเลย ไอริสก็อยากจะทำบ้างเหมือนกัน คงจะสนุก” ฉันพูดออกไปอย่างเดือดดาล ในเมื่อชอบกล่าวหากันดีนักฉันก็จะตอบในสิ่งที่เขาต้องการจะได้ยิน

พี่เลย์ยื่นหน้ามาใกล้ๆ แล้วกระซิบบอก “คงไม่มีใครทำให้เธอสนุกได้เท่าฉันหรอกไอริส”

“อย่ามั่นใจไปหน่อยเลยค่ะว่าตัวเองดีกว่าคนอื่น” บ้าที่สุด ทำไมฉันต้องมาพูดเรื่องพวกนี้ด้วย ความโกรธมันทำให้ควบคุมตัวเองไม่ได้จริงๆ

“ยังไงก็จะถอนหมั้นแล้ว ถ้าอย่างนั้น” พรึ่บ!! ร่างของฉันถูกผลักลงเตียง “ฉันขอเอาส่งท้ายหน่อยแล้วกัน”

“ยะ อย่าเข้ามานะ!!” ฉันรีบขยับตัวถอยหนีทันที

“คนอื่นก็แค่ทำให้เธอหายอยาก แต่ไม่มีใครทำให้เธอได้ถึงใจขนาดฉันแน่ไอริส”