ว่าที่ 'เมีย' | Hate love Nc20+ นิยาย บท 70

คุณพ่อพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ บ่งบอกว่าไม่พอใจคำตอบของฉันมากขนาดไหน

“จะไม่ฟังพ่อเลยใช่ไหม”

“…ให้หนูได้บอกเขา อย่างน้อยๆ เด็กในท้องก็คือลูกเขานะคะ” ฉันอ้อนวอนคุณพ่อ รู้ว่าสิ่งที่ตัวเองคิดมันโง่ และโง่มาก แต่ฉันไม่สามารถปล่อยผ่านเรื่องนี้ไปได้

“ถ้าอยากจะกลับไปบอกมัน ก็ได้! พ่อจะไม่บังคับ”

“….ขอบคุณนะคะ ขอบคุณที่ไม่บังคับหนู”

“พ่อจะให้ตาแดนตามไปด้วย”

“คุณพ่อคะ ทำไมต้องไปรบกวนคุณจอแดนเขาด้วย”

“เชื่อพ่อเถอะว่าตาแดนเต็มใจจะไปกับลูก”

“…แต่หนูอยาก”

“ยังไงพ่อก็จะให้ตาแดนตามลูกไปด้วย” คุณพ่อประกาศเสียงกร้าว

ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆ ไม่เข้าใจว่าคุณพ่อจะให้คุณจอแดนไปประเทศไทยกับฉันด้วยทำไม ถึงจะอยากคัดค้าน แต่ในเมื่อคุณพ่อพูดมาขนาดนี้แล้วฉันคงไม่อาจจะต่อรองอะไรได้ หากพูดมากไปอาจจะถูกสั่งห้ามไม่ให้กลับไปที่ไทย

“จะกลับเมื่อไหร่”

“หนูอยากกลับ พะ พรุ่งนี้ค่ะ”

“ได้! แล้วลูกจะรู้ว่าไม่ควรกลับไปเจอมันอีก”

คุณพ่อลุกขึ้นแล้วเดินผ่านหน้าฉันไป ฉันไม่รู้ว่าตัวเองตัดสินใจถูกหรือเปล่า การกลับไทยครั้งนี้มันจะทำให้ตัวฉันเองได้รอยแผลเพิ่มมาหรือเปล่า

แต่ความรู้สึกของฉันมันบอกว่ายังไงฉันก็ต้องบอกให้พี่เลย์รับรู้

ฉันก้มหน้ามองท้องที่แบนราบของตัวเอง ก่อนจะค่อยๆ เอามือของตัวเองลูบวนไปมาที่หน้าท้อง ในตอนนี้กำลังมีอีกหนึ่งชีวิตที่อยู่ข้างใน

ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าฉันจะท้อง ทุกอย่างมันเร็วไปหมด

แล้วถ้าพี่เลย์รู้ เขาจะเป็นยังไง….

#วันต่อมา

เมื่อเดินลงมาจากชั้นบนก็เห็นว่าคุณจอแดนกำลังนั่งคุยกับคุณพ่ออยู่ที่ห้องนั่งเล่น

ในตอนนี้ฉันเตรียมตัวกำลังจะกลับไทย โดยมีคุณจอแดนไปด้วยตามคำสั่งของคุณพ่อ

“คุณพ่อคะ หนูกลับไทยก่อนนะคะ”

“หวังว่าพ่อจะได้ฟังข่าวดี ข่าวดีที่ว่าลูกคงจะรู้ว่าพ่อหมายถึงอะไร”

“…..” รู้สิ ฉันรู้ เพราะพ่อไม่ต้องการให้พี่เลย์มารับผิดชอบลูกของเขา

“คุณอาครับ ถ้าอย่างนั้นผมขอตัวก่อนนะครับ” คุณจอแดนเห็นท่าทางไม่ดีของฉันกับพ่อจึงเอ่ยขึ้นเพื่อทำลายความเงียบ ก่อนจะเดินมาหาฉัน

“ไปกันเลยใช่ไหมครับ”

“….ค่ะ”

“อาฝากดูแลน้องด้วยนะตาแดน อย่าปล่อยให้ลูกสาวของอาทำอะไรโง่ๆ อีกเด็ดขาด”

“…คุณพ่อ” ฉันเรียกคุณพ่อ แต่กลับถูกคุณพ่อเมินโดยการหันหน้าหนี

“ครับ ผมจะดูแลไอริสให้ดี” คุณจอแดนรับปาก จากนั้นก็พาฉันเดินออกมาจากบ้าน

#ภายในรถ

“โอเคไหมครับ” คุณจอแดนถามในขณะที่ขับรถอยู่ เพราะฉันเอาแต่เงียบ

“….ไม่เลยค่ะ”

เสียงถอนหายใจออกมาหนักๆ ของคุณจอแดนดังมาให้ได้ยิน “บอกตามตรงว่าผมไม่เห็นด้วยที่ไอริสตัดสินใจแบบนี้”

“……”

“ไอริสคงไม่คิดจะเอาลูกมาเป็นข้ออ้างให้เขากลับมาใช่ไหมครับ”

“…ไม่ค่ะ ไอริสรู้ดีกว่าไม่ควรทำแบบนั้น”

“ได้ยินแบบนี้ผมค่อยสบายใจขึ้นมาหน่อย ผมอยากให้ไอริสคิดดีๆ นะครับ ถ้าบอกเขาไปแล้ว จะเป็นยังไงต่อ ผลที่ตามมา”

“ไอริสรู้ แต่จะให้นิ่งเฉยได้ยังไงคะ ทั้งที่เด็กในท้องเป็นลูกของเขา” พอฉันถามออกไปแบบนี้คุณจอแดนก็เงียบ เงียบไปพักใหญ่ ก่อนจะพูดขึ้นมา “ขอโทษนะครับ ที่ผมวุ่นวายมากเกินไป”

“…..” ฉันไม่ได้ตอบอะไรกลับ จากนั้นก็เบือนหน้ามามองถนนข้างนอกกระจกรถแทน

ทำไมถึงไม่มีใครเข้าใจฉันเลย ทุกคนเอาแต่ห้าม

ฉันกลับไทยด้วยการนั่งเครื่องบินส่วนตัวของคุณจอแดน ที่บ้านเขามีเครื่องบินส่วนตัวอยู่สองลำ คงไม่ต้องพูดว่าเขาเป็นผู้ชายที่ร่ำรวยมากขนาดไหน

#ประเทศไทย…

คฤหาสน์หลังใหญ่

เรามาถึงไทยในช่วงบ่ายของอีกวัน เมื่อมาถึงเฮียก็ส่งให้พี่โจ้มารับฉันกับคุณจอแดนที่สนามบินเพื่อมาที่บ้าน

“ที่บ้านของผมคงไม่มีห้องว่างสำหรับคุณ” เฮียบอกคุณจอแดน

“ผมจะไปนอนที่โรงแรมครับ คงไม่รบกวน”

“ก็ดี”

“ไว้เจอกันพรุ่งนี้นะครับ” คุณจอแดนบอกฉันก่อนที่เขาจะเดินออกจากบ้านไป

“ตามเฮียมานี่สิ” พูดจบเฮียก็เดินนำฉันไปที่ห้องนั่งเล่น ในตอนนี้ฉันไม่รู้ว่าเฮียจะรู้หรือยังเรื่องที่ฉันท้อง ทำไมฉันกล้าบอกพ่อ แต่ไม่กล้าบอกเฮียแบบนี้นะ

“พ่อบอกเฮียแล้วเรื่องที่เธอ” เฮียขบกรามแน่น สายตามองมาที่ท้องของฉัน “…เธอท้อง”

หัวใจดวงน้อยมันกระตุกวูบเมื่อเฮียพูดออกมาแบบนั้น ฉันรีบเดินเข้าไปนั่งลงข้างๆ กับเฮียแล้วอธิบาย “หนูไม่รู้ ไม่รู้จริงๆ ว่าทำไมเรื่องถึงเป็นแบบนี้”

“กลับมาที่ไทยเพื่อจะบอกไอ้เลย์ เธอคิดอะไรอยู่ รู้ตัวไหมว่าความคิดนี้มันโง่มากขนาดไหน”

“…..”

“เธอรู้อยู่แล้วว่าถ้าบอกมัน ยังไงมันก็ต้องรับผิดชอบ ถึงมันจะเหี้ยยังไง มันคงไม่ปล่อยลูกของมันไปแน่ๆ”

“…..” ฉันก้มหน้าลง ปล่อยให้หยดน้ำตามันไหลลงมาอาบแก้มทั้งสองข้าง

ใช่! ฉันแอบมีหวังเล็กๆ ว่าพี่เลย์จะมารับผิดชอบ ถึงปากฉันจะเคยพูดว่าไม่ได้ต้องการจะเอาลูกไปรั้งเขา แต่ความจริงแล้วฉันกำลังจะทำแบบนั้นอยู่

“เฮียอยากให้เธอคิดดูดีๆ ถ้าเกิดบอกมันไปแล้ว แล้วมันรับผิดชอบ ตัวเธอเองจะมีความสุขหรือเปล่า”

“….เฮียจะห้ามหนูใช่ไหม”

เฮียถอนหายใจออกมาหนักๆ “เฮียห้ามได้หรือไง มาถึงไทยขนาดนี้แล้ว”

“…..”

“ก่อนที่เธอจะไปบอกมันว่าท้อง เฮียอยากให้เธอได้เห็นอะไรบางอย่าง แล้วลองคิดทบทวนดูว่าควรจะบอกมันหรือเปล่าว่ามันกำลังจะเป็นพ่อคน”

“…เห็นอะไรเหรอคะ”

เฮียไม่ได้บอกอะไร บอกแค่ให้ฉันขึ้นมาพักผ่อนบนห้อง ฉันก็ไม่ได้เค้นถามอะไรทั้งนั้น ถึงแม้ว่าจะสงสัยมากแค่ไหนก็ตาม

เวลาผ่านไปจนถึงสามทุ่ม เฮียสั่งให้พี่โจ้เอาชุดมาให้ฉัน มันเป็นชุดที่ไม่น่าใส่สักเท่าไหร่ และฉันก็ไม่เคยแต่งตัวด้วยชุดที่โป๊มากขนาดนี้มาก่อน

“เฮียให้ใส่จริงๆ เหรอคะ”

“ใช่ครับ ตอนนี้คุณจอแดนรออยู่ คุณหนูรีบแต่งตัวดีกว่านะครับ”

ฉันขมวดคิ้วเป็นปมเมื่อได้ยินว่าคุณจอแดนรออยู่ ทั้งที่เฮียกับคุณจอแดนไม่ค่อยลงรอยกันสักเท่าไหร่ แล้วทำไมคุณจอแดนถึงมารอฉันได้

ฉันได้แต่เก็บความสงสัยเอาไว้แล้วเดินไปเปลี่ยนชุดในห้องน้ำ เฮียต้องมีเหตุผลที่ให้ฉันใส่ชุดที่มันโป๊แบบนี้ ฉันจึงยอมใส่มันแต่โดยดี

เมื่อแต่งตัวเสร็จฉันก็เดินลงมาชั้นล่าง เห็นเฮียกับคุณจอแดนนั่งอยู่ที่ห้องนั่งเล่น

“เฮียคิดอะไรอยู่ บอกหนูได้ไหม”

“เฮียกำลังทำให้เธอคิดได้” พูดจบเฮียก็ตวัดสายตาไปมองคุณจอแดน “ผมฝากไอริสด้วยแล้วกัน ถ้าผมไปเองคงอดที่จะกระทืบมันไม่ได้”

“…ไม่แล้วค่ะ เขาคงไม่อยากรู้ ขะ เขากำลังสนุกกับสิ่งที่เขาเลือก”

ฉันเข้าใจแล้ว เข้าใจว่าทำไมเฮียถึงให้ฉันมาที่นี่ เข้าใจว่าเฮียอยากให้ฉันมาเจอพี่เลย์อีกครั้ง ให้มาเห็นว่าในตอนนี้เขากำลังมีความสุขกับสิ่งที่เขาเลือก ต่อให้ฉันเอาลูกมารั้ง สุดท้ายแล้วก็คงได้เขากลับมาแค่ตัว และหากฉันเลือกที่จะทำแบบนั้น ชีวิตของฉันคงไม่มีความสุข

ฉันเข้าใจแล้ว เข้าใจในสิ่งที่ทุกคนพยายามเตือน

#เช้าวันใหม่….

ฉันมาคิดทบทวนใหม่ทั้งคืน และก็ได้คำตอบแล้วว่าจะไม่บอกพี่เลย์เรื่องท้อง มันจบไปแล้ว ฉันไม่น่าดื้อรั้นจะกลับมาที่ไทยตั้งแต่แรก

“เมื่อคืนเป็นไง ?” เฮียถามฉัน

“ขอบคุณนะคะ ขอบคุณที่ทำให้หนูคิดได้” ฉันตอบเฮียด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ

“แล้วจะเอายังไงต่อ จะกลับอังกฤษเลยหรือเปล่า”

“วันนี้หนูจะไปเก็บเสื้อผ้าที่ห้องพี่เลย์ค่ะ”

พอฉันบอกแบบนั้นเฮียก็พ่นลมหายใจออกมาแรงๆ “ไหนบอกเฮียว่าคิดได้ แล้วจะกลับไปอีกทำไม”

“…หนูแค่อยากทำให้เขาเห็น ให้เขารู้ว่าหนูไม่ได้จมปลักกับเขาอีกแล้ว”

“คิดจะทำอะไร ?” เฮียขมวดคิ้วหนาเป็นปม

“คุณจอแดนมารอแล้ว หนูขอตัวก่อนนะคะ”

เฮียไม่ได้ห้ามอะไร จากนั้นฉันก็เดินออกมาหาคุณจอแดนที่นั่งรออยู่ในรถ

“มั่นใจใช่ไหมว่าจะไป ?” คุณจอแดนถามย้ำกับฉัน

“ค่ะ ไอริสมั่นใจ”

ฉันตอบด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น จากนั้นคุณจอแดนก็ขับรถพาฉันมาที่คอนโดของพี่เลย์

#คอนโดพี่เลย์

ในตอนนี้ฉันกับคุณจอแดนกำลังยืนอยู่ที่หน้าห้องของพี่เลย์ และฉันก็กดกริ่งหน้าห้องเขาไปแล้วและรอให้พี่เลย์มาเปิด

ฉันไม่ได้มีความรู้สึกใจเต้นแรง ไม่ได้รู้สึกแบบนั้นอีกแล้ว ในตอนนี้ทุกอย่างมันว่างเปล่า…

แกร็ก! ประตูห้องของพี่เลย์ค่อยๆ เปิดออก

“มาทำไม!!” เมื่อพี่เลย์เห็นคุณจอแดนยืนอยู่ข้างๆ กับฉัน เขาก็ถามออกมาเสียงแข็งทันที

“ไอริสมาเก็บเสื้อผ้าค่ะ”

“แล้วพามันมาด้วยทำไม!!”

“แล้วทำไมไอริสจะพาคุณจอแดนมาไม่ได้ล่ะคะ”

“พาผู้ชายมาห้องผัวเก่า หึ! เธอคิดอะไรอยู่ไอริส” พี่เลย์จ้องหน้าฉันกับคุณจอแดนตาเขม็ง

“เข้าไปด้านในกันเถอะค่ะ”

พอฉันจะพาคุณจอแดนเข้าไปในห้องก็ถูกพี่เลย์ขวางทางไว้ เขาจ้องหน้าเราทั้งคู่อย่างหาเรื่อง โดยเฉพาะฉัน

“ถ้าอยากจะมาเก็บเสื้อผ้า ก็เข้ามาคนเดียวไม่ต้องเอามันเข้ามาด้วย!!”

“หวงก้าง หึ!!” คุณจอแดนพูดขึ้นมาเบาๆ คำพูดของเขาทำให้ถูกพี่เลย์มองด้วยสายตาที่ไม่พอใจเอามากๆ

“ไอริสคงเข้าไปคนเดียวไม่ได้หรอกค่ะ เพราะไม่อยากทำให้คุณจอแดนไม่สบายใจ”

“หมายความว่ายังไง ?” พี่เลย์ขมวดคิ้วเป็นปม จ้องมองใบหน้าของฉัน

“ไอริสกำลังจะแต่งงานกับคุณจอแดน” ฉันเอื้อมมือมาคล้องแขนคุณจอแดน “ถ้าหากพี่เลย์ว่างไอริสก็อยากให้พี่เลย์ไปแสดงความยินดีกับเราสองคนด้วยนะคะ”

“แต่งงาน ?” พี่เลย์ทวนคำพูดของฉันอีกครั้ง

“ใช่ค่ะ เรากำลังจะแต่งงานกัน”

“หึ! ไปต่างประเทศแค่หนึ่งเดือน ติดอกติดใจมันถึงขนาดแต่งงานกันฟ้าแลบขนาดนี้” พี่เลย์มองฉันด้วยสายตาที่ดูถูก ตั้งแต่หัวจรดเท้า “มันคงจะทำให้เธอติดใจมาก อย่างนั้นสินะ”

ฉันไม่คิดเลย ไม่คิดว่าพี่เลย์จะใช้คำพูดร้ายๆ แบบนี้ ฉันคิดถูกแล้วที่ตัดสินใจไม่บอกเรื่องลูก ผู้ชายแบบเขาไม่สมควรที่จะเห็นหน้าลูกด้วยซ้ำ