วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 201

หานหลงและสาวกหลงเหมินสามร้อยคน คุกเข่าลงต่อหน้าเยี่ยชิว ภาพนั้นช่างน่าสะพรึงกลัว

ฉากนี้ทำให้ผู้ชมทั้งหมดตกใจ

"ยัง...ยังไง...เป็นไปได้ยังไง? ชายหนุ่มคนนั้นเป็นเจ้านายของเจียงโจวของเราเหรอ?"

บรรดาแขกต่างตกตะลึง

ไม่เพียงแต่พวกเขาเท่านั้น โจวห่าวยังตกตะลึงอีกด้วย

โจวจื่อเหลียง หลี่เฉียนเฉิง หลี่ลี่เหริน และคนอื่น ๆ ต่างตกตะลึงเช่นกัน

คนที่ไม่มีหัวนอนปลายเท้าคนนี้ จะเป็นเจ้านายของเจียงโจวได้อย่างไร?

"ไม่ นี่มันเป็นไปไม่ได้! นี่ต้องไม่จริง!" โจวห่าวตะโกนอย่างบ้าคลั่งในใจ

เยี่ยชิวเป็นเพียงหมอรุ่นน้องในโรงพยาบาลเจียงโจว เขาเป็นเจ้านายของเจียงโจวได้อย่างไร?

มันเป็นไปไม่ได้!

นี่เป็นไปไม่ได้เลย!

ตอนที่โจวห่าวกำลังจะถามคำถาม เขาก็ได้ยินเยี่ยชิวพูดเบา ๆ "ทุกคน ลุกขึ้น!"

"ครับ!"

หานหลงยืนขึ้นก่อน ตามมาด้วยสาวกหลงเหมินสามร้อยคน

จากนั้น หานหลงก็เหลือบมองผู้ชม แล้วพูดเสียงดัง "ฉันอยากจะใช้โอกาสนี้ แนะนำพวกนายอย่างเป็นทางการว่า คุณเยี่ยชิวที่อยู่ข้าง ๆ ฉันคือเจ้านายที่แท้จริงของเจียงโจว"

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ฉากนั้นก็เกิดความโกลาหล

"จริง ๆ แล้วเขาเป็นเจ้านายของเจียงโจว นี่เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้เลย..."

โจวจื่อเหลียงไม่อยากจะเชื่อเลย

"อะไรนะ? เขาเป็นเจ้านายของเจียงโจวเหรอ? ถ้าฉันรู้สิ่งนี้ ฉัน ฉัน..." หลี่ลี่เหรินอยากจะร้องไห้

หากเธอรู้ว่าเยี่ยชิวเป็นเจ้านายของเจียงโจว เธอคงไม่ไปต่อต้านเยี่ยชิว ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ไม่ต้องพูดถึงเยี่ยชิวที่ตบเธอเลย แม้แต่ฆ่าเธอ เธอก็จะไม่กล้าบ่น

สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ เธอคิดผิดว่าหานหลงเป็นเจ้านายของเจียงโจว และจงใจลดคอเสื้อของเธอลง เพื่อยั่วยวนหานหลง

พอมาคิดดูแล้ว ก็น่าอายจริง ๆ

หลี่ลี่เหรินหน้าแดงด้วยความอับอาย

สำหรับหลี่เฉียนเฉิง เขาตกตะลึง และไม่พูดอะไรด้วยความหวาดกลัว

ตอนนี้เขาเข้าใจแล้วว่า เขาและโจวห่าวเป็นเหมือนตัวตลก และจริง ๆ แล้วอยากจะขอให้หานหลงช่วยฆ่าเยี่ยชิว

อย่างที่ทุกคนรู้ เยี่ยชิวคือเจ้านายตัวจริงในเจียงโจว

จะทำอย่างไร?

หลี่เฉียนเฉิงรู้สึกตื่นตระหนก

...

เยี่ยชิวเหลือบมองผู้ชม โดยมองไปที่แขกที่มาร่วมงาน และพูดด้วยรอยยิ้ม "แนะนำตัวเองอย่างเป็นทางการ"

"ฉันชื่อเยี่ยชิว"

"ไท่เจี้ยนได้มอบความไว้วางใจให้เจียงโจวแก่ฉัน"

"ในอนาคตต่อไปนี้ฉันขอฝากเนื้อฝากตัวด้วย!"

หลังจากพูด เขาก็โค้งคำนับเล็กน้อย

ทันใดนั้น ผู้ชมก็ปรบมือให้

แขกที่เคยเยาะเย้ยเยี่ยชิวมาก่อน ใช้ประโยชน์จากสถานการณ์ทันที และเริ่มชมเชยเขาทีละคน

"หัวหน้าเยี่ยมีความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่เป็นพิเศษ ฉันดูเขาออกมานานแล้วว่าเขาเป็นมังกรในหมู่มนุษย์"

"หวัหน้าเยี่ยยังเด็กมาก และสามารถเป็นมือขวาของไท่เจี้ยนได้ อนาคตของเขาไร้ขีดจำกัดแน่นอน"

"หัวหน้าเยี่ย หากมีอะไรที่เราต้องทำ โปรดบอกฉันได้เลย"

"ใช่ ใช่ เราจะทำตามการนำของหัวหน้าเยี่ยอย่างแน่นอน..."

เยี่ยชิวยิ้ม จากนั้นสายตาของเขาก็จ้องมองไปที่ใบหน้าของโจวห่าว

"นายบอกว่านายต้องการจะฆ่าฉันก่อนหน้านี้ใช่ไหม? ตอนนี้ฉันกำลังยืนอยู่ที่นี่ ฆ่าฉันสิ!"

"ถ้าไม่เชื่อ ฉันสาบานได้"

"พี่ห่าวกับฉันไม่ได้ทำอะไรที่เป็นอันตรายต่อแม่นายเลยจริง ๆ ..."

ก่อนที่หลี่เฉียนเฉิงจะพูดจบ เยี่ยชิวก็โบกมือเล็กน้อย และขัดจังหวะเขาอย่างไม่อดทน

"นายฉลาดมาก เฝิงโย่วหลิงตายแล้ว และนายโยนความผิดให้เขาทั้งหมด นี่มันอะไรกัน? คนตายพูดไม่ได้เป็นแบบนี้สินะ"

"หัวหน้าเยี่ย นายต้องเชื่อฉัน..."

"สิ่งเหล่านี้ไม่สำคัญสำหรับฉันอีกต่อไป" เยี่ยชิวพูดอย่างเย็นชา "ฉันมาที่นี่วันนี้ เพื่อจุดประสงค์เดียวเท่านั้น นั่นคือส่งพวกนายตามมันไป"

ฉึ่บ--

ใบหน้าของหลี่เฉียนเฉิงเปลี่ยนเป็นสีเทาทันที

"หัวหน้าเยี่ย มีเรื่องอะไรเราค่อยคุยกันนะ แค่ปล่อยเฉียนเฉิงไป ให้ฉันทำอะไรฉันก็ยอม" หลี่ลี่เหรินร้องขอ

โจวจื่อเหลียงยังกล่าวอีกว่า "ฉันมีลูกชายเพียงคนเดียวเท่านั้น คือโจวห่าว หัวหน้าเยี่ย ผมขอร้องคุณแหละนะ"

"อาชญากรรมบางอย่างไม่สามารถให้อภัยได้ อย่าว่าแต่แค่ลงโทษเลย" เยี่ยชิวกล่าวว่า "นานมาแล้ว ฉันสาบานไว้ว่า ถ้าใครกล้าทำร้ายแม่ของฉันและคนรอบข้างของฉัน ไม่ว่าพวกมันจะมีอำนาจหรือมีมูลค่านับพันล้านก็ตาม ฉันจะให้พวกมันชดใช้ด้วยชีวิตของมันเอง"

"โจวห่าว หลี่เฉียนเฉิง เมื่อตอนที่พวกนายขับรถชนแม่ของฉัน นายน่าจะคิดว่าฉันจะแก้แค้นพวกนายยังไงไว้บ้างนะ"

"โลงศพเตรียมไว้สำหรับพวกนายแล้ว ลงมือทำเองได้เลย!"

เสียงของเยี่ยชิวเป็นเหมือนน้ำแข็งที่ไม่เคยละลายมานานหลายพันปี หนาวจนไปถึงกระดูก

ตุ้บ--

โจวห่าวและหลี่เฉียนเฉิงคุกเข่าต่อหน้าเยี่ยชิว

"หัวหน้าเยี่ย เราคิดผิดไปแล้ว โปรดให้โอกาสเราอีกครั้ง!"

"หัวหน้าเยี่ย ได้โปรด"

"หากการขอความเมตตามีประโยชน์ คนมากมายคงไม่ตายในโลกนี้ ดูเหมือนว่าพวกนายจะไม่กล้าทำเอง อย่างนั้นฉันจะช่วยพวกนายเอง"

หลังจากที่เยี่ยชิวพูดจบ เขาก็เดินไปหาโจวห่าวและหลี่เฉียนเฉิง

ในขณะนี้ โทรศัพท์มือถือในกระเป๋าของเขาก็ดังขึ้นอย่างรวดเร็ว