วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 312

“นี่…”

เกอต้าจ้วงกับชาวบ้านเบิกตาโต ทั้งหมดถูกวิธีของเยี่ยชิวทำให้ตกตะลึงแล้ว

นานมาก ทุกคนจึงได้สติกลับมา

“ผู้ใหญ่บ้าน ฉันไม่ได้ตาฝาดใช่ไหม?”

“เขาไม่เพียงเตะก้อนหินครั้งเดียวลอย ยังเหยียบจนแตกแล้ว?”

“แม่ง นี้รุนแรงและรวดเร็วเกินไปไหม ยังเป็นคนอยู่ไหม?หรือว่าจอมยุทธทรงพลัง!”

เกอต้าจ้วงก็ตกตะลึงมาก

ก้อนหินหนักสองสามร้อยกิโลกรัม ตามสถานการณ์ปกติ ต้องใช้คนหลายคนจึงจะสามารถย้ายได้ แต่เยี่ยชิว ใช้แค่เท้าเตะก้อนหินก็แตกแล้ว

ยากที่จะจินตนาการ ถ้าเตะนี้ตกอยู่บนร่างคน จะมีผลลัพธ์ยังไง?

“มิน่าล่ะเบื้องบนถึงได้ส่งเขามา ผู้ชายคนนี้ของหว่านเอ๋อร์ ไม่ธรรมดาจริงๆ ทุกคนเคารพเขาหน่อย”

เกอต้าจ้วงพูดเตือนชาวบ้านที่อยู่ข้างๆ

“วางใจเถอะผู้ใหญ่บ้าน ฝีมือแบบนี้ของเขา ใครจะกล้าไม่เคารพเขา”ชาวบ้านคนหนึ่งพูดขึ้นมา“สมองของพวกเราไม่ได้แข็งเหมือนก้อนหิน”

ทุกคนก็พากันหัวเราะฮ่าๆ

หูของเยี่ยชิวพิเศษกว่าคนอื่น ต่อให้อยู่ห่างสิบกว่าเมตร คำพูดของเกอต้าจ้วงกับชาวบ้าน ก็ถูกเขาได้ยินชัดเจนดี

การแสดงฝีมือเล็กน้อยของเขา ก็เป็นเพราะพบว่าเกอต้าจ้วงกับชาวบ้านไม่เชื่อใจเขา

สถานการณ์แบบนี้น่ากลัวมาก

ถ้าหากไม่ได้รับการสนับสนุนกับผู้ใหญ่บ้านกับชาวบ้าน เวลาที่ตรวจสอบ ก็จะพบอุปสรรค

เยี่ยชิวคิดวิธีนี้ หาทางหลีกเลี่ยงอุปสรรค

เป็นไปอย่างที่คิด หลังจากที่เขาเปิดเผยฝีมือ ท่าทางของเกอต้าจ้วงกับพวกชาวบ้านก็เปลี่ยนเป็น

“หมอเยี่ย คนที่แข็งแกร่งมีมากในหมู่บ้านของพวกเรา แต่ว่า ไม่มีใครแข็งแกร่งกว่าท่าน”

เวลาที่เกอต้าจ้วงพูด ก็ใช้คำพูดที่เคารพ

เห็นได้ชัดเจนว่า เยี่ยชิวเป็นคนมีฝีมือมากในใจเขา ไม่ใช่ผู้ชายธรรมดาของหว่านเอ๋อร์

“ลุงเกอ สองวันก่อนในหมู่บ้านมีคนตายอีกใช่ไหม?”เยี่ยชิวพูดถาม

“นายรู้ได้ยังไง?”

เกอต้าจ้วงแปลกใจมาก ในหมู่บ้านมีคนตายจริงๆ แค่เขายังไม่ทันได้ประกาศ

เยี่ยชิวไม่มีทางพูดแน่นอน ว่าเขาเห็นกลิ่นอายของความตาย และพูด“ผมเดา”

“นายเดาไม่ผิด มีคนตายอีก”เกอต้าจ้วงพูดเสียงเคร่งขรึม“สองวันก่อนตายสามคน”

“สามคนที่ตายนั้น กับคนที่ตายก่อนหน้านี้ เหตุที่เสียชีวิตเหมือนกันไหม?”เยี่ยชิวซักถามอีก

“เหมือนกัน”เกอต้าจ้วงพูด“พวกเขาบนตัวไม่มีบาดแผล เวลาที่ตายก็เบิกตาโต เหมือนถูกอะไรทำให้ตกใจตาย”

ตกใจตาย？

เยี่ยชิวขมวดคิ้ว และถาม“แล้วศพของพวกเขาล่ะ?”

“ศพไม่มีแล้ว”เกอต้าจ้วงพูดตอบ“หลังจากที่ฝัง เช้าวันที่สองศพถูกขุดขึ้นมา โลงศพยังมี แต่ศพไม่มีแล้ว”

“เป็นแบบนี้ทั้งหมด?”

“เป็นแบบนี้ทั้งหมด”

เยี่ยชิวพูด“ก็คือ ศพถูกขุดตอนกลางคืน แล้วพวกคุณตอนกลางคืนไม่มีคนไปเฝ้า ดูว่าใครเป็นคนทำ?”

“นี่ใครจะกล้าล่ะ!”เกอต้าจ้วงพูด“คนตายติดต่อกัน ตอนนี้ทุกคนในหมู่บ้านตื่นกลัวไม่เป็นสุข ทุกคนพูดว่าผีอาละวาด อย่าพูดว่าตอนกลางคืนไปเฝ้า ตอนกลางวันทุกคนก็หลบอยู่ในบ้านไม่กล้าออกมาแล้ว”

“หลายคนที่อยู่ข้างกายฉัน ความกล้ามีน้อยมาก ก็ถูกเรียกให้มาเฝ้าหมู่บ้านด้วยกัน”

เกอต้าจ้วงก็พูดอีกว่า“ตอนนั้นฉันอยู่ในเหตุการณ์ หลังจากที่เหล่าหลี่ตายแล้ว ฉันเป็นคนอาบน้ำให้เขาด้วยตัวเอง เปลี่ยนเสื้อผ้าที่เตรียมไว้ก่อนตาย”

“เวลาที่ช่วยเหล่าหลี่เช็ดตัว ฉันจับตามองเป็นพิเศษ บนร่างกายเขาไม่พบบาดแผลแม้แต่นิดเดียว”

“หมอเยี่ย นายคิดว่า หมู่บ้านพวกเรา มีผีจริงไหม?”

“ลุงเกอ ตอนนี้วิทยาศาสตร์พิถีพิถัน คุณควรจะเชื่อวิทยาศาสตร์”เยี่ยชิวพูด

“ฉันเชื่อวิทยาศาสตร์ แต่ว่าช่วงนี้ในหมู่บ้านมีคนตายลึกลับซับซ้อน ศพก็เหมือนบินได้ นอกจากผี ฉันก็นึกไม่ถึงว่าจะเป็นใครที่สามารถทำได้”

“ลุงเกอ ผมมีคำถามจะถามคุณ ศพพวกนั้น ถูกคนในหมู่บ้านบางคนซ่อนเอาไว้ไหม?”

“นี้เป็นไปไม่ได้ หลังจากที่ศพหายไปแล้ว ฉันพาพวกเขาไปหาศพทุกบ้านแล้ว ไม่เพียงแค่เท่านี้ ทั้งหมู่บ้านพวกเราก็หาแล้วหนึ่งรอบ ก็หาศพไม่พบ”

ชาวบ้านที่อยู่ด้านข้างสองสามคนก็พยักหน้า แสดงออกว่าเกอต้าจ้วงพูดความจริง

เกอต้าจ้วงก็พูดอีก“ขุดหลุมศพ กับขโมยศพ เรื่องสิ้นมโนธรรมแบบนี้ พวกเราชาวบ้านของหมู่บ้านโม่กั้นไม่ทำกัน”

เยี่ยชิวเงียบไม่พูดจาสักพัก ก็พูด“ลุงเกอ เมื่อกี้คุณพูดว่าเหล่าหลี่ เขาตายเมื่อคืน ถ้าอย่างนั้นคงยังไม่ฝังศพ ใช่ไหม?”

เยี่ยชิวอยากจะไปดูศพเหล่าหลี่ด้วยตัวเอง

ถ้าหากมีความจำเป็น เขายังอยากจะชันสูตรศพของเหล่าหลี่

“หมอเยี่ย คุณอยากชันสูตรศพใช่ไหม?คุณมาช้าไปแล้ว”

ได้ยินประโยคนี้ของเกอต้าจ้วง เยี่ยชิวก็แอบเห็นท่าไม่ดี ก็รีบถาม“ศพไม่พบแล้ว?”

เกอต้าจ้วงพูด“คนที่ตายในหมู่บ้าน หลังจากที่ตายก็ฝังศพทันที ไม่ให้ทำโลงศพ ไม่ให้จัดงานศพ ที่สำคัญก็คือยังกังวลโรคระบาด กลัวว่าชาวบ้านจะถูกติดเชื้อ”

“เมื่อวานหลังจากที่เหล่าหลี่ตายหนึ่งชั่วโมง พวกเราก็พาเขาลากขึ้นไปฝังบนภูเขา”

“วันนี้ตอนเช้า ที่ฝังศพของเขาถูกขุดแล้ว ศพก็หายไปแล้ว”

ได้ยินประโยคนี้ คิ้วของเยี่ยชิวก็ขมวดแน่นขึ้นมา เบาะแสเล็กน้อยก็ไม่มี ดูเหมือนว่า ชันสูตรศพก็คงจะไม่ได้แล้ว

จะทำยังไงล่ะ