วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 366

บนถนน

ฉินหว่านเดินนำหน้า และเยี่ยเดินตามหลังเธอไป โดยกำลังชื่นชมก้อนลูกบอลสองก้อนอันอิ่มเอิบของฉินหว่านที่ส่ายไปมาอยู่ด้านหลัง

ใหญ่!

กลม!

มาก!

“ไม่ใช่สิ ตามที่แม่บอกมา พี่หว่านน่าจะสามารถให้กำเนิดเด็กผู้ชายได้ แล้วทำไมถึงได้กำเนิดลูกผู้หญิงล่ะ?”

เยี่ยชิวกระซิบเสียงเบา

ทันใดนั้น ฉินหว่านก็หันกลับมา และเห็นดวงตาของเยี่ยชิว กำลังจ้องอยู่ และถามว่า "คุณกำลังมองอะไรอยู่?"

“พี่คิดว่าไง?” เยี่ยชิวยิ้มและขยิบตาให้

ฉินหว่านพูดด้วยใบหน้านิ่งๆ: "ถ้าคุณยังมองอีก ฉันจะควักลูกตาของคุณออกมาซะ"

“พี่กล้างั้นเหรอ?” เยี่ยชิวกล่าวต่อ: “ถ้าพี่กล้า ก็ควักหัวใจผมออกมาด้วยก็ได้ แล้วดูมันให้ดีๆว่าผมจริงใจต่อพี่หรือเปล่า?”

“เฮอะ กะล่อน”

ฉินหว่านตะคอก

เยี่ยชิวก้าวไปข้างหน้าจับมือฉินหว่านแล้วพูดว่า "พี่หว่าน ในเมื่อตอนนี้พี่ไม่ต้องไปทำงานแล้ว งั้นผมไปเดินห้างกับพี่ดีมั้ย?"

“ไม่ไป ฉันจะกลับบ้าน” ฉินหว่านพูดด้วยสีหน้านิ่ง ราวกับว่าเธอไม่ได้สนใจเยี่ยชิว

“กลับบ้านไปทำอะไร?” เยี่ยชิวถาม

ฉินหว่านกล่าวว่า: "ฉันจะทำอาหารให้เชี่ยนเชี่ยน"

“เอาน่า เชี่ยนเชี่ยนไปโรงเรียนแล้ว กลับมาถึงบ้านก็ตอนบ่าย อย่าคิดว่าผมไม่รู้นะ” เยี่ยชิวพูดด้วยรอยยิ้มอย่างมีเลศนัย: “ถ้าพี่อยากกลับบ้านล่ะก็ งั้นผมจะไปกับพี่ พี่หว่าน เตียงบ้านพี่ใหญ่รึเปล่า?”

ฉ่าาา

ทันใดนั้นใบหน้าของฉินหว่านก็กลายเป็นเหมือนแอปเปิ้ลสีแดงสุก อายอย่างถึงที่สุด

“เยี่ยชิว คุณจริงจังกว่านี้หน่อยได้ไหม? หากคุณยังทำเช่นนี้ ฉันจะเมินคุณจริงๆแล้วนะ” ฉินหว่านแสร้งทำเป็นโกรธ

“โอเค โอเค ผมจะไม่พูดแล้ว พี่หว่าน เราไปดูหนังกันเถอะ”

เยี่ยชิวพาฉินหว่านเข้าไปในห้างสรรพสินค้า แล้วซื้อตั๋วหนังสองใบและป๊อปคอร์นหนึ่งถัง จากนั้นจึงเข้าไปในโรงภาพยนตร์

วันนี้ไม่ใช่สุดสัปดาห์ และยังเช้าอยู่ คนในโรงหนังก็เลยน้อย

เยี่ยชิวพาฉินหว่านไปที่มุมที่มีแสงสลัวแล้วนั่งลง

อีกเดี๋ยวหนังก็จะเริ่มฉายแล้ว

มันเป็นหนังตลก

ตอนที่ฉินหว่านดูหนัง เธอก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา

เมื่อเห็นว่าอารมณ์ของเธอดีขึ้น เยี่ยชิวก็แอบกอดเอวของฉินหว่านอย่างเงียบ ๆ

ในขณะเดียวกัน เยี่ยชิวก็แอบสังเกตท่าทีของ ฉินหว่าน เมื่อเห็นว่าฉินหว่านไม่ขัดขืน เขาก็กล้ามากขึ้น และลูบไปที่เนินเขาอย่างเงียบ ๆ ด้วยมือของเขา

ในไม่ช้า ฝ่ามือของเขาก็เข้าปกคลุมไปทั่วยอดเขา

“อย่านะ~”

ใบหน้าของฉินหว่านเปลี่ยนเป็นสีแดง และเธอต้องการที่จะปัดมือของเยี่ยชิวออกไป แต่เธอได้ยินเยี่ยชิวพูดว่า: "พี่หว่าน ผมสัญญาว่าจะไม่ขยับ"

ฉินหว่านยอมแพ้และดูหนังต่อ

ในไม่ช้า เธอก็รู้สึกได้ว่า มือของเยี่ยชิวบีบลงไปเบา ๆ

“คุณบอกแล้วใช่มั้ยว่าจะไม่ขยับ” ฉินหว่านหันศีรษะและใช้ดวงตาที่สวยงามของเธอจ้องไปที่เยี่ยชิว

“พี่หว่าน พี่สวยมากจริงๆ” หลังจากที่เยี่ยชิวพูดจบ เขาก็โน้มตัวไปจูบริมฝีปากของฉินหว่าน

ฉินหว่านหันหน้าออก แล้วพูดว่า: "อย่านะ เดี๋ยวคนเห็นเข้า อื้ออื้ออื้อ..."

เยี่ยชิวไม่สนใจ และจูบเธออย่างแรง

หลังจากนั้นไม่นาน ฉินหว่านก็มีปฏิกิริยาและตอบสนองต่อเยี่ยชิวอย่างกระตือรือร้น จากนั้น เธอก็ทรุดตัวลงในอ้อมแขนของเยี่ยชิว

หนังหนึ่งเรื่อง ใช้เวลาชั่วโมงครึ่ง

ไม่รู้ว่าทั้งสองคนจะจูบกันได้สักกี่ครั้ง

“พี่หว่าน ผมตั้งใจเลือกสิ่งนี้มาเพื่อพี่โดยเฉพาะเลยนะ พี่แน่ใจเหรอว่าพี่ไม่ต้องการมัน?” เยี่ยชิวกล่าว

“ฉันไม่ต้องการ”

จะเอาความกล้าจากไหนมาใส่กัน จะน่าอายไปละนะ!

“พนักงานที่ร้านบอกผมตอนที่ผมซื้อมันว่า ร้านค้าของพวกเขาไม่รับเปลี่ยนสินค้าคืนหรือคืนเงิน ในเมื่อพี่ไม่ต้องการมัน ดูเหมือนว่าผมคงจะต้องโยนมันทิ้งไปสินะ”

หลังจากที่เยี่ยชิวพูดจบ เขาก็กำลังจะโยนถุงลงถังขยะ

“อย่าเพิ่ง…”

ฉินหว่านตะโกนอย่างเร่งรีบ รีบคว้าถุงจากมือของเยี่ยชิวแล้วพูดว่า "ยังไงก็ซื้อมาแล้ว ถ้าจะทิ้งก็เสียดาย หรือไม่คุณก็เอามันไปให้หลินจิงจื้อสิ?"

เยี่ยชิวกล่าวว่า: "พี่ไม่รู้น่ะสิ ตู้เสื้อผ้าของพี่หลินน่ะเต็มไปด้วยของแบบนี้ทั้งนั้น อย่างน้อยก็สักร้อยชิ้น"

ฉินหว่านตะคอกอย่างเย็นชา: "คุณรู้ค่อนข้างชัดเจนเลยหนิ ดูเหมือนว่า คุณก็คงจะวัดไซส์ของหลินจิงจื้อเองกับด้วยสินะ!"

ใบหน้าของเยี่ยชิวเลิ่กลั่ก

"ฉันยอมรับเสื้อผ้าแล้ว" ฉินหว่านกล่าวต่อ: "แต่ว่า ฉันจะไม่ยอมเป็นชู้รักที่ทำลายความรู้สึกของคนอื่น ฉันฉินหว่านทนขายหน้าคนอื่นไม่ไหวหรอกนะ"

“พี่หว่าน พี่เข้าใจผิดแล้ว ผมชอบพี่ และอยากอยู่ด้วยกันกับพี่ แต่ผมไม่ได้ขอให้พี่มาเป็นเมียน้อยเลยนะ” เยี่ยชิวกล่าว

“แล้วคุณหมายถึงยังไง” ฉินหว่านถาม

เยี่ยชิวกล่าวว่า: "พี่หลินรู้เรื่องเกี่ยวกับพี่ และเธอก็ไม่คัดค้านที่เราจะอยู่ด้วยกัน"

“ไม่คัดค้านที่เราจะอยู่ด้วยกันงั้นเหรอ?” ฉินหว่านตกตะลึง: “แล้วเธอล่ะ?”

เยี่ยชิวกล่าวว่า: "ยังไงพี่หลินก็อยู่กับผมอยู่แล้ว"

“ฉันพอจะเข้าใจคร่าวๆ แล้วว่าคุณหมายถึงอะไร คุณอยากจะอยู่กับฉันและหลินจิงจื้อพร้อมๆ กันงั้นเหรอ คุณอยากจะกอดซ้ายทีขวาที เสพสุขกันไปแบบนี้สินะ?”

“เยี่ยชิว คุณนี่มันไอ้ผู้ชายหน้าหม้อ!”

หลังจากที่ฉินหว่านด่าเสร็จ เธอก็จากไปด้วยความโกรธ

เยี่ยชิวยืนอยู่ตรงนั้นด้วยสีหน้าโศกเศร้า โลกนี้ช่างอยู่ยาก หากเขาไม่หาภรรยาเพิ่ม เขาจะมีลูกสามคนได้ยังไง?