วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 386

ทันใดนั้น ทุกคนในกลุ่มผู้ชมก็ลุกขึ้นด้วยความตกใจ

พวกเขาทั้งหมดมองลงไปบนเวทีด้วยดวงตาที่เบิกกว้างราวกับเห็นผี

“คนที่อยู่ในสภาพผักฟื้นแล้วจริงๆ งั้นเหรอ?”

“ดูเหมือนเขาจะฟื้นแล้วจริงๆ”

“เจ้าเด็กนี่ ทักษะทางการแพทย์ของผู้อำนวยการเยี่ยช่างน่าทึ่งมาก!”

“ชนะแล้ว! เยี่ยชิวชนะแล้ว!” เหอปิงกล่าวอย่างตื่นเต้น

“ในที่สุดก็ชนะแล้ว!” จางจิ่วหลิงดูตื่นเต้นและรู้สึกภูมิใจมาก

บนเวที

ใบหน้าของลี มยองฮันเต็มไปด้วยความตกตะลึง เขาคิดไม่ถึงเลยว่าเยี่ยชิวจะใช้เวลาเพียงชั่วครู่สามารถรักษาคนที่อยู่ในสภาพผักได้จริงๆ

มันเป็นไปได้ยังไง?

ใครจะรู้ แม้แต่ยาแผนตะวันตกที่ดีที่สุด ก็ไม่สามารถฟื้นคืนชีพให้กับคนที่อยู่ในสภาพผักได้ในเวลาอันสั้นเช่นนี้

เขาทำมันได้ยังไงกัน?

ลี มยองฮันรู้สึกราวกับว่าเขาถูกฟ้าผ่า ในหัวอื้ออึง และเป็นการยากที่จะยอมรับความจริงนี้

“ลี มยองฮัน เกมนี้คุณแพ้แล้ว!”

เยี่ยชิวพูดเสียงดัง

ทันใดนั้น ผู้สื่อข่าวก็หันกล้องไปที่ลี มยองฮันและถ่ายรูปอย่างเมามัน

“ผมก็บอกแล้ว การแข่งครั้งนี้ไม่จำเป็นต้องมีการแข่ง เพราะไม่ว่าใครจะมาท้าแข่งผม ผลลัพธ์ก็เหมือนเดิม ว่ายังก็ต้องแพ้แน่นอน”

“ลี มยองฮัน คุณยังจำสัญญาระหว่างเราได้อยู่ใช่มั้ย?”

“ตอนนี้ ถึงเวลาที่คุณจะต้องทำตามสัญญาแล้วนะ”

แม้ว่าเสียงของเยี่ยชิวจะไม่ดัง แต่ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นก็สามารถได้ยินมันได้ชัดเจน

ทันใดนั้น สถานการณ์ตรงนั้นก็เงียบลง

ทุกคนมองไปที่ลี มยองฮัน รอให้เขาทำตามสัญญา

“นายอยากให้ให้ฉันยอมรับความพ่ายแพ้งั้นเหรอ? เป็นไปไม่ได้!”

ลี มยองฮันชี้ไปที่เยี่ยชิวแล้วพูดว่า: "เท่าที่ฉันรู้ ขนาดการแพทย์แผนตะวันตกก็ยังไม่สามารถทำให้คนที่อยู่ในสภาพผักฟื้นได้เร็วขนาดนี้ แล้วการแพทย์แผนจีนก็ยิ่งไม่ต้องพูดถึง"

“นายคงจะใช้วิชาหมอผีอะไรสินะ”

“เยี่ยชิว แกมันช่างน่ารังเกียจ!”

เยี่ยชิวนึกไว้แล้วว่าจะเป็นแบบนี้ เพราะลี มยองฮันเป็นแพทย์ที่มีชื่อเสียงในเกาหลี และยังเป็นลูกชายของปราชญ์ทางการแพทย์เกาหลี ขณะเดียวกัน การแข่งขันนี้ก็มีชีวิตของลี มยองฮันเป็นเดิมพันด้วยเช่นกัน

การยอมรับความพ่ายแพ้ ซึ่งนั่นหมายถึงความตาย!

แม้ว่าข้อเท็จจริงจะปรากฏต่อหน้าต่อตาเขาแล้ว ลี มยองฮันก็ยังคงต่อสู้ดิ้นรนอย่างสิ้นหวัง

ก่อนที่เยี่ยชิวจะยังพูดไม่ทันจบ จางจิ่วหลิงก็ตะโกน:

“ลี มยองฮัน แกมันไร้ยางอาย!”

“การรักษาของเยี่ยชิว ทุกคนก็เห็นกันหมดแล้ว สิ่งที่เขาใช้รักษาไม่ใช่วิชาหมอผีอะไรเลย แต่เป็นวิชาหกเข็มหวนหยาง”

“หกเข็มหวนหยางนั้นเป็นเทคนิคการฝังเข็มที่ขั้นสูงมาก!”

“ตามบันทึกทางการแพทย์ เทคนิคการฝังเข็มนี้อัศจรรย์มาก และสามารถรักษาโรคที่ยากและซับซ้อนได้มากมาย ใครก็ตามที่เชี่ยวชาญเทคนิคการฝังเข็มนี้ ก็คือหมอเทวดาที่มีชื่อเสียงก้องโลก”

“ในฐานะลูกชายของปราชญ์ทางการแพทย์ชาวเกาหลี คุณไม่รู้วิชาหกเข็มหวนหยางนี้ด้วยซ้ำ คุณก็คงไม่มีความรู้ถึงขั้นนั้นจริงๆ”

“แน่นอนอยู่แล้ว คุณเป็นคนเกาหลี และไม่ค่อยมีความรู้เรื่องการแพทย์แผนจีนมากนัก เรื่องนี้ก็เข้าใจได้ แต่ถึงอย่างไร การกระทำของคุณนั้นทำให้ฉันทนดูไม่ได้อีกต่อไป”

“ในการแข่งขันทางการแพทย์มีแพ้มีชนะ ซึ่งเรื่องแบบนี้เป็นเรื่องปกติ แต่ในฐานะแพทย์เกาหลีที่มีชื่อเสียง แพ้แต่กลับไม่ยอมรับ แบบนี้มันเข้าท่ามั้ย?”

“เยี่ยชิวพูดไว้ไม่ผิด พวกคนเกาหลีมันช่างหน้าด้านนัก วันนี้ฉันได้เห็นชัดเจนแล้ว”

ทันทีที่จางจิ่วหลิงพูดจบ ผู้คนนับไม่ถ้วนก็คล้อยตามคำพูดของเขาด้วย

“ถูกต้องแล้ว คนเกาหลีมันหน้าไม่อาย!”

“ลี มยองฮัน รีบยอมรับความพ่ายแพ้ซะเถอะ!”

“ก็เห็นๆกันอยู่ว่านายแพ้แล้ว ดังนั้นหยุดหาข้ออ้างได้แล้ว”

สีหน้าของลี มยองฮันเปลี่ยนไป เขาคิดว่าเขาจะต้องชนะการแข่งครั้งนี้อย่างแน่นอน แต่ใครจะรู้ว่าทักษะทางการแพทย์ของเยี่ยชิวนั้นจะสุดยอดขนาดนี้

แต่ถ้าเขายอมแพ้แบบนี้ เขาคงไม่เต็มใจ

“ฉันขอตรวจร่างกายคนไข้หน่อย จะได้ไหม?” ลี มยองฮันกล่าว

“ได้” เยี่ยชิวตอบรับแล้ว

ลี มยองฮันรีบมาที่เตียงคนไข้และตรวจร่างกายชายชราคนนั้นด้วยตัวเอง และผลที่ได้ทำให้เขาต้องตกใจ

ชายชราไม่เพียงแต่ฟื้นแล้วเท่านั้น แต่ค่าดัชนีมวลร่างกายทางกายภาพของเขาก็ปกติมากเช่นกัน

“นาย นายทำแบบนั้นได้ยังไง?” ลี มยองฮันมองเยี่ยชิวด้วยความตกใจ

เยี่ยชิวพูดว่า: "ผมทำได้ยังไง คุณก็เห็นแล้วไม่ใช่รึไง?"

“แต่ว่า แพทย์แผนจีนจะรักษาคนที่อยู่สภาพผักได้ยังไงกัน?”

ลี มยองฮันยังคงยอมรับผลลัพธ์นี้ไม่ได้ เพราะในใจของเขา แพทย์แผนจีนเป็นขยะ

เยี่ยชิวเยาะเย้ย: "การแพทย์แผนจีนไม่เพียงแต่สามารถรักษาคนที่อยู่สภาพผักได้เท่านั้นหรอกนะ แต่ยังสามารถรักษาโรคอื่นได้อีกด้วย"

"การแพทย์แผนจีนนั้นถูกคิดค้นขึ้นโดยบรรพบุรุษของเราด้วยความทุ่มเททั้งแรงกายและแรงใจ และเป็นเวลาหลายพันปีมาแล้วที่การแพทย์แผนจีนมีหน้าที่ช่วยชีวิตและรักษาคนเจ็บไข้ได้ป่วย แล้วก่อนที่จะมีการแพทย์แผนตะวันตกเข้ามา เราก็อาศัยการแพทย์แผนจีนเพียงอย่างเดียวเพื่อรักษาความเจ็บป่วยต่างๆและยืดอายุขัย"

"ไม่ใช่เรื่องเกินจริงที่จะบอกว่า การแพทย์แผนจีนคือการตกผลึกของความรู้และภูมิปัญญาของปราชญ์นับไม่ถ้วน เป็นอัตลักษณ์แห่งชาติและเป็นสมบัติของชาติจีน"

“สุภาพบุรุษย่อมรักษาคำพูด”

ลี มยองฮันกลัวว่าเยี่ยชิวจะเปลี่ยนใจ ดังนั้นเขาจึงรีบโค้งคำนับคนที่อยู่ล่างเวที และกล่าวว่า "ก่อนหน้านี้ที่ผมพูดจาที่ไม่เหมาะสมไป ตอนนี้ ผมจะขอโทษอย่างเป็นทางการต่อแพทย์แผนจีนไว้ ณ ที่ตรงนี้ ขอโทษครับ"

“การแข่งครั้งนี้ ผมแพ้แล้ว”

“และตอนนี้ผมจะพาทีมแพทย์เกาหลีกลับประเทศ”

หลังจากที่ลี มยองฮันพูดจบ ก็เตรียมที่จะจากไป

“เดี๋ยวก่อน”

จู่ๆ เยี่ยชิวก็พูดขึ้นมาว่า "ลี มยองฮัน แม้ว่าการเดิมพันชีวิตจะยกเลิกไปแล้ว แต่คำขอโทษของคุณนั้นก็ดูไม่จริงใจเกินไป"

“นายต้องการอะไร?” ลี มยองฮันมีความรู้สึกไม่ดีอยู่ในใจ

เยี่ยชิวกล่าวว่า: "คุกเข่าลงและขอโทษ"

“นาย….” ลี มยองฮันโกรธมาก

ในเวลานี้ ผู้ชมต่างก็ตะโกน: "ใช่ คุกเข่าลงซะ"

“แพทย์แผนจีนไม่ควรมาดูถูก!”

“คุกเข่าลงและขอโทษซะ”

เหล่าสมาชิกของทีมแพทย์เกาหลีก็กลัวเช่นกันว่าเยี่ยชิวจะกลับคำพูดของเขา ดังนั้นพวกเขาจึงแนะนำ: "คุณลี ในเมื่อเรื่องมันก็มาถึงขนาดนี้แล้ว คุณก็คุกเข่าลงและขอโทษเถอะครับ"

“ยังไงก็เสียหน้าไปแล้ว จะคุกเข่าลงและขอโทษมันก็คงไม่เป็นอะไรหรอกครับ”

“คุณลี รีบหน่อยเถอะครับ”

ลี มยองฮันโกรธมาก เขาจ้องสมาชิกทีมแพทย์เกาหลีด้วยความโมโห แล้วคุกเข่าลงบนเวทีอย่างช่วยไม่ได้

"ขอโทษครับ"

หลังจากพูดจบ เขาก็ลุกขึ้นยืน มองเยี่ยชิวแล้วพูดว่า "ฉันจะจำเรื่องในวันนี้ไว้ และในอนาคตอันใกล้ ฉันจะมาเอาคืนกับนายอย่างแน่นอน!"

“ยินดีต้อนรับเสมอ!” เยี่ยชิวยิ้ม

ลี มยองฮันเดินลงจากเวทีอย่างรวดเร็วด้วยสีหน้าที่บูดบึ้ง และรีบจากไปพร้อมกับสมาชิกทีมแพทย์ของเกาหลี

ทันทีที่พวกเขาเดินจากไป เสียงปรบมือดังกึกก้องก็ดังขึ้น

รองนายกเทศมนตรีหวง จางจิ่วหลิง ผู้อำนวยการหลี่ เกิงไห่เจ๋อและคนอื่นๆ ขึ้นเวทีเพื่อมาแสดงความยินดีกับเยี่ยชิว

“เยี่ยชิว ยินดีด้วยที่ชนะการท้าแข่ง” ไป๋ปิงพูดด้วยรอยยิ้ม

เยี่ยชิวถามเสียงเบาๆ: "พี่ปิง พี่บอกว่าถ้าผมชนะพี่จะให้รางวัล ไหนรางวัลล่ะ?"

ไป๋ปิงกระซิบข้างหูเขาเบาๆ “คืนนี้มาที่ห้องฉันสิ ฉันจะรอนายนะ~”