วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 451

ใบหน้าของเยี่ยชิวเต็มไปด้วยความประหลาดใจ

หลังจากที่เขากางผ้าผืนบางสีเหลืองออก สิ่งที่เขาเห็นก็คือแผนที่ฉบับหนึ่ง

เยี่ยชิวรู้สึกผิดหวัง

เขาคิดว่ามันจะเป็นสมบัติที่คล้ายกับดาบจักรพรรดิซื่อเซียว แต่ใครจะคิดว่าจริงๆแล้วมันกลับเป็นแค่แผนที่ฉบับหนึ่ง

อีกแผนที่มันยังขาดอีกด้วย

“นี่ยังจะเรียกว่าสมบัติได้อีกเหรอ? ปรมาจารย์หวู่หมิง นี่คุณล้อผมเล่นหรือเปล่า?”

เยี่ยชิวบ่น และกำลังจะวางแผนที่ลง แต่ในตอนนั้นเอง เขากลิ่นหอมจางๆลอยแตะจมูกของเขา

และในขณะนั้น เยี่ยชิวรู้สึกสดชื่นขึ้น และความเหนื่อยล้าทั้งหมดก็หายไป

“นี่คือ...ผ้าไหมเสฉวนอย่างนั้นเหรอ?”

เยี่ยชิวตกตะลึง ทันใดนั้น เขาก็จำได้ว่ามีแผนที่สมบัติอีกครึ่งหนึ่งที่เขาได้จากทาสผีแผนที่นั่นก็ทำจากผ้าไหมเสฉวนเหมือนกัน

“หรือว่า แผนที่สองฉบับนี้จะเชื่อมโยงกันอย่างงั้นเหรอ?”

เยี่ยชิวกวาดสายตามองมัน และพบว่าแผนที่นั้นเก่ามาก ด้านบนแสดงถึงว่ามีภูเขาและแม่น้ำอยู่ ดูแล้วน่าจะเหมือนว่าจะเป็นของโบราณ

เขาจ้องแผนที่อย่างละเอียดอีกครั้ง

ยิ่งดูเท่าไหร่ แผนที่ทั้งสองก็ยิ่งดูคล้ายกันมากเท่านั้น

“น่าเสียดายที่ฉันไม่ได้เอาแผนที่สมบัติอีกครึ่งหนึ่งมาด้วย ไม่อย่างนั้นเราจะได้รู้ว่าแผนที่ที่ขาดไปนี้จะใช่แผนที่ขุมทรัพย์หรือไม่?”

เยี่ยชิวรู้สึกแอบเสียดายเล็กน้อย

ในไม่ช้าเขาก็ทำใจได้

"ในเมื่อปรมาจารย์หวู่หมิงนำมันใส่ไว้ในหีบศพ นั่นหมายความว่า แผนที่ฉบับนี้จะต้องไม่ใช่แผนที่ธรรมดา"

“สำหรับที่ว่ามันจะเป็นแผนที่ขุมทรัพย์หรือไม่นั้น คงต้องรอกลับไปที่เจียงโจวถึงจะได้รู้”

“หากว่าแผนที่ที่ขาดนี้เป็นแผนที่ขุมทรัพย์จริงๆ งั้นก็ควรจะมีแผนที่ที่ขาดฉบับที่สามด้วยสินะ และเมื่อรวมทั้งสามฉบับเข้าด้วยกันแล้วถึงจะได้เป็นแผนที่ที่สมบูรณ์”

เยี่ยชิวเก็บแผนที่ไว้ จากนั้นมองไปที่ซากของงูหลาม

“งูหลามยักษ์ตัวนี้ใหญ่ซะขนาดนี้ น่าจะอยู่มาได้สักร้อยปีแล้วสินะ ไม่รู้ว่าเนื้อของมันสามารถเพิ่มพลังได้เหมือนกับเต่าไฟร้อยปีได้หรือป่าว?”

เยี่ยชิวใช้ดาบจักรพรรดิซื่อเซียวตัดเนื้องูออกมาชิ้นนึง และร่ายยันต์เปลวไฟออกมาอย่างรวดเร็ว

"โอ้ะ!"

ไฟพันรอบเนื้องูและเผามัน เพียงชั่วพริบตา เนื้องูก็สุก

เยี่ยชิวกัดไปคำนึง เนื้องูนั้นแข็งกว่าเนื้อวัวแห้งสักสิบเท่าได้

“ถุย!”

เยี่ยชิวพ่นเนื้องูออกมาและด่า: "ให้ตายเถอะ นี่มันเนื้อบ้าอะไรวะ ฟันเกือบหัก"

จากนั้น เขาก็ผ่าท้องงูหลาม แล้วเอาถุงน้ำดีออกมา

ถุงน้ำดีงูหลามนั้นมันๆเมือกๆ และข้างในก้อนขนาดไข่ไก่ใบใหญ่สองใบ

เยี่ยชิวยัดถุงน้ำดีงูเข้าไปในปาก

พูดตามตรง เขาเกือบจะอ้วกหลังจากกัดมันไปคำแรก มันทั้งคาวและขม แต่เมื่อเขากัดคำที่สอง เขาก็รู้สึกได้ความเย็นในท้องของเขา เมื่อเขากัดครั้งที่สาม ก็รู้สึกได้ถึงคลื่นพลังความร้อนที่จุดตันเถียน

“ให้มันได้งี้สิ!”

เยี่ยชิวกลืนถุงน้ำดีงูเข้าไปหลายคำ นั่งขัดสมาธิ หลับตาและฝึกพลัง หลังจากนั้นไม่นาน ควันสีขาวก็ลอยขึ้นมาจากด้านบนศีรษะของเขา

เขาเริ่มใช้วิชามังกรศักดิ์สิทธิ์เก้าชั้นเชิง

ในไม่ช้า ก็มีชั้นของแสงสีทองจางๆปรากฏขึ้นอยู่รอบๆร่างของเยี่ยชิว และค่อยๆ สูงขึ้นจากพื้นไปสามฟุต และหมุนวนไปในอากาศอย่างช้าๆ ความเร็วในตอนแรกนั้นช้ามาก แต่จากนั้นก็ค่อยๆเร็วขึ้น ในตอนท้ายที่สุดก็มองเห็นเพียงแสงเงาที่คลุมเครือ

เวลาผ่านไปอย่างเงียบ ๆ

ในชั่วพริบตาเดียว เวลาได้ผ่านไปสองชั่วโมง

เยี่ยชิวไม่ใช่ประเภทคนที่รอความตาย เขาก็ยังหาทางออกต่อไป ถึงแม้อย่างนั้น เขาก็วนกลับมาทางเดิมอีกรอบ และก็ยังหาทางออกไม่เจอ

จบแล้ว!

ภายในใจเยี่ยชิวเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง

พูดละก็น่าแปลก หลังจากที่เขารู้สึกสิ้นหวัง เขากลับสงบกว่าปกติ

“ปรมาจารย์หวู่หมิงในจดหมายที่เขียนก่อนตายบอกไว้ว่า เขาหวังว่าผู้คนที่ถูกกำหนดไว้แล้วในรุ่นต่อๆ ไปจะสามารถได้รับสมบัติอันล้ำค่าที่เขาทิ้งไว้ให้ นี่แสดงว่าจะต้องมีทางออกในสุสานนี้สิ”

“ไม่อย่างนั้น ถึงจะได้สมบัติล้ำค่านี้ไปแต่ออกไปไม่ได้ แล้วมันจะไปมีประโยชน์อะไร?”

“ว่าแต่ว่าแล้วทางออกจะอยู่ที่ไหนล่ะ?”

เยี่ยชิวเดินจากจุดที่เขาตื่นขึ้นมา แล้วเดินไปยังที่ที่วางโลงศพไว้อีกรอบ คราวนี้ เขาตั้งใจหามากขึ้นกว่าเดิม

ผลลัพธ์ที่ได้ทำให้เขาผิดหวัง เพราะเขาก็ยังหาทางออกไม่เจอ

“ปรมาจารย์หวู่หมิง คุณก็เป็นคนดีซะขนาดนี้ คุณจะทำดีเพิ่มอีกสักหน่อย แล้วบอกผมมาเถอะว่าทางออกอยู่ทางไหนนะ?” เยี่ยชิวนั่งบนบันไดแล้วมองไปที่โลงศพแล้วพูด

ทันทีที่เขาพูดจบ จู่ๆก็มีลมหนาวพัดมาปะทะเขาทันที

“ฟูววว”

ตะเกียงที่ไฟลุกอยู่สี่ดวงที่เหลือดับลงในทันที และสุสานก็อยู่ในความมืดทันที มืดจนมองอะไรไม่เห็นเลย

เยี่ยชิวรีบจับดาบจักรพรรดิซื่อเซียวขึ้นมาทันที และตั้งการ์ดเพื่อป้องกันอันตรายที่จะเกิดขึ้น

หลังจากนั้น ก็ผ่านไปหลายนาที แต่ก็ยังไม่มีอันตรายเกิดขึ้น

ตอนที่เยี่ยชิวลดการตั้งการ์ด ก็มีเสียงดังขึ้นกัง "ปัง" โลงศพขยับไปด้านข้างสามฟุต และในสายตาของเยี่ยชิวก็เห็นอุโมงค์ใต้ดินปรากฏขึ้น

“ที่แท้ทางออกก็อยู่ด้านล่างโลงศพเองสินะ ไม่น่าแปลกใจที่ฉันหาเท่าไหร่ก็ไม่เจอ ดูเหมือนว่าปรมาจารย์หวู่หมิงคงฟังที่ผมพูดเมื่อกี้นี้อยู่บนสวรรค์สินะ”

เยี่ยชิวโค้งคำนับโลงศพ แล้วเดินเข้าไปในอุโมงค์ใต้ดิน