วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 61

“เซียวชิงตี้ ฉันขอร้องนายล่ะ อย่าฆ่าเยี่ยชิว อย่าฆ่าเขาเลยนะ”

ไป๋ปิงพูดทั้งน้ำตา

เธอพาเยี่ยชิวมาร่วมงานเลี้ยง ก็เพราะว่าอยากให้เซียวชิงตี้รู้ว่าเธอมีแฟนแล้ว จะได้ไม่ต้องมาตอแยเธออีก แต่คิดไม่ถึงว่าจะเกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้น ยิ่งไปกว่านั้นคิดไม่ถึงว่าจะพ่วงชีวิตของเยี่ยชิวเข้าไปด้วย

หลินจิงจื้อนั่งอยู่บนรถเข็น เม้มริมฝีปาก สายตาจ้องเขม็งไปที่เซียวชิงตี้

อีกฝั่งหนึ่ง

ราชามังกรกับจ้าวอวิ๋นก็กังวลอย่างมาก

“ทำยังไงดีครับ?” จ้าวอวิ๋นถาม

“แล้วแต่ชะตาฟ้าลิขิตแล้วกัน!”

ราชามังกรถอนหายใจ ฝีมือของเซียวชิงตี้แข็งแกร่งเกินไป แข็งแกร่งจนทำให้ผู้คนสิ้นหวัง ต่อให้เขากับจ้าวอวิ๋นลุกขึ้นมาสู้ ก็คงต้านการโจมตีของเซียวชิงตี้ไม่ไหว

บทสรุป ได้ถูกกำหนดไว้แล้ว

ราชามังกรพูดขึ้นมาอีก：“ไม่ว่ายังไง เสี่ยวเยี่ยก็เป็นผู้มีพระคุณของฉัน บุญคุณนี้ จะไม่ตอบแทนก็ไม่ได้”

“ท่านหมายความว่ายังไง?”

“ถ้าเสี่ยวเยี่ยตาย ฉันจะฆ่าเซียวชิงตี้เพื่อแก้แค้นให้เขา”

จ้าวอวิ๋นตกใจ

เขาติดตามราชามังกรมาหลายปี รู้ดีว่าราชามังกรคนนี้เป็นคนให้ความสำคัญกับบุญคุณ แต่คิดไม่ถึงเลยจริงๆ ว่าราชามังกรจะตัดสินใจเช่นนี้

“ราชามังกร เรื่องนี้ต้องคิดใคร่ครวญให้ดีนะครับ!” จ้าวอวิ๋นเตือนขึ้นมา

ราชามังกรพูด：“อีกไม่นาน ไท้เจี่ยนก็ต้องลงไปบัญชาการกองทัพทางทิศใต้ ถึงเวลานั้น พวกเราก็ต้องเจอกับภัยพิบัติร้ายแรงอยู่ดี เดิมทีฉันก็ใกล้ตายอยู่แล้ว เวลามีไม่มาก มิสู้แก้แค้นให้เสี่ยวเยี่ยก่อนตาย เพื่อตอบแทนบุญคุณของเขา เช่นนี้ถึงต้องตายก็ไม่เสียดาย”

“ราชามังกร ท่านไม่จำเป็นต้องทำเช่นนี้ ก่อนหน้านี้ที่พวกเรายื่นมือไปช่วยเยี่ยชิว ความจริงบุญคุณนี้ ก็ถือว่าได้ตอบแทนไปแล้วนะครับ”

“บุญคุณเล็กน้อย ตอบแทนหลายเท่า แล้วบุญคุณที่ช่วยชีวิตไม่ยิ่งกว่าเหรอ? เมื่อครู่ก็แค่ช่วยออกมาพูดให้ไม่กี่ประโยค จะเรียกว่าตอบแทนบุญคุณได้อย่างไร?” ราชามังกรพูดขอร้องขึ้นมา：“จ้าวอวิ๋น ฉันมีเรื่องหนึ่งอยากจะฝากฝังนายไว้หน่อย”

“ท่านกล่าวได้เลยครับ”

ราชามังกรพูด：“หลังจากที่ฉันฆ่าเซียวชิงตี้แล้ว รบกวนนายช่วยพาเสี่ยวหู่หลานของฉันออกไปจากเจียงโจว ฉันได้ซื้อคฤหาสน์บนภูเขาไว้หนึ่งหลังที่ออสเตรเลีย ที่นั่นเป็นสถานที่ลับ ไม่มีใครหาเจอได้”

“นอกจากนี้ ในตู้นิรภัยที่ห้องหนังสือของฉัน มีบัตรธนาคารหนึ่งใบ ในบัตรมีเงินอยู่จำนวนหนึ่ง เงินก้อนนี้พอให้นายกับเสี่ยวหู่ได้ใช้ไปทั้งชีวิต”

“นายคือคนที่ฉันไว้ใจมากที่สุด มีนายดูแลเสี่ยวหู่ ฉันก็วางใจ ฉันคงไม่ได้อยู่ดูเสี่ยวหู่เติบโตกลายเป็นผู้ใหญ่ ฉันหวังว่านายจะอยู่กับเขาในช่วงที่เขาเติบโต สอนให้เขามีความรู้ความสามารถ”

“แล้วก็ ถ้าเซียวจิ่วไม่ตาย พวกนายห้ามกลับมาประเทศนี้ เข้าใจแล้วใช่ไหม?”

ดวงตาของจ้าวอวิ๋นน้ำตาคลอ พยักหน้าแล้วถาม：“ท่านคิดจะลงมือตอนไหนครับ?”

“วันนี้!”

จ้าวอวิ๋นตกใจ นั่นก็หมายความว่า ราชามังกรคิดจะกำจัดเซียวชิงตี้ทิ้งหลังจากที่เยี่ยชิวตาย เพื่อแก้แค้นให้เยี่ยชิว

“ผมจะไปเรียกพรรคพวกมารวมตัวเดี๋ยวนี้ครับ” จ้าวอวิ๋นพูด

“ไม่ต้องหรอก เมื่อครู่ฉันได้ส่งข้อความไปหาพวกเขาแล้ว” ราชามังกรหยิบมือถือออกมาดู แล้วพูด：“เวลากระชั้นชิดเกินไป พรรคพวกของพวกเราคงมาไม่ได้เร็วขนาดนั้น ไม่เช่นนั้น ไม่แน่ว่าอาจจะช่วยชีวิตเสี่ยวเยี่ยได้”

ในช่วงที่เจรจากันของทั้งสองคน เซียวชิงตี้ก็เดินไปตรงหน้าเยี่ยชิว

ฟึบ!

เท้าของเซียวชิงตี้เหยียบไปที่ร่างของเยี่ยชิว แล้วด่าทอ：“เป็นแค่ขยะ กลับอวดดีต่อหน้าฉัน รนหาที่ตายจริงๆ”

“ได้ตายด้วยน้ำมือของคุณชายอย่างฉัน นายควรรู้สึกเป็นเกียรตินะ เพราะบนโลกนี้ ไม่ใช่ว่าทุกคนจะโชคดีเหมือนนาย ที่คู่ควรให้ฉันลงมือด้วยตัวเอง”

“ที่น่าเสียดายก็คือ วันนี้นายยั่วโมโหฉัน”

“นอกจากฆ่านายแล้ว คนที่ช่วยนายพวกนั้นฉันก็จะไม่มีทางละเว้น”

ตายแล้วเหรอ?

ทุกคนในที่นี้ต่างก็พร้อมใจกันเงียบ

“เยี่ยชิว”

เบ้าตาของหลินจิงจื้อแดงก่ำ จับราวจับไว้แน่น สีหน้าซีดเผือด

ส่วนไป๋ปิง นิ่งอึ้งไปทั้งร่าง ผ่านไปสักพัก เธอก็ร้องไห้ไปด้วยพูดไปด้วย：“เยี่ยชิว ขอโทษ ฉันเป็นคนทำร้ายนาย เป็นเพราะฉัน ฉันทำร้ายนาย”

สีหน้าของราชามังกรและจ้าวอวิ๋นเต็มไปด้วยความเศร้าโศก

ถึงแม้ว่าพวกเขากับเยี่ยชิวจะรู้จักกันได้ไม่นาน ไม่ได้สนิทสนมอะไรกันมากมายนัก แต่พอเห็นเยี่ยชิวตายไปต่อหน้าต่อตา ทั้งสองก็เจ็บปวดเสียใจอย่างมาก

“ไปดีนะเพื่อน!”

“เสี่ยวเยี่ย ไว้เจอกันที่นรกภูมิ!”

“ขยะ!” เซียวชิงตี้ด่าทอ แล้วหมุนตัว สายตาหยุดอยู่ที่ร่างของหลินจิงจื้ออยู่นานพอสมควร หลังจากนั้น ก็จ้องไปที่ร่างของราชามังกร

ราชามังกรรู้ดี เซียวชิงตี้คิดจะลงมือกับเขาเลยรีบกำชับจ้าวอวิ๋น：“นายรีบไปจากที่นี่ จำเรื่องที่ฉันพูดก่อนหน้านี้ให้ดี พาเสี่ยวหู่ออกนอกประเทศ ถ้าเซียวจิ่วไม่ตาย ก็ไม่ต้องกลับมาประเทศมาตลอดไป”

เป็นอย่างที่คิด

พอพูดจบ ก็ได้ยินเซียวชิงตี้พูด：“ฉันมีกฎอยู่ว่า ถ้าเขาไม่รุกรานฉัน ฉันก็จะไม่รุกรานเขา แต่ถ้าใครรุกรานฉัน ฉันก็จะฆ่าทิ้งทั้งโคตรเหง้า”

“เดิมทีก็ไม่ได้ตั้งใจจะจัดการนายหรอกนะ ใครใช้ให้นายไม่เจียมตัว ออกมาช่วยหมอนั่นกันล่ะ คิดจะเป็นศัตรูกับฉัน ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ฉันก็จะเก็บกวาดนายแทนไท้เจี่ยนก็แล้วกัน”

“ฆ่านายทิ้ง จะได้ระบายความเกลียดชังในใจของฉัน แถมยังทำให้ไท้เจี่ยนติดหนี้บุญคุณฉันด้วย ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว ฮ่าๆๆ”

เซียวชิงตี้หัวเราะยกใหญ่พร้อมเดินไปทางราชามังกร