วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 66

เฉินเทียนเจิ้งถูกฆ่าตายในที่แห่งนี้

แม้แต่ตอนตาย มือทั้งสองข้างของเขาก็ยังกุมเป้ากางเกงไว้แน่น

เกรงว่าเขาคงไม่คาดคิด ว่าตนเองจะมาตายด้วยน้ำมือผู้หญิง

สถานการณ์ตกอยู่ในภาวะเงียบสงัด

ผ่านไปสักพัก ถึงจะมีคนเอ่ยปาก

“ตายแล้วเหรอ?”

“ตายแล้ว”

“ผู้มีฝีมืออันดับสองของสำนักเสือ ตายเช่นนี้เหรอ?”

“อืม”

“ยัยบ้าหลินจิงจื้อนี่ กล้าทำหมดซะทุกเรื่องจริงๆ!”

“ถ้าผู้ชนะเลิศโหวไต่สวนขึ้นมา ทุกคนในที่นี้คงไม่รอด”

“จบกัน จบกัน พวกเราถูกยัยผู้หญิงบ้านี่ฆ่าตายกันหมด”

จ้าวอวิ๋นตกใจกับวิธีการของหลินจิงจื้ออย่างมาก พูดเสียงเบา：“ผู้หญิงคนนี้โหดเหี้ยมเสียจริง”

“ผู้หญิงคนเดียวอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้ ถ้าหากไม่ใช้วิธีการโหดเหี้ยมล่ะก็ เกรงว่าคงถูกคนกินจนเหลือแต่กระดูกแล้ว”ราชามังกรพูดกับจ้าวอวิ๋นต่อ：“ต่อไปเวลานายหาภรรยา จำไว้ว่าอย่าหาผู้หญิงแบบหลินจิงจื้อ”

“เพราะเธอโหดเหี้ยมไปเหรอครับ?” จ้าวอวิ๋นถาม

“ไม่ใช่”

“เช่นนั้นเพราะอะไรครับ?”

“เธอสวยเกินไป หน้าตานายไม่เหมาะกับเธอ”

จ้าวอวิ๋น：“...”

หลังจากที่จัดการเรื่องเฉินเทียนเจิ้งแล้ว สายตาของหลินจิงจื้อตกอยู่ที่ร่างของเฉียนเยี่ยนหรู

เฉียนเยี่ยนหรูยังคงสลบอยู่ที่พื้น จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่ฟื้น

“เสี่ยวเจี๋ย ปลุกเธอ”

“ค่ะ” หญิงสาวผมสั้นเดินไปตบที่ใบหน้าของเฉียนเยี่ยนหรูสองครั้ง“เพี๊ยะๆ”

ผ่านไปสามวินาที

เฉียนเยี่ยนหรูก็ค่อยๆลืมตามขึ้น ถามอย่างงุนงง：“ฉัน ฉันอยู่ที่ไหน?”

“เธอคิดว่าไงล่ะ?”

เฉียนเยี่ยนหรูนิ่งอึ้งไปสักพัก จู่ๆก็นึกขึ้นได้ พูดอย่างไม่น่าเชื่อ：“หลินจิงจื้อ แกยังไม่ตาย?”

“ผู้หญิงที่หน้าตาดี โดยทั่วไปแล้วอายุจะยืนน่ะ”

“นังสารเลว ฉันจะฆ่าแก”

เฉียนเยี่ยนหรูกางกรงเล็บแล้วพุ่งมาหาหลินจิงจื้อ แต่ทว่า พึ่งจะพุ่งมาตรงหน้าหลินจิงจื้อ แต่กลับยืนอยู่กับที่ สีหน้าซีดเผือด

เพราะว่าในมือของหลินจิงจื้อมีปืน ปากกระบอกปืนเล็งไปศีรษะของเธอ

“กะ แกจะทำอะไร?” เฉียนเยี่ยนหรูตกใจจนถอยหลังไปสองก้าว

“ฉันจะทำอะไรเธอไม่รู้เหรอไง?” หลินจิงจื้อยิ้มตาหยีแล้วตอบ

“แน่จริงแกก็ฆ่าฉันสิ” เฉียนเยี่ยนหรูพูดจบ ก็เดินไปข้างหน้าหนึ่งก้าว

เธอกำลังพนัน พนันว่าหลินจิงจื้อไม่กล้าลั่นไกหรอก

น่าเสียดายที่เธอคิดผิด

“ปัง!” หลินจิงจื้อแทบจะไม่มีความลังเลเลยด้วยซ้ำ เธอเหนี่ยวไกปืนทันที กระสุนพุ่งไปยังขาด้านซ้ายของเฉียนเยี่ยนหรู

“อ้าก” เฉียนเยี่ยนหรูล้มนั่งลงบนพื้น ร้องออกมาอย่างกับหมูถูกเชือด

“เธอจะพนันอีกครั้งไหมล่ะ มาดูกันว่าฉันกล้าฆ่าเธอหรือเปล่า?” หลินจิงจื้อยิ้ม

เฉียนเยี่ยนหรูตกใจจนหน้าถอดสี เธอรู้จักหลินจิงจื้อดี ผู้หญิงคนนี้ถ้าได้ตัดสินใจแล้ว ไม่ว่าเรื่องอะไรก็ทำได้หมด

“อย่าฆ่าฉัน อย่าฆ่าฉันนะ ฉันจะไม่ก่อกวนเธออีกแล้ว ชิงตี้ ชิงตี้นายอยู่ที่ไหน? รีบมาช่วยฉันสิ!”

เฉียนเยี่ยนหรูตะโกนไปด้วย ตามหาเซียวชิงตี้ในฝูงคนไปด้วย แต่ก็พบว่าสายตาที่ทุกคนมองเธอนั้นแปลกๆ

“ชิงตี้ ชิงตี้”

“ไม่ต้องเรียกแล้ว เซียวชิงตี้ช่วยเธอไม่ได้หรอก” หลินจิงจื้อชี้ไปที่พื้นที่อยู่ไม่ไกลนัก แล้วพูด：“เขาอยู่ตรงนั้น”

“จริงด้วย จริงด้วย คุณชายโจวพูดถูก”

“เรื่องนี้ต้องชี้แจงกับผู้ชนะเลิศโหวให้ชัด”

“พวกเราไม่เกี่ยวนะ”

บรรดาแขกเหรื่อทยอยกันพูด

หลินจิงจื้อยิ้มเยาะ：“ทำไมฉันต้องขออภัยโทษกับผู้ชนะเลิศโหว? น้องชายเขาทำความผิด แถมยังทำตามอำเภอใจ ฉันก็แค่ใช้วิธีการเตือนเท่านั้นเอง จะว่าไป นี่ฉันกำลังช่วยสั่งสอนน้องชายเขาด้วยซ้ำ ผู้ชนะเลิศโหวควรจะขอบคุณฉัน”

“ประธานหลิน ฝีปากฉันคงสู้เธอไม่ได้ แต่เธอควรจะเข้าใจ เธอทำให้คุณชายเซียวตกอยู่สภาพนี้ ควรจะมีคำอธิบายให้ผู้ชนะเลิศโหวหน่อยไหม?” โจวเฮ่าพูด：“ฉันหวังว่าประธานหลินจะตัดสินใจอย่างชาญฉลาด ไม่เช่นนั้น ฉันคงให้เธอออกไปจากที่นี่ไม่ได้”

“นายหมายความว่าไง? คิดจะขวางทางฉัน?” สีหน้าของหลินจิงจื้อเยือกเย็นขึ้นมา แล้วพูด：“ถ้าฉันจะไป ก็ไม่มีใครขวางฉันได้”

“นั่นก็ไม่แน่”

โจวเฮ่ายกมือขึ้น บอดี้การ์ดชุดดำร้อยกว่าคนพุ่งเข้ามา แล้วโอบล้อมหลินจิงจื้อไว้

“ประธานหลิน เธอยังคิดว่าเธอสามารถไปได้อยู่อีกหรือเปล่า?” โจวเฮ่ายิ้ม

สีหน้าของหลินจิงจื้อเคร่งขรึม

ในเวลานี้ ราชามังกรก็ลุกขึ้นยืน แล้วพูด：“คุณชายโจว ใช้จำนวนคนมากกว่ามารังแกคนน้อยกว่า มันไม่เหมาะสมมั้ง?”

โจวเฮ่าไม่สนใจ แล้วพูด：“ช่วยไม่ได้ ใครใช้ให้คนฝั่งฉันมีเยอะกว่าล่ะ”

“ได้ยินนายพูดแบบนี้ ฉันก็วางใจ”

วางใจ? วางใจอะไร?

โจวเฮ่ามองราชามังกรด้วยความงุนงง

และในเวลานี้ พนักงานเปิดประตูคนหนึ่งรีบวิ่งเข้ามาด้วยท่าทางลุกลี้ลุกลน แล้วพูด：“แย่แล้วครับคุณชายโจว พวกเราถูกคนกลุ่มหนึ่งล้อมไว้หมดแล้วครับ”

“กลัวอะไร พวกเราคนเยอะกว่า”

“ไม่ครับ คนฝั่งพวกเขาเยอะกว่า เกรงว่าจะมีประมาณสองถึงสามพันคน”

อะไรนะ!

สีหน้าของโจวเฮ่าเปลี่ยนไป