วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 8

เห็นรอยแผลเป็นของหญิงสาว หายไปอย่างเร็วโดยมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า ไม่ถึงสามสิบวินาที รอยแผลเป็นก็หายไปแล้ว

แม้แต่รอยที่เย็บแผลตอนแรก ก็ไม่รู้ว่าหายไปไหนแล้ว

มองดูขาของหญิงสาวอีกครั้ง ผิวกลับคืนสู่สภาพเดิม เรียบเนียนเหมือนหยก คล้ายกับเครื่องเคลือบดินเผาสีขาวที่ส่องแสงสว่างแวววับจับตา

“นี่…มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?”

นักศึกษาแพทย์ฝึกงานสองสามคนที่ก่อนหน้านี้หัวเราะเยาะเยี่ยชิวก็ตะลึงงัน

หมอหวังก็ตกตะลึงอ้าปากค้าง เป็นหมอมาหลายปีแล้ว นี้เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นเหตุการณ์แบบนี้

“นายทำได้ยังไง?”หมอหวังอดไม่ได้ที่จะถาม

“ท่านก็เห็นแล้วไหม?”เยี่ยชิวพูดตอบ

“หรือว่ายันต์และคาถาเหมาซาน?l”หมอหวังยังไม่กล้าจะเชื่อ

เยี่ยชิวพูดด้วยสีหน้าจริงจัง“ผมพูดไปแล้ว ยันต์และคาถาเหมาซานไม่ใช่ความเชื่องมงาย แต่เป็นเทคนิคลับของปาฏิหาริย์หาริย์ชนิดหนึ่ง”

“แต่ว่า…”

“คุณจะจบไหม?”หญิงสาวหยุดคำพูดของหมอหวังด้วยความรำคาญ พร้อมกับพูด“ที่นี่ไม่มีธุระของคุณแล้ว คุณไปได้แล้ว”

“ถ้าอย่างนั้นคุณหลิน ผมไปก่อน มีเรื่องอะไรท่านเรียกผมได้เลย”

ก่อนที่หมอหวังจะออกจากห้องผู้ป่วย ก็ชำเลืองมองเยี่ยชิว ด้วยสายตาที่หนาวเหน็บ

เดินมาถึงระเบียงทางเดินด้านนอก นักศึกษาแพทย์ฝึกงานก็มีท่าทางโกรธมาก

“อาจารย์ เห็นได้ชัดเจนว่าเยี่ยชิวหลอกลวง พวกเดนมนุษย์แบบนี้สมควรไล่ออกจากโรงพยาบาล”

“พูดถูก ขี้หนูเม็ดเดียวทำน้ำซุปแตก ถ้าหากเยี่ยชิวยังอยู่ในโรงพยาบาล ก็จะทำให้โรงพยาบาลพวกเราเดือดร้อน”

“อาจารย์คุณเป็นหมอที่ดูแลคุณหลิน ถ้าหากคุณหลินมีปัญหา คุณต้องเป็นคนรับผิดชอบ”

“หุบปาก!”หมอหวังตะคอกเสียงดัง ถามด้วยสีหน้าเคร่งขรึม“ใครรู้ว่ากัวเส่าอยู่ที่ไหนไหม?”

“เวลาที่ฉันมาที่ห้องผู้ป่วย เห็นกัวเส่าไปที่แผนกพยาบาลผู้ช่วย”นักศึกษาแพทย์คนหนึ่งพูดขึ้นมา

“ฉันรู้แล้ว พวกคุณกลับไปทำงานกันก่อนเถอะ!”

เห็นหมอหวังสีหน้าไม่ค่อยดี นักศึกษาแพทย์ฝึกงานก็ไม่กล้าพูดอะไรอีก ก็รีบไปทันที

หมอหวังยืนอยู่ที่เดิมสักครู่ และเดินไปทางแผนกพยาบาลผู้ช่วย

……

ในห้องผู้ป่วย

หญิงสาวใช้มือสองข้างจับแก้ม ดวงตาโตสดใสแวววาว จ้องมองเยี่ยชิวไม่ละสายตา

เยี่ยชิวรู้สึกว่าร่างกายไม่เป็นธรรมชาติ

“ฉันกำลังคิดว่า นายช่วยฉันมากขนาดนี้ ฉันควรจะขอบคุณนายยังไง ไม่อย่างนั้น ฉันมอบร่างกายให้ดีไหม?”หญิงสาวกะพริบตาโต ขนตาสั่นระริก สวยหยาดเยิ้มมาก

ใบหน้าของเยี่ยชิวก็แดงขึ้นทันที และรีบพูดทันที“คุณหลิน คุณอย่าทำแบบนี้”

“แล้วนายให้ฉันทำยังไง?หรือว่าจะให้นายดูอีกครั้ง?”หญิงสาวพูดจบก็รีบโน้มตัวลง ชั่วพริบตาเดียวนั้น ฉากขาวผ่องก็เข้ามาอยู่ในสายตาเยี่ยชิว

เยี่ยชิวรีบหันสายตาไปทางอื่น รู้สึกว่าหัวใจเต้นอย่างรุนแรง

ผู้หญิงคนนี้ เป็นนังจิ้งจอกที่ยั่วยวนคนจริงๆ

“ไม่ใช่เถอะ ทำไมเขินง่ายขนาดนี้ หรือว่านายก่อนนี้ไม่เคยดูของแฟนนาย?”หญิงสาวถามด้วยความแปลกใจ

“ไม่เคยดู”

หญิงสาวแปลกใจเล็กน้อย“ไม่เคยดูของแฟน ถ้าอย่างนั้นเคยดูของคนไข้หญิงเหรอ?”

“ก็ไม่เคยดู”เยี่ยชิวพูดอย่างจริงจัง“ผมเป็นแพทยศาสตร์ ผมมีอาชีพที่มีความรู้ความสามารถที่ดี”

“จริงเหรอ แล้วทำไมนายดูของฉันล่ะ?”หญิงสาวถามพลางยิ้มตาหยี

เยี่ยชิวก็พูดไม่ออกทันที แต่ก็แอบพูดในใจ เธอตั้งใจให้ฉันดูเอง

หญิงสาวก็พูดอีกว่า“นายไม่ดูของพวกเธอ แต่ดูของฉัน หรือเป็นเพราะว่าฉันสวยกว่าพวกเธอ?”

ใบหน้าของเยี่ยชิวก็ยิ่งแดงขึ้นทันที

เรื่องนี้เขายอมรับ ผู้หญิงคนนี้กับผู้หญิงทุกคนที่เขาเคยได้พบ เธอสวยหยาดเยิ้มที่สุด แค่ใช้สายตามอง ก็สามารถทำให้คนหัวใจเต้นแรง เกรงว่าแค่เป็นผู้ชายปกติ ก็ต้านทานเสน่ห์ของหญิงสาวไม่ได้

“พอแล้ว ไม่แซวนายแล้ว”หญิงสาวเก็บสีหน้าหยอกล้อ พร้อมกับพูด“เยี่ยชิว มารู้จักกันเป็นทางการสักหน่อย ฉันชื่อหลินจิงจื้อ”

จิงจื้อ?

เยี่ยชิวชายตามองหญิงสาว สวยงดงามจริง แต่ว่า…

เฮ้อ!

เยี่ยชิวถอนหายใจ

“นายถอนหายใจทำไม?หรือคิดว่าชื่อของฉันไม่ไพเราะเหรอ?”หญิงสาวถามด้วยความสงสัย

กัวเส่าชงยังพูดไม่ทันจบ เยี่ยชิวก็กลับมาแล้ว

“ทำไมนายถึงมาอยู่ที่นี่?”มองเห็นกัวเส่าชง เยี่ยชิวก็สีหน้าเคร่งขรึม

“ฉันจะอยู่ที่ไหนแล้วนายเกี่ยวอะไรด้วย”กัวเส่าชงท่าทางกำเริบเสิบสาน

หลินจิงจื้อยิ้มพร้อมกับพูด“เมื่อกี้หมอกัวบอกฉันว่า นายทำอาชีพไม่สุจริต ยังขโมยประวัติคนไข้ของเขา ไม่รับผิดชอบต่อการทำงาน อย่าให้ฉันจ้างนายเป็นพยาบาลผู้ช่วย”

เยี่ยชิวพูดตะโกนด้วยความโกรธ“กัวเส่าชง ทำไมนายถึงต้องคอยเล่นงานฉัน?”

“เพราะว่าฉันไม่ชอบนาย เหตุผลนี้พอไหม?”กัวเส่าชงหันกลับไปพูดกับหลินจิงจื้อ“คุณหลิน คุณกรุณาพิจารณาคำแนะนำของผมด้วย”

“ถ้าหากฉันยังจะจ้างเยี่ยชิวเป็นพยาบาลผู้ช่วยล่ะ?”หลินจิงจื้อยิ้มพร้อมกับพูด

กัวเส่าชงชะงักไปเล็กน้อย และพูด“คุณหลิน ถ้าหากคุณยืนยันที่จะจ้างเยี่ยชิวเป็นพยาบาลผู้ช่วย ถ้าหากเกิดปัญหา โรงพยาบาลของพวกเราจะไม่รับผิดชอบใดๆทั้งสิ้น”

“ถ้าหากว่าฉันมีปัญหาขึ้นมาจริงๆ โรงพยาบาลของนายจะรับผิดชอบไหวไหม?”รอยยิ้มบนใบหน้าของหลินจิงจื้อก็หายไปทันที กลิ่นอายความโกรธมหาศาลของเธอแพร่กระจายออกมาจากตัวเธอ

วินาทีนี้ เธอคล้ายกับราชินีที่อยู่เหนือมวลชน

กัวเส่าชงในใจรู้สึกตื่นตระหนก

บรรยากาศที่เต็มไปด้วยความโกรธมหาศาลแบบนี้ เขายังไม่เคยเห็นจากบนตัวของผู้อำนวยการ ในใจอดไม่ได้ที่จะคาดเดา ผู้หญิงคนนี้เป็นใครกันแน่?

“เยี่ยชิว”หลินจิงจื้อเรียกเขา

เยี่ยชิวมองไปทางหลินจิงจื้อ

หลินจิงจื้อพูด“วันนี้พี่สาวจะสอนหลักการของการเป็นคนให้ บนโลกใบนี้ ไม่ใช่นายถอยหนึ่งก้าว คนอื่นก็จะถอยหนึ่งก้าว มีหลายครั้ง นายถอยหนึ่งก้าวแล้ว คนอื่นคิดว่านายรังแกได้ง่าย ได้คืบก็จะเอาศอก คนดีมักจะถูกรังแก ม้าถ้าอ่อนโยนก็จะถูกขี่ได้ หลักการนี้ ดังนั้น เวลาไหนที่ควรแข็งแกร่งก็ต้องแข็งแกร่ง โดยเฉพาะอย่างยิ่งในฐานะลูกผู้ชาย”

เยี่ยชิวเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่

“นาย เข้าใจคำพูดของฉันไหม?”หลินจิงจื้อก็ถามทันที

“ผมเข้าใจแล้วครับ”

“แล้วนายยังรออะไรอีก!”

เยี่ยชิวสูดลมหายใจเข้าเต็มปอด เงยหน้ามองกัวเส่าชงด้วยสายตาเย็นชา

สายตาแบบนี้ของเขา ทำให้กัวเส่าชงรู้สึกไม่พอใจ ก็พูดตะโกนขึ้นทันที“มองอะไร! นายก็แค่ลูกไม่มีพ่อ…”

เพียะ!

ฝ่ามือก็ฟาดลงบนใบหน้าของกัวเส่าชงทันที