วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 86

"ปัง!"

อยู่ๆก็มีเสียงปืนดังขึ้น

หลังจากนั้นทันที เกิดรูเลือดระหว่างคิ้วของตงเฉิน"ตึ่ง!" ตงเฉินล้มลงกับพื้นและหยุดเคลื่อนไหว

ตายแล้ว?

เยี่ยชิวรีบหันกลับมา และพบว่าคนที่ยังปืนคือจ้าวอวิ๋น

ในตอนนี้ จ้าวอวิ๋นไม่เพียงแต่สังหารลูกศิษย์ของลัทธิแม่มดเท่านั้น แต่ยังฆ่าทั้งสองคนที่ถือมีดอยู่ที่หน้าประตูด้วย

มือข้างหนึ่งของเขามีเลือดออก และอีกมือหนึ่งก็จับปืนไว้แน่น

เยี่ยชิวกังวลเล็กน้อย จึงเดินเข้าไปเตะตงเฉินครั้งสองครั้ง เมื่อเห็นว่าตงเฉินไม่ขยับ ก็ค่อยโล่งใจขึ้นมา

“พี่จ้าว อาการบาดเจ็บของคุณเป็นยังไงบ้าง?” เยี่ยชิวเดินไปหาจ้าวอวิ๋นแล้วถาม

“ไม่เป็นไร แค่มีแผลที่ผิวนิดหน่อย”

จ้าวอวิ๋นยิ้ม ในระหว่างการต่อสู้เมื่อกี้นี้ ลูกศิษย์ของลัทธิแม่มดได้ใช้มีดโจมตีที่แขนของเขาหนึ่งครั้ง

“ฉันทำแผลให้คุณสักหน่อย”

หลังจากที่เยี่ยชิวช่วยจ้าวอวิ๋นทำความสะอาดเลือดบนแขนของเขา เขาถึงเห็นว่า แผลของจ้าวอวิ๋นยาวประมาณสิบเซน และผิวหนังและเนื้อของเขาก็เปิดออก มันน่าตกใจ แต่ว่าจ้าวอวิ๋นทำตัวเหมือนคนไม่เป็นอะไรเลย

“ราชามังกร ท่านเป็นยังไงบ้าง? รู้สึกเจ็บหรือเปล่า?” จ้าวอวิ๋นถาม

“เสี่ยวเยี่ยรักษาให้ฉันแล้ว มันไม่เจ็บแล้ว” ราชามังกรยิ้มและพูด “วันนี้ขอบคุณเสี่ยวเยี่ยมาก ไม่เช่นนั้น คุณกับฉันอาจจะตายที่นี่แล้ว”

"ใช่แล้ว ขอบคุณนะเยี่ยชิว" จ้าวอวิ๋นรู้ ว่าถ้าเยี่ยชิวไม่รั้งตงเฉินไว้เขาและราชามังกรคงจะนอนอยู่บนพื้นแล้ว เขาพูดขอบคุณอย่างจริงใจ "เยี่ยชิว ขอบคุณ"

“เราต่างเป็นพี่น้องกัน คุณจะมาสุภาพกับฉันทำไม อีกอย่าง ฉันก็ทำแบบนี้ก็เพื่อตัวเอง หากจับฆาตกรไม่ได้ ไท้เจี่ยนก็จะตัดแขนข้างนึงของฉันน่ะสิ”

“แม้ว่าที่คุณพูดจะเป็นความจริง แต่ฉันก็ยังต้องขอบคุณคุณ ฉัน…”

“พี่จ้าว ไม่ต้องพูดเรื่องนี้แล้ว จะจัดการกับพวกเขายังไง?” เยี่ยชิวชี้ไปที่ศพที่อยู่บนพื้น แล้วถาม

“สักพักฉันจะโทรหาคนเพื่อพาพวกเขาทั้งหมดออกไป” จ้าวอวิ๋นถามราชามังกรเพื่อขอคำแนะนำ “ร่างของตงเฉินต้องการให้พาไปไว้ที่บ้านหรือไหม?”

ราชามังกรพูด: "ไหนๆฆาตกรก็ถูกจับได้แล้ว แต่ก็ยังต้องให้ไท้เจี่ยนเห็นสักหน่อย"

"ฉันเข้าใจแล้ว"

จ้าวอวิ๋นโทรศัพท์ รอประมาณห้านาที ก็มีพี่น้องหลายคนเข้ามา เอาศพออกไป และทำความสะอาดสถานที่เกิดเหตุ

จากนั้นเยี่ยชิวและคนอื่นๆถึงเดินออกมาจากวัดกู่เต๋อ

เมื่อเข้าไปในรถและกำลังออกไป เยี่ยชิวก็พูดว่า "ราชามังกร พี่จ้าวกับฉันนั่งอยู่ที่รถด้านหลังคันนั้น"

ราชามังกรและจ้าวอวิ๋นต่างมองดูเยี่ยชิวด้วยความสงสัย

เยี่ยชิวอธิบาย "พี่จ้าวมีเส้นลมปราณหักที่แขนของเขา หากไม่ได้รับการรักษาทันเวลาจะมีผลตามมา ฉันจะช่วยเขาจัดการกับมันสักหน่อย"

“อย่างนี้นี่เอง โอเค พวกคุณไปนั่งที่รถด้านหลังนั่นเถอะ!

“ฉันได้รับบาดเจ็บเล็กน้อย กลับไปค่อยรักษา” จ้าวอวิ๋นอยากนั่งรถไปกับราชามังกร คอยปกป้องราชามังกรข้างๆ พูดเสร็จเขาก็เปิดประตูรถ

เยี่ยชิวรีบจับเขาแล้วพูดว่า "ทุกคนในลัทธิแม่มดตายหมดแล้ว ตอนนี้ราชามังกรปลอดภัยมาก พี่จ้าวไปนั่งรถคันนั้นกับฉันเถอะ"

“อาการบาดเจ็บของฉันไม่ได้เป็นอะไรเลย”

“ตอนนี้ไม่เป็นไร แต่ถ้าไม่ได้รับการรักษาจะมีผลร้ายแรงตามมา”

เยี่ยชิวดึงจ้าวอวิ๋นไปที่รถที่อยู่ด้านหลังทันที

หลังจากขึ้นรถแล้ว จ้าวอวิ๋นยืนกรานจะลงไปและพูด "อาการบาดเจ็บของฉันมันไม่หนักจริงๆ ฉันต้องกลับไปปกป้องราชามังกร"

“พี่จ้าว!” จู่ๆใบหน้าของเยี่ยชิวก็เปลี่ยนเป็นจริงจังและพูดว่า “ฉันอยากบอกคุณเกี่ยวกับอาการของราชามังกร”

จ้าวอวิ๋นรีบถาม "เกิดอะไรขึ้นกับราชามังกร?"

“ฉันเกรงว่าเวลาของราชามังกรจะเหลือไม่มากแล้ว”

“อะไรนะ?” ใบหน้าของจ้าวอวิ๋นซีดทันที และถาม “ครั้งล่าสุดคุณไม่ได้บอกว่าราชามังกรจะอยู่ได้อีกหนึ่งเดือนไม่ใช่หรือ? ทำไมตอนนี้คุณถึงบอกว่าเหลือเวลาไม่มากแล้ว?”

ราชามังกรและจ้าวอวิ๋นคุกเข่าลงบนพื้น และตะโกนเสียงดัง แต่เยี่ยชิวยืนนิ่งอยู่ข้างๆไม่ขยับ

“ทำไมคุณไม่คุกเข่าลงล่ะ?” เฉาหยวนมองไปที่เยี่ยชิว แล้วถาม

เยี่ยชิวมองตรงเข้าไปในดวงตาของเฉาหยวนแล้วพูดว่า "ฉันคุกเข่าต่อฟ้า คาระต่อดิน และเคารพพ่อแม่ที่อยู่บนโลก คนอื่น ไม่เคยคุกเข่าให้"

“คุณไม่คุกเข่า แล้วไม่กลัวว่าฉันจะโกรธเหรอ?” น้ำเสียงของเฉายวนเริ่มเย็นลง

"ไม่กลัว"

"ทำไม?"

เยี่ยชิวพูดว่า "ผู้ยิ่งใหญ่ไม่ยึดติดกับเรื่องเล็กน้อย ไท้เจี่ยนคุณมีโลกอยู่ในใจ ต่อไปก็จะเป็นกษัตริย์ คงจะไม่สนใจเรื่องเล็กๆน้อยๆเหล่านี้ โดยเฉพาะกับคนรุ่นใหม่อย่างฉันอีก”

เฉายวนยิ้มและดุ "เจ้าเด็กคนนี้ พูดจาเฉียบคมมาก ความสามารถในการประจบสอพลอก็ดี"

“ไท้เจี่ยน เยี่ยชิวได้ตามหามือสังหารที่จะสังหารท่านได้แล้ว เขาชื่อตงเฉิน เป็นหัวหน้าพิธีกรรมสาขาเจียงโจวของลัทธิแม่มด” ราชามังกรรายงานอย่างรวดเร็ว

"ใช่เหรอ? ทำได้ไม่เลว"

เมื่อเห็นว่าสีหน้าของเฉายวนไม่มีความประหลาดใจเลย เยี่ยชิวก็เข้าใจแล้วว่า เฉายวนไม่เพียงแต่รู้ว่าคนที่ลอบสังหารเขาเป็นลูกศิษย์ของลัทธิแม่มด แต่ยังรู้จักตัวตนของตงเฉินด้วย

ให้ตายเถอะ รู้แล้วยังให้ฉันตรวจสอบอีก นี่ไม่ใช่กลอุบายสำหรับฉันเหรอ? เจ้าของเก่านี่

เยี่ยชิวแอบสาปแช่งอยู่ในใจของเขา

“ไท้เจี่ยน ไหนๆตอนนี้ก็พบฆาตกรแล้ว สิ่งที่คุณพูดก่อนที่จะนับหรือไม่?” จ้าวอวิ๋นถาม

"แน่นอนว่านับ"

เมื่อได้ยินแบบนี้ จ้าวอวิ๋นก็ดีใจมาก และพูดอย่างจริงใจ "ขอบคุณคุณไท้เจี่ยน"

“อย่าเพิ่งรีบขอบคุณฉันเลย ” เฉาหยวนกล่าว “แม้ว่าเยี่ยชิวจะพบฆาตกรแล้ว และฉันก็ได้สัญญาที่จะไม่ฆ่าราชามังกร แต่ว่า ราชามังกรก็ต้องสละตำแหน่งผู้นำแห่งเจียงโจว”

“นี่เป็นเรื่องปกติ” ราชามังกรไม่ได้ต้องการจะเป็นผู้นำอีกต่อไปแล้ว

เฉาหยวนกล่าวว่า "จากนี้ไปเจียงโจวก็ให้เยี่ยชิวเป็นคนดูแลเถอะ!"