วุ่นรักวิวาห์ลวง นิยาย บท 13

ด้านนอกบ้านพักตากอากาศ เว่ยเหอที่ยังไม่ได้กลับไป มาปรากฏอยู่ข้างหน้าคนทั้งสองอย่างรวดเร็วอีกครั้ง

“นายพาเธอไปซื้อเสื้อผ้าและของใช้”

ฉู่หลินเฉินกำชับพร้อมทิ้งบัตรใบหนึ่งไว้ให้

เมื่อเห็นสถานการณ์ตรงหน้าฉินซูก็พูดออกมาว่า “คุณชาย พอดีที่บ้านของฉันยังมีเรื่องที่ต้องจัดการ...”

ฉู่หลินเฉินเรียบตอบเธอด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ฉันให้เวลาเธอครึ่งวันจัดการเรื่องของตัวเอง”

เดิมทีคิดว่าเขาจะไม่เห็นด้วย ไม่คิดว่าจะง่ายขนาดนี้ เธอยิ้มรับ “ขอบคุณ”

ฉู่หลินเฉินตอบกลับอย่างเย็นชา เขายื่นมือเรียวยาวออกมา “เอาโทรศัพท์มาให้ฉัน”

ฉินซูไม่เข้าใจแต่ก็ยอมทำตาม

เขาบันทึกเบอร์โทรศัพท์ลงบนมือถือของเธออย่างรวดเร็ว ยืนยันด้วยการโทรออก หลังจากนั้นก็คืนโทรศัพท์ให้เธอ

“บันทึกเบอร์ของฉันเอาไว้ จัดการเรื่องทุกอย่างเสร็จแล้วมาหาฉันที่ห้องอ่านหนังสือ”

“ได้” ฉินซูตอบกลับ บันทึกเบอร์ของเขาไว้ว่า ‘คุณชายฉู่’ เมื่อเห็นเขาหันหลังให้แล้ว เธอก็หันกลับมา “คุณผู้ช่วยเว่ย พวกเราไปกันเถอะค่ะ”

ทั้งสองออกไปซื้อของ

เว่ยเหอพาฉินซูไปแหล่งชอปปิ้งที่มีชื่อเสียงของเมืองให่เฉิง

เครื่องแต่งกาย, เครื่องประดับ, กระเป๋า...แบรนด์ดังระดับสากลที่เป็นที่ชื่นชอบของดารา และสาวไฮโซ ทุกอย่างมีอยู่ที่นี่

ความรักในการซื้อของเป็นเรื่องธรรมชาติของผู้หญิง และใครก็ตามที่ได้มาสถานที่ดังนี้ก็จะต้องคลั่งใครอย่างแน่นอน

ยิ่งไปกว่านั้น ผู้หญิงอย่างฉินซูที่ต้องการเกาะตระกูลฉู่?

“คุณหนูเลือกตามใจชอบเลยนะครับ” เว่ยเหอพูดอย่างนอบน้อม เขาปิดบังความดูถูกในสายตาคู่นั้นเอาไว้

ฉินซูเดินตรงไปยังโซนเสื้อผ้าผู้หญิง “สองตัวนี้ ตัวนั้น รบกวนหยิบไซส์ s ให้หน่อยนะคะ ใส่ถุงเลย”

เธอชี้ไปบนชั้นวางและซื้อมันอย่างง่าย ๆ เว่ยเหอไม่แสดงสีหน้าใด ๆ แต่เขาเยาะเย้ยในใจ

แต่…

เธอช่างเป็นผู้หญิงที่บูชาเงินทองจริง ๆ เห็นร้านหรูแล้วอดใจไม่ได้?

ในขณะที่เว่ยเหอกำลังคิดว่าควรจะเตือนให้ฉินซูยับยั้งช่างใจดีไหม

ก็เห็นเธอถือถุงที่ซื้อของเรียบร้อยแล้วออกมา

“ไปเถอะ ไปซื้อรองเท้ากัน”

“ซื้อเสร็จแล้วเหรอครับ?” เว่ยเหอตะลึง “ดูเหมือนคุณหนูยังไม่ได้ลองเลยนะครับ?”

ฉินซูมองไปที่กระเป๋า “เสื้อผ้าสี่ตัวคงพอแล้ว ไซส์ S ฉันใส่ได้ ไม่ต้องลองหรอกค่ะ”

เว่ยเหอรู้สึกสับสน นี่เป็นครั้งแรกที่เห็นฉินซูซื้อเสื้อผ้าเหมือนซื้อกับข้าวแบบนี้ เธอใช้เวลาไม่เกิน 3 นาที

แท้จริงแล้วเขาก็ไม่รู้ว่าฉินซูไม่ชอบชอปปิ้ง เธอแค่ให้ความสนใจกับคุณภาพเท่านั้น สามารถซื้อบนอินเตอร์เน็ตได้ไม่ต้องเปลืองแรงไปห้าง

ยิ่งไปกว่านั้น เธอยังรู้ดีว่าเสื้อผ้าที่ฉู่หลินเฉินซื้อให้เธอเหล่านี้เป็นเพียงแค่ ‘อุปกรณ์ประกอบฉาก’ ที่จำเป็นสำหรับโอกาสที่จำเป็นบางอย่างเท่านั้น

เธอมีเรื่องที่ยังต้องจัดการ และไม่อยากเสียเวลาอยู่ที่นี่

หลังจากนั้นฉินซูไปเลือกรองเท้าและกระเป๋า เธอซื้อแค่สองสามชิ้นเท่านั้น ซื้อเสร็จด้วยความรวดเร็ว

เว่ยเหอตกตะลึง

เมื่อฉินซูเตรียมตัวจะไปที่อื่นเขาถึงได้สติกลับมาในที่สุด

เมื่อเดินผ่านเคาน์เตอร์เครื่องประดับแห่งหนึ่งเว่ยเหออดไม่ได้ที่จะถามว่า “คุณหนูไม่ซื้อเครื่องประดับสักหน่อยเหรอครับ”

“ฉันไม่คุ้นเคยที่จะใส่สิ่งของพวกนี้”

“แต่ว่าตอนนี้คุณคือภรรยาของทายาทตระกูลฉู่นะครับ...”

คำพูดของเว่ยเหอทำให้ฉินซูหยุดเดิน และฉุกคิดเล็กน้อย เธอชี้ไปยังเครื่องประดับหนึ่งในนั้นและพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นเอาสร้อยคอเส้นนี้แล้วกันค่ะ”

“ได้ครับ” เว่ยเหอถอนหายใจโล่งอกอย่างบอกไม่ถูก

ผ่านมาสักครู่หนึ่งเขาจึงคิดได้ว่านี่มันไม่ถูกต้อง ทำไมมันกลายเป็นเขาที่เชียร์ให้เธอซื้อเอาซื้อเอา?

แล้วที่บอกว่าเธอเป็นผู้หญิงบูชาเงินล่ะ!

สายตาที่เว่ยเหอมองไปที่ฉินซูมีความประหลาดใจอยู่มาก

ทั้งสองออกมาจากห้าง หวังอี้หลินและลูกสาวของเธอ ทั้งสองลงจากรถเดินเข้าไปซื้อของในห้าง

ถึงเขาจะเป็นคนติดเกมแต่เขาก็เข้าข้างพ่อแม่

“ฉันแค่อยากรู้ว่าเค้าพาคุณย่าย้ายไปที่โรงพยาบาลไหน” ฉินซูกล่าว จงหยู่อ๋างเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง

เธอสาดสายตาไปที่เกมบนมือของเขาและพูดขึ้นว่า “เอาอย่างนี้นะ นายช่วยฉันโทรไปถามว่าพวกเขาอยู่ที่ไหน ฉันจะซื้อไอเทมในเกมให้ นายอยากได้ชุดสูทจักรพรรดิรุ่นพิเศษนั่นไม่ใช่เหรอ?”

“จริงเหรอ?” เห็นได้ชัดว่าจงหยู่อ๋างใจเต้น เขาถามขึ้นมาอย่างสงสัย “ไม่ได้หลอกกันใช่ไหม เธอจะซื้อไอเท็มให้ฉันจริง ๆ ใช่ไหม?”

ฉินซูรับปากหนักแน่น “แน่นอนสิ ตอนนี้ฉันแต่งงานในครอบครัวที่ร่ำรวยแล้วนะ เงินแค่นี้ สำหรับฉันไม่สำคัญอะไรเลย”

จงหยู่อ๋างคิดอยู่สักครู่ คงจะเป็นอย่างนั้นจริง ๆ

“โอเค ฉันต้องการไอเท็มทั้งหมด”

เจ้าตัวแสบนี้โลภจริง ๆ!

ฉินซูตอบตกลง “ได้ นายโทรก่อนแล้วกัน ไม่ต้องบอกว่าฉันบอกให้โทร ถามให้ชัดเจนว่าพวกเขาอยู่ที่ไหน”

จงหยู่อ๋างออกจากหน้าจอเกม โทรไปที่เบอร์ของโจวซือฉินต่อหน้าฉินซู

เค้ากระแอมเล็กน้อยให้คอโล่ง “แม่ แม่กับพ่ออยู่ที่ไหน?...จะกลับบ้านเมื่อไร?....หนูอยู่บ้านคนเดียวเบื่อจะตายแล้ว หนูไปหาพ่อแม่ได้ไหม? โรงแรมซื่อฟาง ถนนปินเจียง เลขที่ 645...”

พอวางโทรศัพท์ เขาหันไปหาฉินซู “นี่ เธอ... หยุดเดี๋ยวนี้นะฉินซูยัยคนหลอกลวง!”

เมื่อเห็นฉินซูเดินหายไปที่ประตู จงหยู่อ๋างก็โกรธจนแทบระเบิด

ถ้าไม่ใช่เพราะเขาไม่ได้ใส่เสื้อผ้าอยู่ เขาจะต้องตามจับเธอให้อยู่หมัด!

“โรงแรมซื่อฟาง" ฉินซูอ่านชื่อสถานที่นั้นเบา ๆ

เธออาศัยที่เมืองไห่เฉิงมาห้าปี จึงรู้จักโรงแรมแห่งนี้ และก็รู้ด้วยว่ามีโรงพยาบาลเอกชนที่ชื่อว่าโรงพยาบาลฟู่คังตั้งอยู่บริเวนนั้น คุณย่าจะต้องอยู่ที่นั่นแน่ ๆ!

แท้จริงแล้วโจวซือฉินไม่จำเป็นต้องแอบฉินซูเลย ที่เธอไปอาศัยอยู่ที่โรงแรมใกล้ ๆ โรงพยบาบาลนั้น ก็เพราะต้องคอยดูคุณย่านี่เอง

ทันทีที่ขึ้นรถ ฉินซูอดทนรอไม่ไหวที่จะพูด "คุณผู้ช่วยเว่ยเหอ รบกวนพาฉันไปส่งที่โรงพยาบาลฟู่คังทีค่ะ"

เว่ยเหอสีหน้าลังเล เขาดูนาฬิกาที่มือ "คุณหนูครับ คุณชายฉู่ให้เวลาแค่ครึ่งวัน ผมเกรงว่าเวลาจะไม่พอ"

ฉินซูมองเขาอย่างอ้อนวอน "ฉันไหว้ล่ะค่ะ ถ้ากลับไปแล้วฉันจะอธิบายกับคุณชายเอง"

เมื่อเห็นสายตาที่จริงใจของเธอ เว่ยเหอก็ไม่ได้พูดอะไรอีก ทันทีที่เหยียบคันเร่ง รถก็แล่นไปอย่างรวดเร็ว