วุ่นรักวิวาห์ลวง นิยาย บท 133

ฉินซูวางแผนที่จะไปเยี่ยมคุณย่าของเธอก่อน แล้วจึงไปหาที่อยู่กับเวินหลี

เธอเดินถือซุปไก่เข้าไปในห้องผู้ป่วย แต่กลับเจอคนที่ไม่คาดคิด

จงจื้อหย่วนและโจวซือฉิน

ตั้งแต่คุณย่าได้ผ่าตัดตลอดจนถึงช่วงเวลาพักฟื้น ลูกชายและลูกสะใภ้ไม่เคยปรากฏตัวเลย แต่พวกเขากลับอยู่ที่นี่ในวันนี้

ฉินซูไม่พูดอะไรเมื่อเห็นทั้งสองทักทายกันที่เตียงคุณย่า อย่างไรก็ตามพวกเขาเป็นญาติทางสายเลือดของคุณย่า ถึงยังไงการมาเยี่ยมคุณย่า ยังดีกว่าไม่มาเลย คุณย่าก็จะรู้สึกสบายใจขึ้นบ้าง

ฉินซูเดินไปอย่างสำรวมโดยไม่สนใจทั้งสองคน เธอพูดเบา ๆ กับหญิงชราที่อยู่บนเตียงว่า "คุณย่า หนูมาเยี่ยมวันนี้ เอาซุปไก่ใส่ดอกลิลลี่และอินทผลัมมาให้ ให้หนูป้อนให้เลยไหมคะ?"

ฉินกู้เซียงพยักหน้าช้า ๆ เธอทำเสียง "อืม" ในลำคอของเธอ

“ที่แท้คุณแม่ก็พูดได้! เมื่อกี้ไม่ได้พูด เลยคิดว่าพูดไม่ได้ซะอีก!” โจวซีอฉินที่ยืนอยู่ข้าง ๆ พูดขึ้นด้วยความประหลาดใจ

ฉินซูไม่ได้สนใจเธอ และเทซุปไก่ลงในชาม

โจวซือฉินพูดขึ้น "ฉินซู นี่แม่ฉัน ฉันป้อนเอง"

เธอพูดแบบนั้น และกำลังจะคว้าชามซุปในมือของฉินซูไป

ฉินซูเห็นคุณย่าของเธอขมวดคิ้ว เธอหลบหลีกจากมือของโจวซือฉินอย่างเย็นชา และพูดออกมาแค่สองคำ "ไม่ต้อง"

จากนั้นเธอก็ดึงเก้าอี้ออกไปนั่งข้างเตียง ป้อนนมและซุปให้คุณย่า

โจวซือฉินเบะปาก เธอยืนอยู่ข้าง ๆ ด้วยอารมณ์หงุดหงิด พลางสะกิดไหล่ของจงจื้อหย่วน

จงจื้อหย่วนละสายตาจากฉินซูและมองไปที่ฉินกู้เซียง เขาพูดอย่างกลืนไม่เข้าคลายไม่ออกว่า "แม่ ที่ผมพูดไป แม่คิดว่าไงบ้าง? ยังไงบ้านนั้นก็ไม่มีคนอยู่อยู่แล้ว ว่างยังไงก็อย่างนั้น ตอนนี้มีคนเต็มใจที่จะซื้อมัน เราขายมันเถอะ"

"อะแฮ่ม..."

ฉินซูแปลกใจเล็กน้อย เดิมทีบ้านเก่าในชนบทไม่มีค่าอะไรมากมาย จ่ายแค่ไม่กี่หมื่นก็สามารถซื้อได้หลายหลังแล้ว นอกจากนี้ บ้านของคุณย่าค่อนข้างเก่าและทรุดโทรม จะมีคนยอมจ่ายเงินหนึ่งล้านเพื่อซื้อจริงเหรอ?

ถึงอย่างไรก็ตาม แทนที่จะอยากรู้เรื่องนี้ เธอกลับยิ่งโกรธ ที่จงจื้อหย่วนและอีกสองคนคิดจะขายบ้านของคุณย่าเพื่อเงินนั่น

เมื่อเห็นดวงตาที่เปียกชื้นของคุณย่า ฉินซูก็รู้สึกผิดหวังและเสียใจ กับพฤติกรรมของลูกชายและลูกสะใภ้ของเธอ

เธอรู้สึกหงุดหงิดทันทีเมื่อมองไปที่จงจื้อหย่วนและภรรยาของเขา พลางดุขึ้นว่า "เงินสองล้านก่อนหน้านี้ไม่เพียงพอสำหรับพวกคุณเหรอ เงินมันน้อยไปเหรอ ตอนคุณย่าสบายดี พวกคุณก็เข้าไปอยู่ในเมือง พอท่านป่วยก็ทิ้งไว้ที่โรงพยาบาล ไม่เคยถามไม่เคยเหลียวแล”

“จนถึงตอนนี้ แม้การผ่าตัดจะผ่านไปแล้ว แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย ยังไม่ทันออกจากโรงพยาบาล ก็มาพูดเรื่องขายบ้านแล้ว? จะเอาแต่ได้อย่างเดียวไม่เคยคิดจะจ่ายอะไรเลย โลกนี้มันไม่มีอะไรง่ายแบบนั้นหรอกนะ ที่นี่ไม่ต้อนรับพวกคุณ ออกไปเถอะ!"

เมื่อเสียงพูดจบลง ฉินซูก็ออกคำสั่งให้ไล่แขกออกไป

“เธอ เธอจะไล่พวกเราไปง่าย ๆ แบบนี้เลยเหรอ?” โจวซือฉินมองฉินซูด้วยความโกรธ พร้อมเอามือท้าวสะเอว