วุ่นรักวิวาห์ลวง นิยาย บท 174

คนเหล่านี้มองแวบเดียวก็รู้แล้วว่าไม่ใช่คนดี โดยเฉพาะผู้หญิงคนนั้นที่อยู่บนเตียง นึกไม่ถึงเลยว่าจะทำเรื่องแบบนั้นต่อหน้าคนภายนอก นี่มันไม่ใช่สิ่งที่คนปกติจะทำกัน!

บางทีพวกเขาอาจจะกล้าฆ่าคนจริง ๆ...

ชายผู้นำได้รับคำสั่งก็ยกมือเรียกคนสองคนเข้ามาลากตัวหวังอี้หลินออกไป

ภายใต้ความกระวนกระวาย ความคิดของหวังอี้หลินก็ว่องไวขึ้นมา เธอหันสายตากลับไปและตะโกนขึ้นอย่างรีบร้อน “เดี๋ยวก่อน ๆ ฉันคือคุณนายฉู่! เธอคือของปลอม ถ้าคุณต้องการคุณนายฉู่ก็ควรเป็นฉัน!”

“ผู้หญิงคนนี้มีปัญหาจริง ๆ” ชายคนนั้นพูดขึ้นด้วยความประหลาดใจ เมื่อหวังอี้หลินพูดจาบ้าคลั่งไม่มีมูล เขาไม่พูดไม่จาก็พยุงเธอขึ้นเตรียมจะพาออกไป

หวังอี้หลินตกใจกลัวจนหน้าซีดและตัวสั่นไปทั้งตัว

ในตอนที่เธอกำลังจะถูกลากออกไป ผู้หญิงที่อยู่บนเตียงกลับเปิดปากพูดขึ้นอีกครั้ง “รอเดี๋ยว”

ชายคนนั้นหยุดการเคลื่อนไหว แต่ยังคงจับแขนของหวังอี้หลินไว้

ภายในม่านเตียง หญิงคนนั้นผลักผู้ชายออกไป สวมใส่ชุดนอนผ้าไหมแท้เดินลงมาด้วยท่าทีที่ยั่วยวน

เธอเดินเท้าเปล่าไปยังด้านหน้าของหวังอี้หลิน เกี่ยวคางของเธอขึ้นและพูดอย่างสนใจ “ฉันไม่เข้าใจที่คุณพูดเมื่อกี้ คุณช่วยอธิบายให้ฉันฟังอย่างละเอียดอีกหน่อยได้ไหม?”

หวังอี้หลินกลืนน้ำลายและกัดฟัน จากนั้นก็พูดเรื่องทั้งหมดของตนเองกับฉินซูออกมา

เมื่อหญิงคนนั้นฟังจบก็หัวเราะเบา ๆ “น่าสนใจ แท้จริงแล้วตระกูลฉู่ยังมีความลับที่น่าสนใจขนาดนี้”

แต่ทว่าเธอก็ไม่อาจเชื่อคำพูดของหวังอี้หลินเพียงฝ่ายเดียว

หญิงคนนั้นเดินไปยังเบื้องหน้าของฉินซู มองดูเธอที่ยังคงรักษาความสงบได้มาตลอดตั้งแต่ต้นจนจบ ดวงตาวูบไหวเล็กน้อย

“คุณนายฉู่ ที่คุณหวังท่านนี้พูดจริงหรือไม่?” หญิงคนนั้นถามอย่างสนใจ

“จริงหรือเท็จอยู่ที่คุณเลือกจะเชื่อใคร” ฉินซูปะทะสายตาของเธออย่างสงบเยือกเย็น

แต่อันที่จริงเธอเองก็ร้อนรนอยู่ภายในใจ

การคาดคะเนของเธอกับหวังอี้หลินก็ไม่ต่างกัน ผู้หญิงคนนี้มีลักษณะท่าทางแปลก ๆ บางทีอาจจะกล้าทำลายชีวิตคนจริง ๆ!

ถ้าระหว่างเธอกับหวังอี้หลินสามารถเหลือไว้ได้เพียงคนเดียว เช่นนั้นเธอก็จะให้จิตใจที่ท่วมท้นของพระแม่มารีมอบโอกาสนี้ให้แก่หวังอี้หลิน

ส่วนฉินซู... เหอะ ตอนนี้คนที่โชคร้ายก็คือเธอ

ภายในใจของหวังอี้หลินเกิดอารมณ์ที่อยากจะมองดูความเคราะห์ร้ายที่ไม่เกี่ยวกับตนเอง

หญิงผมแดงจับปฏิกิริยาในสายตาของเธอ มุมปากก็กระตุก เธอชี้ไปที่ฉินซูและพูดกับลูกน้อง “ปล่อยเธอไป”

ครั้งนี้ไม่เพียงแต่หวังอี้หลินเท่านั้น แม้กระทั่งฉินซูก็ตกใจ

ไม่มีใครสามารถคาดเดาความคิดของหญิงผมแดงคนนี้ออกเลย

ฉินซูมองเธออย่างสงสัย “คุณจะปล่อยฉันเหรอ?”

“ใช่สิ ในเมื่อคุณไม่ใช่คุณนายฉู่ ฉันก็ไม่เก็บคุณไว้แล้ว” หญิงผมแดงพูดด้วยรอยยิ้ม แต่แววตานั้นกลับทำให้ผู้คนรู้สึกว่าความคิดของเธอไม่ธรรมดาแน่ ๆ

หวังอี้หลินรู้สึกแน่นหน้าอก แทบจะกระอักเลือดออกมาก

ผู้หญิงคนนี้มีอะไรผิดปกติใช่ไหม? หากรู้ตั้งแต่แรกว่าถ้าไม่ใช่คุณนายฉู่แล้วจะสามารถไปได้ แล้วเมื่อสักครู่เธอจะแย่งฐานะของฉินซูมาทำไมกัน!