วุ่นรักวิวาห์ลวง นิยาย บท 192

บอดี้การ์ดที่พบเจอกับความจนตรอกรีบวิ่งเข้ามา เดิมทีต้องการรายงานสถานณ์เร่งด่วน แต่เมื่อเห็นหานเซี่ยวถูกฉินซูกำราบและนอนอยู่บนพื้น เขาก็ไม่รู้ว่าจะอ้าปากพูดยังไง

หานเซี่ยวไม่ใช้ผู้หญิงธรรมดา แม้ว่าในสถาณการณ์ที่ชีวิตของเธอกำลังอยู่ในเงื้อมมือของผู้อื่นแบบนี้ เธอก็ดึงสีหน้ากลับมาสงบได้ในเวลารวดเร็ว เธอตะโกนด้วยเสียงเย็น "มีเรื่องอะไร?"

"มีคน...บุกเข้ามาครับ" บอดี้การ์ดพูดขึ้นพลางมองไปที่คนสองคนที่หมดสติอยู่ตรงหน้า "เป็นคนของฉู่หลินเฉิน"

"สกัดพวกเขาเอาไว้" หานเซี่ยวหัวเราะอย่างเย็นชา พูดจบก็หันไปทางฉินซู "คุณต้องการอะไร บอกฉันมา ฉันให้คุณได้หมด"

ฉินซูครุ่นคิด เธอพยักหน้าและพูดขึ้นว่า "ได้สิ งั้นคุณก็โทรหาหานโม่หยาง และบอกให้เขาปล่อยคุณย่าของฉันซะ"

หานเซี่ยวไม่คาดคิดว่าเธอจะรู้จริง ๆ ว่าคุณย่าอยู่กับหานโม่หยาง ดวงตาของเธอดูประหลาดใจเล็กน้อย แต่เธอพยักหน้าและพูดว่า “ตกลง ฉันจะบอกให้เขาปล่อยคุณย่าของคุณ เอาโทรศัพท์มาให้ฉัน”

ฉินซูเป็นห่วงเรื่องความปลอดภัยของคุณย่าที่สุด ด้วยเหตุนี้เธอจึงไม่ทันสังเกตความมืดมนในดวงตาของหานเซี่ยว

ตอนที่เธอกำลังหยิบโทรศัพท์ หานเซี่ยวก็บิดข้อมือของเธอ คว้าเข็มเงินในมือของเธอไป แค่เสี้ยววินาที เธอก็กด ฉินซูลงไปที่พื้นด้วยทักษะที่รวดเร็วมาก

ฉินซูมองเธอด้วยความตกใจ "คุณ...ตั้งแต่เมื่อไหร่..."

“ทักษะการฝังเข็มของคุณพิเศษมาก ทำให้ขาทั้งสองข้างของฉันอ่อนแรงไปชั่วคราวเลย แต่น่าเสียดาย ที่ฤทธิ์ของมันไม่นาน แล้วฉัน...ก็เรียนมวยสานต่ามาซะด้วยสิ"

หานเซี่ยวกดร่างของฉินซูเอาไว้ และท่าทางอันสูงส่งของเธอก็ฟื้นตัวขึ้น แต่ท่าทีเอาอกเอาใจของเธอนั้นหายไปหมดแล้ว มีแต่ความโหดร้ายและเจตนาฆ่าที่รุนแรงเท่านั้น!

"เดิมทีฉันคิดว่าคุณเป็นคนฉลาด แต่ดูแล้วตอนนี้ คุณก็เป็นคนโง่ที่ไม่ประสีประสาด้วย"

หานเซี่ยวพูดช้า ๆ มือของเธอที่มีเล็บสีแดงฉานบีบคอของฉินซู “เพราะฉะนั้น คุณตายก่อนเลย...”

ขณะพูด เธอก็ค่อย ๆ กระชับฝ่ามือให้แน่นขึ้น

ฉินซูหายใจไม่ออก!

"ถ้าไม่ทำแบบนี้ เธอจะยอมลดความระมัดระวังลงได้ยังไงล่ะ?" ลู่ซีพูดพลางหัวเราะ เขาต่อยไปที่บอดี้การ์ดคนที่คุมตัวฉู่หยุนซีเอาไว้ ให้ปล่อยตัวเธอ

ฉู่หยุนซีหมดเรี่ยวแรงและตกลงไปในอ้อมแขนของลู่ซี เมื่อมองดูใบหน้าของเขา เธอก็รู้สึกเหมือนกำลังฝันอยู่

"ลู่ซี..." เธอตะโกนเรียกชื่อเขาด้วยความหลงใหล น้ำตาไหลอาบแก้มอีกครั้ง

ลู่ซีก้มมองใบหน้าที่มีหลายอารมณ์ของเธอ เขาตกใจ และพยุงเธอนั่งบนโซฟา "ฉันไปช่วยพี่ชายเธอก่อน"

ฉู่หยุนซีรู้สึกเหมือนหลงทาง หลังจากที่ผละออกจากอ้อมแขนของเขา

แต่เมื่อนึกถึงฉากที่เขาต่อยบอดี้การ์ดให้ล้มลง และช่วยชีวิตเธอไว้นั้น มุมปากของเธอก็ยิ้มขึ้นอย่างมีความสุข

ในใจของลู่ซีมีเธอออยู่