วุ่นรักวิวาห์ลวง นิยาย บท 237

ขณะกำลังเตรียมจะโทรศัพท์เรียกผู้ช่วยให้มารับ อีกสายหนึ่งก็โทรเข้ามาเสียก่อน

เมื่อเห็นว่าเป็นหลินเมิ่งฟานที่โทรเข้ามา หวังอี้หลินก็ขมวดคิ้ว

เดิมทีคิดว่าหลินเมิ่งฟานจะสามารถช่วยเหลือตนเองได้มากมาย ผลสุดท้ายแล้วกลับไม่สามารถช่วยอะไรได้เลยแม้แต่นิด!

เธอไม่อยากติดต่อกับเขาอีก

เพียงแต่ว่า เธอเคยร่วมมือกับเขาวางแผนเรื่องฉินซูก่อนหน้านี้ จุดอ่อนของเธอยังอยู่ในกำมือเขา...

เมื่อคำนึงถึงจุดนี้หวังอี้หลินจึงรับสายด้วยสีหน้าที่ไม่ดี

“ฉินซูตั้งครรภ์”

ประโยคสั้น ๆ ของหลินเมิ่งฟานทำให้หวังอี้หลินตัวแข็งทื่อทันที

“กับนาย? เธอจับโทรศัพท์และพูดอย่างอุ่นใจรู้สึกว่าโชคดีอย่างไม่คาดคิด

หลินเมิ่งฟานพูดเยาะ “จะเป็นไปได้ไง? ฉันคุยกับเธอนานขนาดนั้น แต่ยังไม่เคยแตะต้องเธอสักครั้ง ฉันจึงอยากถามเธอ... ที่ฉินซูท้อง... เป็นลูกของฉู่หลินเฉินหรือเปล่า?”

หวังอี้หลินหนังตากระตุก เธอพูดออกมาโดยแทบจะไม่ต้องคิด “ฉันจะรู้ได้ไง?”

พูดจบก็วางสายไป

เธอทรุดตัวนั่งลงบนเก้าอี้ข้างถนน ในใจเธอเต็มไปด้วยความกลัวและความปั่นป่วน

นึกไม่ถึงเลยว่าฉินซูตั้งครรภ์แล้ว!

ตามความเข้าใจที่เธอรู้จักฉินซูดี เป็นไปไม่ได้ที่ฉินซูจะเกิดความสัมพันธ์กับผู้ชายตามใจชอบ ดังนั้นมีความเป็นไปได้เพียงอย่างเดียว...

ที่เธอท้อง... ก็คือลูกของฉู่หลินเฉิน!

เหตุผลที่เธอไม่บอกหลินเมิ่งฟานเมื่อสักครู่ ก็เพราะว่าเธอไม่อยากให้คนรู้เรื่องนี้เยอะ ยิ่งไปกว่านั้น เธอไม่ไว้ใจหลินเมิ่งฟานมาตั้งแต่แรก

ห้ามให้ฉู่หลินเฉินกับตระกูลฉู่รู้ข่าวเรื่องที่ฉินซูท้องอย่างเด็ดขาด!

เก็บไว้หรือเอาออก?

เรื่องฉู่หลินเฉินปกป้องและเข้าข้างหวังอี้หลินอยู่ในสายตาของเธอ เธอไม่หวังจะให้เขารับเด็กในท้องของตนเอง

แน่นอนว่าเธอก็ไม่เคยคิดจะให้เด็กคนนี้รู้จักพ่อของเขาในฐานะพ่อ

หากเก็บไว้ เธอจะเลี้ยงดูลูกคนเดียว

แต่ถ้าไม่มีความรักของพ่อ... เด็กจะมีความสุขและสุขภาพดีไหม?

อีกทั้งในตอนนี้เธอกำลังจะเข้าร่วมงานวิจัยของศาสตราจารย์สมิธ ระยะสั้นก็สองสามเดือน ระยะยาวก็หลายปี จะรับประกันได้หรือไม่ ว่าภายใต้สภาวะที่กำลังตั้งครรภ์ จะไม่ส่งผลต่องานวิจัย?

ยิ่งไปกว่านั้นข้อกำหนดพิเศษในห้องทดลองก็ไม่ควรมีอันตรายอื่น ๆ บางทีเรื่องที่ใหญ่กว่า คือเธอไม่สามารถตั้งท้องแล้วเข้าร่วมโครงการได้

เธอจำเป็นต้องเลือกระหว่างเด็กคนนี้กับงานวิจัยการแพทย์ที่เธอรัก เลือกออกมา

มองดูพระอาทิตย์ตกนอกหน้าต่าง หลังจากระยะเวลาผ่านไปเนิ่นนาน ในที่สุดฉินซูก็ตัดสินใจได้