วุ่นรักวิวาห์ลวง นิยาย บท 248

“อาจารย์คะ ความหมายของอาจารย์ก็คือ ให้ฉันเข้าร่วมกับตระกูลหานเหรอคะ?” ฉินซูถามขึ้นด้วยความลังเล

เมื่อคิดถึงความสัมพันธ์ระหว่างตระกูลหานกับตระกูลกับฉู่ เธอก็ไม่อยากเข้าไปอยู่กับฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง

"ยังไม่ต้องพูดเรื่องอื่นหรอก โครงการของเธอมีความสำคัญในการวิจัยอย่างยิ่ง การทำวิจัยนี้ให้เสร็จสิ้น จะเป็นโอกาสสำหรับเธอในการเรียนรู้และพัฒนา ทำไมไม่ลองดูล่ะ"

"ฉัน...ขอคิดดูก่อนนะคะ"

หลังจากที่เธอออกจากตระกูลฉู่แล้ว เธอเอาหานโม่หยางและคนที่เกี่ยวข้องเข้าบัญชีดำ เธอไม่ต้องการมีส่วนเกี่ยวข้องกับพวกเขาอีกต่อไป

ดังนั้นเธอจึงตัดสินใจไม่ได้อยู่ช่วงเวลาหนึ่ง ว่าควรเข้าร่วมกับตระกูลหานหรือไม่

หลังจากที่เธอพูดขอบคุณฉางเหล่าแล้ว ฉินซูก็จากไปด้วยอารมณ์ที่ค่อนข้างซับซ้อน

พระอาทิตย์กำลังแผดเผา

เธอกำลังเดินอยู่ริมถนนและจู่ ๆ เธอก็รู้สึกท้องไส้ปั่นป่วน

"แหวะ..."

เธอรีบเดินไปที่พุ่มไม้ จับต้นไม้แล้วอาเจียนออกมาพักหนึ่ง ก่อนที่อาการคลื่นไส้จะบรรเทาลงอย่างช้า ๆ

นี่คืออาการแพ้ท้องใช่ไหม?

ฉินซูยกมือขึ้นลูบท้องของเธอและครุ่นคิด

ในเวลานี้ โทรศัพท์ของเธอดังขึ้นพอดี

เมื่อเห็นว่าเป็นเบอร์สำนักงานของมหาวิทยาลัย สีหน้าของเธอก็เปลี่ยนเป็นเย็นชา และรับโทรศัพท์ด้วยอย่างนิ่งเฉย

"นักศึกษาฉินซูใช่ไหม? ฉันคือผู้อำนวยการหลิวนะ หลังจากที่เราได้ปรึกษากันอีกครั้งแล้ว เราตัดสินใจคืนสถานะนักศึกษาให้เธอ เธอลองดูว่าว่างลงทะเบียนเข้าศึกษาตอนไหนนะ?"

แม้ว่าอีกฝ่ายหนึ่งกำลังขอความเห็นจากฉินซู แต่ก็ยังอยู่ในน้ำเสียงที่เหนือกว่า

ในสายตาของเขา ฉินซูเป็นนักศึกษาที่ทำผิดพลาด แต่เนื่องจากคะแนนที่ดีของเธอ จึงทำให้คนเบื้องบน รั้งเธอไว้

แต่แท้จริงแล้วจิตใจของเธอก็ยังหดหู่อยู่มาก

เมื่อรู้ว่าทางมหาวิทยาลัยจะคืนสถานะนักศึกษาให้กับฉินซู จางอี้เฟยก็มีความสุขกับเธอไปด้วย และอดไม่ได้ที่จะเยาะเย้ยผู้คนในมหาลัยนั้น

"ไม่ต้องไปคิดอะไรให้มากความหรอก จงใจอยู่แล้วล่ะ ไม่คิดว่าจะวุ่ยวายขนาดนี้...หรือว่าจะเป็นความใจดีของฉู่หลินเฉินกันนะ?" เขากลอกตา

ฉินซูแบมือ ใครจะไปรู้ล่ะ?

จางอี้เฟยปล่อยวางหัวข้อทิ้งไป และพูดอย่างลึกลับว่า “อย่างไรก็ตาม ฉินซู ฉันจะบอกอะไรคุณอย่างหนึ่ง อย่าโกรธฉันเลยนะ”

"อะไรเหรอ?"

"คือว่าฉันเอาสิ่งที่เป็นสัญลักษณ์ที่จะบ่งบอกตัวตนของเธอให้แม่ดู" จางอี้เฟยมองฉินซูอย่างระมัดระวัง ด้วยท่าทางอย่างกับเขาทำผิดพลาด และพร้อมที่จะยอมรับคำวิจารณ์

เธอเพียงแค่ตกใจเล็กน้อย และหัวเราะขึ้นทันที "คิดว่าเรื่องใหญ่อะไรเสียอีก"

"คุณไม่โกรธก็ดีแล้ว" จางอี้เฟยถอนหายใจด้วยความโล่งอกและพูดต่อ “แต่แม่ของฉันเห็นเบาะแสบางอย่างจริง ๆ เธอบอกว่า เธอเห็นงานปักบนกระเป๋าของคุณที่บ้านเพื่อน”