วุ่นรักวิวาห์ลวง นิยาย บท 250

เธอหันหน้าไปโดยอัตโนมัติ และเห็นรถคันหนึ่งจอดอยู่ข้าง ๆ เธอ

"คุณฉินมีเวลาไหมครับ ขึ้นมาคุยกันบนรถหน่อยได้ไหม?" หานโม่หยางนั่งในรถและมองเธอด้วยรอยยิ้ม

“ขอโทษทีค่ะ ฉันรีบ” ฉินซูก้าวไปข้างหน้า

"เธอยังหางานอยู่หรือเปล่า? ดูจากสถานการณ์ตอนนี้แล้ว บริษัทอื่นคงจะไม่สามารถ และก็ไม่กล้ารับเธอเข้าทำงาน ทำไมเธอไม่ลองพิจารณาตระกูลหานดูล่ะ"

ฉินซูหยุดชะงักเล็กน้อย หันกลับมามองเขา หลังจากครุ่นคิดครู่หนึ่งเธอก็เดินกลับ

หานโม่หยางกระตุกยิ้มที่ริมฝีปาก ยื่นมือมาช่วยเธอเปิดประตูรถ

เขาขับรถด้วยความเร็วคงที

ฉินซูพูดอย่างตรงไปตรงมา "คุณหานคะ คุณเชิญฉันเข้าตระกูลหาน เพราะแค่อยากให้ฉันทำโครงการให้เสร็จหรือมีเหตุผลอื่นด้วย?"

"คุณฉิน ดูท่าทางจะเข้าใจฉันผิดนะ เพราะฉันเห็นความสามารถของเธอและทนเห็นเธอถูกตระกูลฉู่กดขี่ไม่ได้ จึงอยากจะร่วมงานกับเธอด้วยความจริงใจ"

หานโม่หยางมองฉินซูด้วยรอยยิ้ม

ด้วยเลนส์แว่นที่กำบังอยู่นั้นทำให้มองไม่เห็นสายตาที่แท้จริงของเขา

ฉินซูเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง

เขาพูดขึ้นมาอีก "โครงการที่เธอเคยเข้าร่วมก่อนหน้านี้ มีความหมายมาก เธอไม่ต้องการทำมันให้เสร็จเหรอ ฉันสัญญาว่าจะไม่ละเว้นความพยายาม เพื่อสนับสนุนโครงการนี้ ตราบใดที่เธอเต็มใจที่จะกลับมาและดำเนินการต่อ นำทีมของเะอทำการทดลองให้เสร็จสิ้น ฉันสามารถให้ข้อเสนอที่ดีที่สุดกับเธอได้"

หลังจากหยุดพูดไปครู่หนึ่ง เขาก็กล่าวเสริมด้วยเสียงเบา "เธอไม่จำเป็นต้องมาลำบากหางานทำแบบนี้"

ฉินซูหลับตาลงพลางครุ่นคิด

คำพูดของหานโม่หยางทำให้เธอฉุกคิดจริง ๆ

“พรุ่งนี้ฉันจะให้คำตอบแก่คุณ” ในที่สุดเธอก็พูดออกมาเบา ๆ

หานโม่หยางพยักหน้า “ตกลง ฉันจะรอ”

รถจอดแล้วฉินซูจึงลงจากรถ

ณ สำนักงานคณะกรรมการฉู่ชื่อกรุ๊ป

"คุณชายฉู่ครับ หานโม่หยางกำลังติดต่อฉินซู น่าจะทำเพื่อดึงเธอมาเข้าร่วมตระกูลหานให้ได้"

ตกกลางคืน

ฉินซูเดินถือเอกสารสมัครงานของเธอมาที่ร้านน้ำชาแห่งหนึ่ง

เธอมองดูข้อความแจ้งเตือนบนโทรศัพท์มือถือ ถึงแม้จะสงสัยว่าทำไมอีกฝ่ายถึงได้นัดสัมภาษณ์ที่นี่ แต่เพราะมีไม่กี่บริษัทที่ยอมสัมภาษณ์เธอ ดังนั้นเธอจึงมาตรงเวลา

"ศาลาสุ่ยหยุน"

เมื่อหาห้องที่บริษัทนัดสัมภาษณ์เจอแล้ว ฉินซูก็สูดหายใจลึก ๆ และผลักเปิดประตูเข้าไป

"สวัสดีค่ะ ฉันคือ..."

คำพูดของฉินซูหยุดลงทันที เมื่อเห็นชายหนุ่มที่ดูสูงส่งสง่างามนั่งอยู่ที่โต๊ะ

จากนั้นคิ้วก็ค่อย ๆ ขมวดขึ้น

เธอมองลงไปที่ข้อความโดยอัตโนมัติ เพื่อให้แน่ใจว่าเธอไม่ได้จำสถานที่ผิด จากนั้นจึงมองขึ้นไปที่ฉู่หลินเฉินอีกครั้ง สีหน้าเธอไม่ค่อยดีนัก

ห้องนี้ไม่มีคนอื่น พูดชัด ๆ ก็คือ คนที่นัดเธอมา แท้จริงก็คือเขานั่นเอง