วุ่นรักวิวาห์ลวง นิยาย บท 266

พูดแล้วก็เดินนำไปก่อน

เดิมทีซ่งจิ่นหรงก็อยากที่จะพูดกับกับฉินซูสักเล็กน้อย แต่เมื่อเห็นว่าเธอขึ้นไปชั้นบนกับคุณนายหัว ซ่งจิ่นหรงก็เลยถอนหายใจ และจำใจต้องจากไปก่อน

ออกมาจากบ้านตระกูลหัว ฉู่หยุนซีที่ไม่เห็นร่องรอยมาโดยตลอดเมื่อสักครู่ เพิ่งจะปรากฏตัวขึ้น

“คุณย่าจะกลับเลยใช่ไหมคะ” เธอเดินเข้ามาด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม

ปรากฏความสงสัยขึ้นเล็กน้อยในแววตาของซ่งจิ่นหรง เธอถาม “เมื่อกี้หลานไปไหนมา?”

“ไม่ได้ไปไหนนะคะ หนูก็เดินเล่นไปรอบ ๆ เรื่อย ๆ” ฉู่หยุนซีก้มสายตาลงต่ำและพูดอย่างหวาดผวา

ซ่งจิ่นหรงที่คบคนหลากหลาย สายตาที่เฉียบแหลม แค่ดูก็รู้แล้วว่าเธอไม่ได้พูดความจริง

ทันใดนั้นเธอก็นึกถึงสิ่งที่ฉินซูพูด เธอจึงซักถามด้วยน้ำเสียงจริงจังเล็กน้อย “หลานใช่ไหมที่จงใจผลักฉินซูให้ล้ม เพื่อทำให้ผลงานการเย็บปักของคุณนายซินพัง?”

“ไม่ใช่นะคะ ทำไมถึงเป็นหนูล่ะ? หนูอยู่ด้านนอกตลอดเวลาไม่ใช่เหรอคะ?” ฉู่หยุนซีปฏิเสธอย่างเด็ดขาด

แต่ทว่าซ่งจิ่นหรงกลับไม่ปล่อยให้เธอคิดที่จะหลุดลอยผ่านความผิดที่ได้ก่อไว้ไปง่าย ๆ

“ถ้าหลานอยู่ด้านนอก แล้วหลานรู้ได้ยังไงว่าฉินซูก็มาด้วย? พอได้ยินว่าฉินซูมา หลานจะไม่แปลกใจสักนิดเลยเหรอ?”

ซ่งจิ่นหรงพูดอย่างเฉียบขาด เธอดึงมือของฉู่หยุนซีด้วยความโกรธ “ถ้าหลานยังไม่พูดความจริง ก็ไปพบคุณนายหัวกับย่า ย่าจะให้คุณนายหัวเปิดดูกล้องวงจรปิด แล้วสอบสวนดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างละเอียด!”

ฉู่หยุนซีเป็นกังวลทันที เธอไม่คิดว่าจู่ ๆ คุณย่าจะเกิดโทสะ

“โอ๊ย คุณย่าทำอะไรคะ? คุณย่าทำแบบนี้จะไม่ทำให้คนอื่นหัวเราะเยาะครอบครัวเราเหรอคะ” เธอพูดพร้อมกับพยายามต่อสู้ดิ้นรน

ซ่งจิ่นหรงสะบัดมือออก “หลานยังรู้จักอับอายขายขี้หน้า! งั้นก็พูดออกมา ว่าใช่หลานไหมที่ทำ?”

ฉู่หยุนซีไม่กล้าโกหกอีก กลัวมากว่าคุณย่าจะลากเธอเข้าไปตรวจสอบกับกล้องวงจรปิดจริง ๆ จึงจำใจต้องพูดด้วยเสียงที่แผ่วเบา ไม่ชัดเจน “ใช่…”

ใบหน้าของซ่งจิ่นหรงดำดิ่งลงทันที แววตาของเธอเต็มไปด้วยความผิดหวัง

ฉินซูไม่รู้จักคุณนายซินคนนี้ แต่เมื่อสักครู่ก็ได้ยินชื่อคน ๆ นี้หลายครั้ง

เธอมองไปยังถังโม่อย่างงงงวย

“เธอคือคุณนายของลูกชายคนโตของตระกูลซินในเมืองหลวง สมาคมเย็บปักถักร้อยของเรานี้ก็ก่อตั้งขึ้นโดยเธอ ในสมัยที่เธอยังไม่แต่งงานเข้าไปในตระกูลซิน เธอก็เป็นคนไห่เฉิง เธอค่อนข้างมีชื่อเสียงเพราะการเย็บปักถักร้อยที่โดดเด่นของเธอ”

ฉินซูสังเกตเห็นว่าเมื่อถังโม่เอ่ยถึงตระกูลซิน คำพูดเต็มไปด้วยความเคารพยำเกรง แม้แต่คุณนายหัวที่อยู่ข้าง ๆ ก็ระงับสีหน้าด้วยจิตความเคารพ

เธอถาม “ตามที่พูดคือ คุณนายซินอยู่เมืองหลวงใช่ไหมคะ?”

คุณนายหัวได้ยินแบบนั้นก็ถอนหายใจด้วยความรู้สึกเสียใจและเสียดายเป็นอย่างยิ่ง “ใช่ คุณนายซินไม่ค่อยสบาย ไม่ได้ออกจากเมืองหลวงมาหลายปีแล้ว รักษาตัวอยู่ที่บ้านมาโดยตลอด ตอนนี้ยากที่จะออกผลงานเย็บปักถักร้อยแม้สักผืน”

พูดแล้วเธอก็คืนกระเป๋าสตางค์ให้ฉินซู “นี่น่าจะเป็นชิ้นงานปักช่วงแรก ๆ ของคุณนายซิน แต่ก็ไม่รู้ว่าเป็นของเธอเองหรือเธอมอบให้ผู้อื่น สิ่งนี้มันเล็กเกินไป การปักด้านบนก็ไม่ได้มีความหมายพิเศษ จะหาเงื่อนงำอะไรออกมาจากด้านบนนี้ เกรงว่าจะไม่ง่าย”

ฉินซูได้ใจเตรียมมานานแล้ว เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ก็ไม่ได้ผิดหวังมากนัก