วุ่นรักวิวาห์ลวง นิยาย บท 303

ความโหดเหี้ยมแวบเข้ามาในแววตาของหวังอี้หลิน เธอสงบลงและแสร้งทำเป็นพูดอย่างไม่คิดว่าจะเป็นเช่นนั้น “ฉินซู ในเมื่อเธออยากรู้ขนาดนี้ งั้นฉันก็จะบอกเธอ...”

“ฉันไม่อยากให้คนอื่นเข้าใจผิดว่าเธอท้องลูกของคุณชายฉู่ และยิ่งไม่อยากให้เธอใช้เด็กคนนี้ เพื่อเกี่ยวข้องกับตระกูลฉู่อีก แม้กระทั่งมาแย่งตำแหน่งที่เป็นของฉันไป!”

พูดแล้วเธอก็หยุดเว้นจังหวะเล็กน้อย จากนั้นก็เจาะจงพูดเสริม “แน่นอน ฉันรู้ว่าเป็นไปไม่ได้ที่เด็กในท้องของเธอจะเป็นลูกของฉู่หลินเฉิน แต่ฉันก็ต้องทำแบบนี้ก็เพื่อกันไว้ดีกว่าแก้!”

ฉินซูฟังเหตุผลของเธอจบก็พูดไม่ออก

เรื่องที่เธอไม่เคยคิดมาก่อน หวังอี้หลินช่วยเธอคิดเสร็จสับ และยังเจาะจงให้หลินเมิ่งฟานเล่นละครด้วย

เพียงแต่ว่า อะไรทำให้หวังอี้หลินคิดว่าเธอจะใช้ลูกไปสานสัมพันธ์กับตระกูลฉู่?

“หวังอี้หลิน ฉันไม่เชื่อในสิ่งที่เธอพูดออกมาสักคำ” ฉินซูพูดอย่างเย็นชา

“ที่ควรพูดฉันก็พูดไปหมดแล้ว เธอยังจะเอาอะไรอีก?” หวังอี้หลินขมวดคิ้วพูด

“ฉันจะเอาบันทึกเสียงให้คุณชายฉู่ ให้เขาตัดสินเอง”

พูดจบฉินซูก็วางสายอย่างไม่ลังเลเลยแม้แต่นิด

หวังอี้หลินจ้องเขม็ง ยัยฉินซูคนนี้!

เธอกัดฟันอย่างไม่พอใจ ต่อสายหาเบอร์โทรศัพท์ของฉินซูอีกครั้ง แต่ทว่าถูกตัดสายตลอด

เธอโกรธจนโยนโทรศัพท์ลงบนพื้น “ฉินซู ยัยบ้าเอ้ย!”

หลังจากระบายออกไปแล้ว เธอก็ค่อย ๆ สงบลง

ตอนนี้สิ่งสำคัญที่สุดคือการคิดดี ๆ ว่าควรจะอธิบายเรื่องบันทึกเสียงนั่นกับคุณชายฉู่อย่างไร…

เธอจ้องโทรศัพท์มือถือ รอสายของฉู่หลินเฉินที่ไม่รู้ว่าจะโทรมาเมื่อไร เธอใช้ชีวิตทั้งคืนผ่านไปอย่างใจคอไม่ดี

แต่ในความเป็นจริง ฉินซูไม่ได้ส่งบันทึกเสียงไป

ฉู่หลินเฉินและหวังอี้หลินต่างก็ยินดีที่จะแต่งงานกัน เธอไม่ถึงกับขนาดที่จะใช้บันทึกเสียงนี้ ไปทำลายความความสัมพันธ์ของพวกเขาทั้งสอง

เธอเข้าหาหวังอี้หลินก็เพื่อที่จะตักเตือน ว่าหลังจากนี้อย่าเอาความคิดอะไรมาวางแผนทำร้ายตนเอง

แต่ช่วงนี้ความโลภของเขามันยิ่งใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ หากเป็นเช่นนี้ ต่อไปในระยะยาวจะไม่ใช่วิธีที่ดีแน่...

หวังอี้หลินครุ่นคิด จากนั้นก็โอนเงินห้าแสนหยวนไป

ช่วงนี้เธอต้องอดทนกับเขาไปก่อนสักระยะหนึ่ง หลังจากจบงานหมั้น เธอจะต้องสั่งสอนเขาสักหน่อยอย่างแน่นอน

เธอลบข้อความ หลังจากทาลิปสติกเรียบร้อยแล้ว ก็ลุกขึ้นเดินออกไปด้านนอกด้วยสีหน้าปกติ

กลับไปถึงสตูดิโอถ่ายหนังและยังไม่ทันได้เดินเข้าไปใกล้ ก็เห็นว่าผู้กำกับกำลังพูดคุยกับหยูหร่าน

“เธอแสดงได้ดีมาก ตอนแรกฉันคิดว่าบทบาทนี้ มันจะตรงกันข้ามกับบุคลิกของเธอเองอย่างสิ้นเชิง แต่เธอสามารถควบคุมได้อย่างต่อเนื่อง ไม่คิดเลยว่าเธอสามารถถ่ายทอดอารมณ์ได้ดีขนาดนี้! เก่งมาก ๆ”

“ผู้กำกับชมเกินไปแล้วค่ะ”

ผู้กำกับยิ้มอย่างชมเชย “หยูหร่าน เธอเป็นนักแสดงที่มีศักยภาพมาก ๆ เมื่อถ่ายละครเรื่องนี้จบ ฉันยังมีละครเรื่องใหม่วางแผนจะให้เธอ”

“จริงเหรอคะ? ขอบคุณนะคะผู้กำกับ!” หยูหร่านพูดอย่างดีใจ