วุ่นรักวิวาห์ลวง นิยาย บท 325

“โอ๊ย...” หวังอี้หลินจับใบหน้าที่บวมแดงของเธอ เธอโกรธจนเขวี้ยงโทรศัพท์มือถือลงไปที่พื้นจนแตกเป็นชิ้น ๆ!

ไม่กี่วันต่อมา การดำเนินชีวิตของหวังอี้หลินเป็นไปไม่ค่อยดีนัก

เธอมีใบหน้าที่บวมเป่งและไม่กล้าที่จะพูดว่าฉินซูเป็นคนตบ เพราะเกรงว่าเธอจะลงมือทำอะไรที่มันมากเกินไปอีก แล้วจะยิ่งส่งผลกระทบกับตนเองมากกว่านี้

ด้วยเหตุนี้เธอจึงทำได้เพียงโกหกว่าเป็นภูมิแพ้ และหานักแสดงแทนมาช่วยเธอถ่ายละคร ดังนั้นจึงถูกคนในกองถ่ายวิพากษ์วิจารณ์กันในวงในว่า เธอยังไม่ทันจะดังก็เล่นโอ้อวดก่อนแล้ว

แต่สิ่งเหล่านี้ก็ไม่มีอะไร สิ่งสำคัญที่สุดคือเธออ่านความคิดของคุณชายฉู่ไม่ออกเลย ไม่รู้ว่าท้ายที่สุดแล้ว เขาจะเกลียดตนเองมากแค่ไหน

ส่วนเมื่อเธอโทรไปนั้น ฝ่ายนั้นก็เป็นเลขาที่ติดตามเขาไปเป็นคนรับสาย ทั้งยังตอบกลับมาด้วยประโยคเดียว คุณชายฉู่กำลังยุ่ง

เธอก็ไม่กล้าหน้าหนาที่จะโทรไปอีก แบบนั้นจะยิ่งทำให้ผู้ชายเกลียดเธอมากขึ้น

หลังจากคิดไปคิดมาแล้ว เธอจำใจต้องลดท่าที อ่อนน้อมถ่อมตน และทำการตัดสินใจที่เธอไม่ได้สมัครใจเท่าไร...ไปขอโทษถึงบ้าน!

ที่คุณชายฉู่โกรธอาจจะเป็นเพราะเรื่องของมิตรภาพระหว่างคุณนายจางกับตระกูลฉู่ เพียงแค่เธอขอโทษคุณนายจางด้วยตนเอง เรื่องนี้ก็ดูเหมือนจะคลี่คลายได้

หวังอี้หลินไม่ได้ตรงไปที่บ้านของตระกูลจางเลย เพราะเธอรู้ดีว่าหากเธอไปคนเดียว คุณนายจางก็จะปฏิเสธที่จะพบเธอ

ยิ่งไปกว่านั้นการขอโทษนี้ หากไม่มีใครเห็นเป็นประจักษ์พยาน แล้วมันจะมีความหมายอะไร?

ดังนั้นเธอจึงไปที่คฤหาสน์ตระกูลฉู่ก่อน โดยให้เหตุผลว่า “ไปเยี่ยมคุณนายจางด้วยกัน” พูดให้คุณท่านตระกูลฉู่ไปด้วยกันกับเธอ

คุณท่านตระกูลฉู่ก็กำลังรู้สึกละอายใจ ที่ได้ปฏิเสธคำขอของคุณนายจางเมื่อสองสามวันก่อนหน้านี้ และเพิ่งจะทราบว่าข่าวว่าเวินหลีได้รับการปล่อยตัวออกมาแล้ว คิดว่าถ้าได้ไปปลอบขวัญสักหน่อยก็ดี

เธอตอบรับข้อเสนอของหวังอี้หลิน และออกเดินทางไปกับเธอ มุ่งหน้าไปยังบ้านตระกูลจาง

บนรถ

ซ่งจิ่นหรงมองดูกองของขวัญ ที่หวังอี้หลินเตรียมไว้เต็มที่นั่ง ในตำแหน่งข้างคนขับ ก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มและเอ่ยขึ้น “ดูเธอสิ ซื้อของมาเยอะขนาดนี้ เพราะจะขอบคุณ ที่คุณนายจางช่วยเธอออกแบบชุดใช่ไหม?”

“ด้วยสถานการณ์ตอนนี้ หนูจะกล้าให้ร้องขอให้คุณนายจางออกแบบชุดให้หนูได้ยังไงกันคะ” หวังอี้หลินส่ายศีรษะและถอนหายใจ

เพื่อตระกูลฉู่เธอก็เลยต้องเดินทางนี้

จริง ๆ แล้วตระกูลจางไม่ต้อนรับหวังอี้หลิน ท้ายที่สุดเพราะเห็นแก่ซ่งจิ่นหรง จึงต้องฝืนรับคำขอโทษของหวังอี้หลิน

“คุณท่านคะ คุณชายฉู่ขอให้ฉันช่วยออกแบบชุดให้คุณหวัง ฉันเคยถามความเห็นของเขาแล้ว จึงให้เวินหลีออกแบบ เพียงแต่หลังจากที่เสี่ยวหลีกลับมาจากสถานีตำรวจ ร่างกายก็อยู่ในสภาพที่ย่ำแย่ เรื่องการออกแบบชุด เกรงว่าจะต้องหาคนอื่น” คุณนายจางพูด

“ฉันเข้าใจ” ซ่งจิ่นหรงละอายใจเล็กน้อยจึงรีบกล่าวลา

หวังอี้หลินก็ตามออกมา แต่ทว่าภายในใจเธอกลับคิดว่า เดิมทีก็คือคุณชายฉู่เองที่ยอมรับโดยนัยว่าให้เวินหลีมาออกแบบชุด

ไม่แปลกที่เขาจะโกรธ

ครั้งนี้ตนเองวางแผนพลาดจริง ๆ

เธอรู้สึกหงุดหงิดใจขึ้นมาทันที