หลังจากความมืดมิดอันยาวนาน กลิ่นของน้ำยาฆ่าเชื้อได้ปลุกให้ฉินซูได้รู้สึกตัว
เธอตายหรือยังนะ?
หรือยังมีชีวิตอยู่นะ?
เธอพยายามลืมตา แต่เธอไม่สามารถลืมตาได้
เสียงคนเดินไปมาและพูดคุยกันที่ข้างหูเธอนั้นอู้อี้ ฟังไม่ชัดเจน
หลังจากมึนงงและหมดสติไปชั่วขณะหนึ่ง เธอพยายามขยับร่างกายที่แข็งทื่อและไม่สบายตัว
ในจังหวะนี้ก็มีเสียงดังขึ้นที่ข้างหู "ฟื้นแล้ว!"
จากนั้นก็มีเสียงวิ่งมา
ฉินซูขมวดคิ้วและในที่สุดก็ค่อย ๆ ลืมตาขึ้น
ทางเข้าเป็นห้องสีขาวล้วน มีม่านสีฟ้าอ่อนและอุปกรณ์ทางการแพทย์ต่างๆ
นี่คือ...ห้องผู้ป่วยเหรอ?
ฉินซูมองไปที่ห้องอย่างช้า ๆ และยืนยันความจริงที่ว่า เธอยังมีชีวิตอยู่
ความทรงจำในจิตใจของเธอฟื้นคืนอย่างรวดเร็ว และในที่สุด ก็จำสาเหตุของเหตุการณ์ทั้งหมดได้
ฉู่หลินเฉิน!
เขาให้คนมาฆ่าเธอเพื่อหวังอี้หลิน
ฉินซูขมวดคิ้ว นึกอะไรบางอย่างได้ แล้วลุกขึ้นนั่งทันที เธอแตะหน้าท้องส่วนล่างอย่างรวดเร็ว และรีบวัดชีพจรของตัวเอง
เมื่อได้ยินเสียงหัวใจเต้นแผ่วเบาของเด็กน้อย เธอจึงถอนหายใจด้วยความโล่งอก
โชคดีที่ลูกไม่เป็นอะไร
“ไม่มี หลังจากที่โรงพยาบาลรับรักษาเธอไว้แล้ว พวกเขาก็จากไป เดินอย่างเร่งรีบ ราวกับว่ากำลังจะไปขึ้นรถ”
หลังจากที่หานเหมิงพูดจบ เธาก็หันไปถามผู้ช่วยที่ตรวจอาการฉินซู "ตอนนี้อาการเธอเป็นอย่างไรบ้าง?"
"คุณฉินฟื้นแล้วก็ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงแล้วค่ะ ทารกในครรภ์ก็ไม่มีปัญหาอะไร แต่เพราะคุณฉินซูเกิดอาการตกใจ ทำให้ร่างกายยังอ่อนแออยู่ น่าจะต้องรอดูสังเกตอาการอีกสักสองวันนะคะ"
หานเหมิงพยักหน้าและพูดกับฉินซูว่า "ถ้าอย่างนั้นสองวันจากนี้ เธอก็พักผ่อนอย่างสบายใจเถอะ"
ฉินซูพยักหน้า เธอยังไม่หายดี และเพราะเห็นแก่ลูกของเธอ เธอไม่สามารถออกไปได้ในทันที
อย่างไรก็ตาม เธอมีข้อสงสัยอีกอย่าง
"ที่นี่คือไห่เฉิงเหรอคะ?"
"ใช่ เป็นย่านชานเมือง" หานเหมิงหันไปมองและพูดกับเจ้าหน้าที่ทางการแพทย์ที่อยู่ด้านข้าง "ตรงนี้ไม่มีอะไรแล้ว ไปทำงานต่อเถอะค่ะ"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วุ่นรักวิวาห์ลวง
เมื่อไรคะรอนานคะ...
รอๆๆๆอ่านต่อ...
ติดตามอ่านมาตลอด จะกรุณาอัพโหลดบทให้จบเรื่องได้มั้ยคะ...