วุ่นรักวิวาห์ลวง นิยาย บท 69

หวังอี้หลินตัดสินใจจะโยนความผิดให้ฉินซู เธอยังพูดอีกว่า "ชานี้ฉันซื้อมาจากเธอโดยตรง ถึงแม้ว่าจะไม่ได้บอกว่าจะให้คุณย่า แต่ฉันก็อธิบายอาการของคุณย่าอย่างชัดเจนแล้ว เพราะกลัวจะมีสิ่งผิดพลาดเกิดขึ้น เพราะฉันเคยเป็นเพื่อนร่วมห้องกับเธอ เรามีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน ดังนั้นฉันจึงเชื่อในชาชูกำลังที่แพงที่สุดที่เธอแนะนำให้...."

เธอจงใจพูดคำว่า “แพงที่สุด” ซึ่งมันหมายความว่าฉินซูแนะนำให้อย่างสุ่มสี่สุ่มห้า เพื่อให้ได้เงินเยอะที่สุด และเป็นเหตุทำให้คุณท่านหมดสติไป

“เป็นฝีมือเธอจริง ๆ” ฉู่หยุ่นซีจ้องไปที่ฉินซู โดยไม่ต้องสงสัยเลยว่าเธอเชื่อคำพูดของหวังอี้หลินอย่างสนิทใจ “เธอนี่มันดีจริง ๆ เธอจงใจขายอาหารเสริมที่ราคาแพงที่สุดนี้ให้อี้หลิน เพื่อเงินงั้นเหรอ?”

หลิวเหวยลู่ไม่ได้พูดอะไรแต่กลับถามไปว่า “ทำไมเธอถึงไปขายอาหารเสริมได้?”

ขณะที่ฉินซูกำลังจะพูดออกไป หลินเฟิงกลับตอบแทนเธอไป “คุณนายฉู่เธอไปช่วยดูร้านขายยาให้อาจารย์เธอชั่วคราว”

“คุณหลิน คุณรู้ได้ยังไง” หลิวเหวยลู่มองเขาอย่างคาดไม่ถึง

หลินเฟิงยิ้มและพูดว่า “เพราะว่าเมื่อวาน ฉันได้เข้าไปที่ร้านขายยาพอดี และซื้อของจากคุณนายฉู่”

ทันทีที่เสียงของเขาเงียบลง หวังอี้หลินก็นิ่งงันไปชั่วขณะ

หลินเฟิงพูดต่อ "พอคุณหวังเข้ามา คุณหวังก็บอกแค่ว่าจะซื้อชาบำรุงกำลังที่แพงที่สุด คุณนายฉู่ก็ได้ย้ำแล้วว่าชาบำรุงกำลังไม่สามารถกินสุ่มสี่สุ่มห้าได้ แต่น่าเสียดายที่คุณหวังไม่ได้ฟังก็รีบจ่ายเงินและออกไปเสียก่อน"

หลิวเหวยลู่ขมวดคิ้วเล็กน้อย เขาไม่เชื่อฉินซู แต่ถ้ากับหลินเฟิง...เขาไม่ได้สนิทกับฉินซู ไม่มีทางจะพูดช่วยฉินซูอยู่แล้ว

พอคิดได้ดังนี้ หลิวเหวยลู่ก็มองไปที่หวังอี้หลิน

หวังอี้หลินใจฝ่อจนไม่กล้ามองเธอ

ฉู่หยุนซีอยากจะพูดอะไรสักอย่าง แต่ก็พบว่าตัวเอง...ไม่มีอะไรที่จะพูดต่อแล้ว

หลินเฟิงยิ้มเล็กน้อยพลางมองไปที่ฉินซู “จริง ๆ แล้ว ฉันก็อยากจะซื้อของบำรุงกำลังให้คุณท่านเหมือนกัน แต่คุณนายฉู่บอกว่า คุณท่านสุขภาพแข็งแรง ไม่มีความจำเป็นต้องบำรุง แค่ต้องปรับปรุงเรื่องการนอนหลับก็เท่านั้น สุดท้ายเธอก็เลยแนะนำเครื่องหอมที่ช่วยให้นอนหลับสบายให้ฉัน”

…

ฉินซูนั่งรถของหลินเฟิงออกจากบ้านตระกูลฉู่ตามคำเชิญของเขา

ภายในรถ ฉินซูพูดขอบคุณขึ้น "ผู้จัดการหลิน เมื่อกี้นี้ขอบคุณที่ช่วยฉันพูดนะคะ"

"ไม่ต้องเรียกผมว่าผู้จัดการหรอกครับ เรียกผมว่าอาเถอะ!"

ฉินซูตกใจ แต่ก็ไม่ได้หลีกเลี่ยง ได้แต่พูดว่า "อย่างนั้นก็ได้ค่ะ ต่อไปก็ไม่ต้องเรียกฉันว่าคุณนายฉู่แล้วนะคะ เรียกฉันว่าเสี่ยวฉินก็พอค่ะ"

"เสี่ยวฉิน? เรียกเสี่ยวซูเพราะกว่านะ ฮ่า ๆ"

ฉินซูพูดอย่างช่วยไม่ได้ "อย่างนั้นก็แล้วแต่อาหลินเลยค่ะ"

เมื่อมาถึงโรงพยาบาลฟู่คัง หลินเฟิงก็พูดขึ้น "เสี่ยวซู อาไม่ขึ้นไปด้วยนะ"

ฉินซูเข้าใจความกังวลของเขา เธอพยักหน้า "ค่ะ หนูขึ้นไปดูอาการของคุณย่าแล้วจะมาบอกอานะคะ"

"อืม ๆ" หลินเฟิงทำท่ายกโทรศัพท์ขึ้น "ติดต่อมาบ่อย ๆ นะ"

ฉินซูตอบรับ ยิ้มพลางโบกมือให้เขา "เจอกันใหม่นะคะอาหลิน"