ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ นิยาย บท 235

แววตาของกู้โม่หานซับซ้อนมาก เขาเม้มริมฝีปากบาง เอ่ยเสียงต่ำ “โหรวเอ๋อร์ ข้าผิดหวังในตัวเจ้ามาก...”

ถ้าเป็นคนอื่นคงจะง่ายกว่านี้ ถึงอยางไรเชี่ยนปี้ก็อยู่กับหยุนอี่ว์โหรวมานานหลายปี เชี่ยนปี้แอบทำเรื่องชั่วร้ายอย่างการลอบสังหาร หยุนอี่ว์โหรวจะไม่รู้อะไรเลยจริงหรือ?

ยิ่งไปกว่านั้น เขากลับมาที่จวนอ๋องก่อนเพราะอาการป่วยของนาง ในขณะที่หนานหว่านเยียนกลับจวนตามลำพัง แต่กลับถูกลอบสังหารกลางทาง หากตัดสินว่าเป็นความบังเอิญ มันก็ไม่สมเหตุสมผลเลยจริงๆ

“ท่านอ๋องทรงผิดหวังในตัวโหรวเอ๋อร์...” หยุนอี่ว์โหรวรู้สึกเหมือนอยู่ในถ้ำน้ำแข็งในทันใด ความหวาดกลัวพลุ่งพล่านขึ้นมา

กู้โม่หานจะผิดหวังในตัวนางได้อย่างไร?

นางคลายความสงสัยในตัวเองไปหมดแล้วมิใช่หรือ? กู้โม่หานเปลี่ยนไปแล้วจริงๆ ไม่เชื่อมั่นในคำพูดของนางอีกต่อไป

หยุนอี่ว์โหรวยืนโงนเงนไม่มั่นคง ต้องเอามือวางค้ำที่มุมโต๊ะถึงจะยืนอยู่นิ่งๆ นางพยายามสงบสติอารมณ์อันฟุ้งซ่าน มองกู้โม่หานด้วยใบหน้าซีดเซียว

“พูดเช่นนี้ ท่านอ๋องไม่เชื่อโหรวเอ๋อร์ คิดว่าโหรวเอ๋อร์จะทำเรื่องโหดเหี้ยมอำมหิตเช่นนี้ได้จริงหรือ? ในหัวใจของท่านอ๋อง โหรวเอ๋อร์เป็นหญิงชั่วเช่นนี้หรือ?”

เชี่ยนปี้มองกู้โม่หานอย่างตกตะลึงเช่นกัน “ท่านอ๋อง เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับพระชายารองจริงๆ ปกติพระชายารองไม่กล้าแม้แต่จะเข่นฆ่า นางอ่อนโยนมีใจเมตตา จะทำเรื่องฆ่าคนแบบนี้ได้อย่างไร บ่าวเป็นคนทำจริงๆ เพคะ...”

“เจ้านี่มีฝีมือจริงๆ เพื่อให้เจ้านายของเจ้าพ้นผิด จึงยอมเสียสละตัวเอง!” หนานหว่านเยียนตัดบทเชี่ยนปี้อย่างเย็นชา นางเบื่อกับภาพอันเสแสร้งเช่นนี้ กู้โม่หานไม่ทำอะไร เช่นนั้นให้เป็นหน้าที่นางเอง

“ข้าจะบอกพวกเจ้าให้ ยักยอกเงินเข้ากระเป๋าตัวเองห้าแสนตำลึง ลอบสังหารพระชายาองค์ปัจจุบัน ความผิดสองกระทงนี้ก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้พวกเจ้าทั้งสองต้องโดนตัดหัว ไม่ว่าจะพยายามหนีความผิดยังไง จุดจบก็เหมือนกัน!”

“เสิ่นอี่ว์! ลากทั้งสองคนนี้ลงไป โบยให้ตาย!”

“พระชายา” พ่อบ้านกาวสะดุ้งตกใจ สีหน้าลำบากใจทันที “พระชายา ขอประทานอนุญาตให้กระหม่อมพูดอะไรหน่อยเถอะ ท่านคือพระชายา มีอำนาจจัดการทุกอย่างในจวนอ๋อง”

“แต่ท่านอ๋องทรงเคร่งครัดต่อกฎหมายเสมอมา บ่าวผู้นี้ยอมรับว่าเป็นผู้วางแผนลอบสังหารพระชายา พระชายารองอาจจะไม่รู้เรื่องจริงๆ ก็ได้ อีกอย่างหลักฐานของท่านก็ไม่เพียงพอที่จะพิสูจน์ว่าพระชายารองเป็นผู้ลงมือ พระชายารองแค่ยักยอกเงินไปห้าแสนตำลึง...ตามกฎหมายแคว้นซีเหย่ ยังไม่อาจเอาชีวิตของพระชายารองได้ หากท่านยังดึงดันจะประหารพระชายารอง เกรงว่าทางจวนแม่ทัพจะไม่…จะไม่ยอมจบเรื่องนี้ง่ายๆ แน่”

เขามองเห็นเหตุการณ์ทั้งหมด หลักฐานในมือของหนานหว่านเยียน อย่างมากก็ใช้ลงโทษหยุนอี่ว์โหรวในความผิดฐานยักยอกเงินเข้ากระเป๋าตัวเอง และบกพร่องในการอบรมสั่งสอน

ไม่มีหลักฐานโดยตรงที่จะพิสูจน์ว่าการลอบสังหารนั้นเป็นการบงการของหยุนอี่ว์โหรว

พยานหยุนโม่หรานและหยุนอี่ว์โหรวต่างก็ยืนกรานทั้งสองฝ่าย เป็นเรื่องยากสำหรับหนานหว่านเยียนที่คิดจะสังหารพระชายารอง

ที่สำคัญ ท่านอ๋องไม่แสดงท่าทีอะไรเลยตั้งแต่ต้นจนจบ…

เสิ่นอี่ว์ก็ไม่กล้าลงมือ เพราะสำหรับกู้โม่หานแล้วหยุนอี่ว์โหรวก็คือคนพิเศษ

เขามองไปทางกู้โม่หาน แต่กู้โม่หานไม่ได้ห้ามหนานหว่านเยียน และไม่ได้เอ่ยปากช่วยหยุนอี่ว์โหรว ใบหน้าอันหล่อเหลาเยือกเย็นจนถึงขีดสุด

คิดว่าท่านอ๋องต้องรู้สึกปั่นป่วนแน่…

หนานหว่านเยียนหัวเราะด้วยความโมโห น้ำเสียงอึมครึมเยือกเย็น

“พ่อบ้านกาว เงิน ร้านค้า รวมถึงพยานบุคคลและคำให้การต่างก็ชี้ไปที่พระชายารอง ทำไมข้าถึงลงโทษนางไม่ได้?! ต้องรอให้นางเอามีดมาจ่อคอข้า แทงข้า หรือถึงขนาดรอให้ข้าตายแล้วจึงจะถือว่ากระทำความผิดงั้นหรือ?!”

พูดจบ สายตาของเขาก็เลื่อนไปที่หยุนอี่ว์โหรวผู้น่าสงสารเป็นอันดับแรกด้วยความผิดหวัง

อันที่จริงก็ไม่มีหลักฐานพิสูจน์ว่านางมีความผิด แต่เขาก็รู้ว่า คนที่อยู่ตรงหน้าเริ่มแปลกหน้าขึ้นเรื่อยๆ ไม่จิตใจดีเหมือนเดิมอีกต่อไป

เขาชำเลืองมองเชี่ยนปี้และหยุนโม่หราน

“สาวใช้เชี่ยนปี้เหิมเกริมนัก กล้าสมรู้ร่วมคิดกับบุตรชายอนุของแม่ทัพสังหารพระชายา ลงโทษประหารชีวิตด้วยการโบย! พระชายารองยักยอกเงินเข้ากระเป๋าตัวเอง บกพร่องในการอมรมสั่งสอน ลงโทษด้วยการริบทรัพย์สิน เงินเดือน และรางวัลทั้งหมดเข้าหลวง จนกว่าจะครบห้าแสนตำลึง กักบริเวณเป็นเวลาสามปี!”

เชี่ยนปี้และหยุนโม่หรานทรุดตัวลงกับพื้นทันที

สีหน้าของหยุนอี่ว์โหรวเปลี่ยนไป ยังไม่ทันจะได้พูดอะไร หยุนโม่หรานก็ร่ำไห้คร่ำครวญอย่างน่าเวทนา “ท่านอ๋อง ท่านอ๋อง ได้โปรดไว้ชีวิตข้าด้วย ข้าแค่โลภในทรัพย์สมบัติเท่านั้น...”

เขายังพูดไม่ทันจบ ก็ถูกกู้โม่หานใช้ดาบปาดลำคอ

เพียงชั่วพริบตา เลือดสาดกระเซ็นไปทั่วพื้น

ทุกคนตกตะลึง เชี่ยนปี้กรีดร้อง ตกใจจนหน้าซีด

ในขณะนี้ หยุนอี่ว์โหรวรู้สึกว่าร่างกายเย็นยะเยือก

ราวกับดาบของกู้โม่หาน ทาบอยู่บนลำคอของนาง…