ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ นิยาย บท 380

แต่หนานฉีซานแค่กวาดตามองนางอย่างเฉยชา “ไม่รีบ เรื่องนี้ยังไม่กำหนด เจ้าอย่าเพิ่งขยับ”

หนานชิงชิงรีบเข้าไปดึงแขนเสื้อของหนานฉีซาน “แต่ว่า——”

หนานฉีซานชักมือกลับมาเงียบๆ “ไม่มีแต่ ถ้าเจ้ายังอยากเป็นไท่จื่อเฟย ก็ฟังที่พ่อบอก ตอนนี้พ่อยังมีงาน ต้องไปก่อน”

เขาไม่มีเวลามาวางแผนให้หนานชิงชิงแล้ว เพราะยังไงตอนนั้นเขาแต่งลูกสาวออกไป ก็เพื่อเดิมพันเท่านั้น

ถึงแม้เขาจะแปลกใจมาก หนานหว่านเยียนมีประโยชน์มากที่สุด และนางก็ยังมีลูกสาวสองคนอีก ได้เลื่อนขั้นเป็นไท่จื่อเฟยทันที

แต่ไม่ว่ายังไง ก็แสดงว่าเขาเดิมพันถูกแล้ว ต่อไป เขาจะใช้หนานหว่านเยียนวางแผนให้ดี

“นายท่าน! นายท่านจะไปแบบนี้ได้ยังไงกัน——” ฮูหยินเฉิงเซี่ยงมองดูหนานฉีซานเดินออกไปโดยไม่หันหน้ากลับมา นางก็โกรธจนดวงตาแดงก่ำ ยืนกระทืบเท้าอยู่กับที่

“หยุดตะโกนได้แล้ว! ท่านพ่อไปแล้ว จะเรียกกลับมาได้ยังไง?” หนานชิงชิงโกรธมากกว่าเดิม สายตาแดงก่ำเต็มไปด้วยความโกรธ

ทำให้นางนึกถึงเมื่อห้าปีก่อน หนานหว่านเยียนก็ถูกเฉิงเซี่ยงทอดทิ้งแบบนี้ และนางก็ได้อยู่อย่างผู้ชนะ

แต่ไม่คิดว่าห้าปีหลัง กลับเป็นนางที่โดนทอดทิ้ง หนานหว่านเยียนได้เป็นผู้ชนะ

แต่กู้โม่หานได้เป็นฮ่องเต้จะเป็นผลดีต่อจวนเฉิงเซี่ยงได้ยังไง?

ท่านพ่อลืมไปแล้วเหรอ กู้โม่หานเกลียดจวนเฉิงเซี่ยงมากแค่ไหน?!

ฮูหยินเฉิงเซี่ยงถูกนางดุจนอึ้ง จับมือพระชายาเฉิงอย่างหวาดระแวง

“ชิงชิง เมื่อวานเจ้าเข้าวัง เจ้าบอกแม่สิว่าเรื่องเป็นยังไง ทำไมหนานหว่านเยียนถึงมีลูกสาวสองคน แถมยังเป็นของอ๋องอี้อีก?”

นางไม่เชื่อ อ๋องอี้เกลียดหนานหว่านเยียนขนาดนั้น จะมีลูกของอ๋องอี้ได้ยังไง

จะเป็นไปได้ยังไง ไม่พูดถึงเรื่องความแค้นที่มีต่อจวนเฉิงเซี่ยง อ๋องอี้ก็มีคนในใจอยู่แล้ว ทำไมถึงมีลูกกับหนานหว่านเยียนได้ล่ะ?

แต่ตอนนี้คนที่รู้ความจริงมีแค่หนานชิงชิง

หนานชิงชิงสีหน้าซีดเซียวและเต็มไปด้วยความแค้น

นางเล่าเรื่องเมื่อวานที่เกิดขึ้นในวังกับฮูหยินเฉิงเซี่ยง ต่อมาก็ไม่ลืมที่จะด่าหนานหว่านเยียน

ฮูหยินเฉิงเซี่ยงได้ยินแล้วก็สีหน้าซีดเซียว “เป็น เป็นเรื่องจริง……”

แต่นางครุ่นคิดแล้วพูดว่า “แต่ถ้าเป็นอย่างที่เจ้าพูด หนานหว่านเยียนไม่ได้ยอมรับกับปากว่าเด็กสองคนเป็นลูกของอ๋องอี้ มีเพียงอ๋องอี้ยอมรับคนเดียว——”

“งั้นขอแค่พวกเราบอกว่าเด็กสองคนไม่ใช่ลูกของอ๋องอี้ อ๋องอี้ก็เป็นไท่จื่อไม่ได้แล้วใช่ไหม?”

หนานชิงชิงหรี่ตาลง “ท่านแม่พูดถูก ก่อนหน้านั้นข้าประมาทไป”

“หนานหว่านเยียนเสียตัวให้คนอื่น ครั้งแรกไม่ได้ให้อ๋องอี้ เรื่องนี้พวกเรารู้กันดี ถ้าพวกเราทำเรื่องนี้ให้เป็นเรื่องใหญ่ หนานหว่านเยียนกับกู้โม่หานก็จะรับตำแหน่งไม่ได้……”

ว่าแล้ว นางก็แสยะยิ้มเจ้าเล่ห์

ฮูหยินเฉิงเซี่ยงหาทางได้แล้ว ก็ตบมือคิดได้ว่า “ข้ากับฮูหยินกั๋วกงสนิทกัน ฮูหยินกั๋วกงมีอำนาจในเมืองพอสมควร”

“นายท่าน ผู้ที่มารับท่านกับพระชายา มาถึงภายในแคว้นซีเหย่แล้ว จะให้พวกเขาเข้าเมืองหลวงเลยไหมขอรับ?”

โม่หวิ่นหมิงครุ่นคิด มองดูขาของตัวเอง แล้วออกคำสั่ง “อย่าเพิ่งขยับ”

ก่อนหน้านั้นเขาคิดแล้วว่า ก่อนที่ยังไม่รู้ความคิดของหว่านหว่าน เขาจะไม่พยายามพาพวกนางไป

ดังนั้น เขาจะรอหว่านหว่านกลับมา แล้วถามความคิดของนางเอง

“ขอรับ” ชายชุดดำหายไปทันที

ภายในห้องเงียบลงอีกครั้ง โม่หวิ่นหมิงสายตาสับสน

จะบอกตัวตนที่แท้จริงของหว่านหว่านดีไหม บอกไป นางคงจะยอมไปกับเขาโดยไม่สนใจอะไรอีก……

และตอนนี้ เสิ่นอี่ร์ที่ถูกกู้โม่หานสั่งไปสืบข่าวก็รีบกลับมาที่จวนอย่างร้อนรน

พอมาถึงเรือน เสิ่นอี่ร์ก็รีบเดินไปหาพ่อบ้านเกา

“พ่อบ้านเกา!” เสิ่นอี่ร์ยื่นจดหมายในมือให้เขา “ตอนนี้ให้คนส่งจดหมายนี้เข้าวัง ส่งให้ถึงมือของท่านอ๋อง”

เขาสืบได้แล้ว!

เมื่อวานคนที่กระจายข่าวว่าคุณหนูน้อยสองคนเป็นลูกคนอื่น ก็คือพระชายารองหยุนอี่ร์โหรว!

และคนที่ช่วยชีวิตท่านอ๋องในตอนนั้น ไม่ใช่หยุนอี่ร์โหรว แต่เป็นพระชายา——