ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ นิยาย บท 747

เฟิงยางมองไปที่หนานหว่านเยียน และเห็นว่ามือของนางที่ถือกระดาษซีดลงเรื่อย ๆ นางขมวดคิ้วและพูดเบา ๆ ว่า "คุณหนู โปรดใส่ใจกับร่างกายของท่านด้วย"

หนานหว่านเยียนหายใจเข้าลึก ๆ และลูบท้องคลายอารมณ์

จากนั้น นางก็จ้องไปที่จดหมายฉบับสุดท้าย "เสิ่นอี่ว์ นั่นคืออะไร"

เสิ่นอี่ว์พูดด้วยน้ำเสียงทุ้ม "ขอตอบกลับเหนียงเหนียง นี่คือหลักฐานที่ข้าน้อยพบ ในวันนั้น หยุนอี่ว์โหรวกับพ่อบ้านกาวร่วมมือกันตั้งใจที่จะฆ่าข้าน้อยให้ตาย"

จู่ๆ ขาเซียงเหลียนก็อ่อนแรง นางมองไปที่เสิ่นอี่ว์ด้วยดวงตาที่งงงวยและสมเพช

“องครักษ์เสิ่น เจ้า... เจ้าจำทุกอย่างที่เกิดขึ้นในวันนั้นไม่ได้แล้วไม่ใช่หรือ?”

เป็นไปได้อย่างไร เป็นไปได้อย่างไรว่ากลับเป็นพ่อบ้านกาวกับหยุนอี่ว์โหรว อยากที่จะฆ่าเสิ่นอี่ว์ด้วย?

ตอนนั้น หยุนอี่ว์โหรวก็เพิ่งอยู่ในจวนเพียงไม่กี่เดือนเอง นางจะสั่งการพ่อบ้านกาวซึ่งเป็นผู้อาวุโสผู้ที่ได้รับความเคารพนับถือในจวนได้อย่างไร!

เสิ่นอี่ว์มองไปที่เซียงเหลียนอย่างรู้สึกผิด แต่ไม่กล้าพูดอะไรมากกว่านี้ เขาแค่พูดว่า: "ภายใต้การรักษาของเหนียงเหนียง ข้าได้ฟื้นความทรงจำตั้งนานแล้ว"

“ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะพูดถึงเรื่องนี้ ฮองเฮาเหนียงเหนียง ข้าน้อยยินดีที่จะช่วยท่านเป็นพยานต่อต้านการกระทำที่ชั่วร้ายของหยุนอี่ว์โหรวตอนนี้เลย! ขอให้ท่านรีบเข้าจับกุมผู้ร้ายบงการเบื้องหลังเลย!”

หนานหว่านเยียนมองไปที่หลักฐานกองโตที่บอกว่า หยุนอี่ว์โหรวใส่ร้ายลูกสาวของนางและทำร้ายนางเองด้วย แถมวันนี้หยุนอี่ว์โหรวยังเสี้ยมเขาความให้ชนกัน นางแทบอยากจะฉีกโสเภณีทะเยอทะยานนี้ด้วยมือของนางเอง

นอกเหนือจากนี้ สิ่งเลวร้ายที่หยุนอี่ว์โหรวทำกับนางนั้น จะมีอยู่แค่นี้หรือ?

เมื่อก่อนเห็นนางโง่เขลา ไม่ว่าจะเป็นการขัดขวาง หรือคำพูดที่ทำให้นางอับอายในที่สาธารณะ ล้วนแล้วแต่เป็นคมมีดที่หยุนอี่ว์โหรวใช้ทำร้ายนาง

เรื่องที่เลวร้ายที่สุดคือในฐานะแม่ ลูก ๆ มักจะเป็นเส้นต่ำสุดของนางเสมอ หยุนอี่ว์โหรวมาแตะต้องเส้นต่ำสุดของนางครั้งแล้วครั้งเล่า ซึ่งก็คือการท้าทายความโกรธครั้งสุดท้ายของนาง!

"จับนางมานี่เดี๋ยวนี้ ตอนนี้ ทันที!"

หนานหว่านเยียนโมโหมาก และทุกคนในตำหนักหยูซินก็โกรธมากเช่นกัน แต่ละคนเริ่มไม่พอใจมากขึ้นเรื่อย ๆ

เซียงอวี้นำผู้คน รีบออกจากตำหนักหยูซินอย่างอุกอาจ และไปจับคนร้ายคนนั้น!

ส่วนหนานหว่านเยียนเงยหน้าขึ้นมองเซียงเหลียนด้วยสายตาเย็นชา "เซียงเหลียน เจ้าไปเชิญกู้โม่หานมา"

อย่างไรก็ตาม เขาก็เป็นคนที่เกี่ยวข้องกับเรื่องทั้งหมดนี้และมีสิทธิ์ที่จะรู้

นอกจากนี้ นางยังต้องเปิดโปงเรื่องนี้ มิฉะนั้น ยังไม่ทราบว่ากู้โม่หานจะต้องตาบอดไปอีกนานเท่าไร ขวางทางทำให้นางไม่สามารถจัดการกับหยุนอี่ว์โหรวได้!

"รับทราบ ข้าจะไปแล้ว" เซียงเหลียนตอบอย่างเคารพ จากนั้นหันหลังกลับและออกจากห้องโถงทันที

เสิ่นอี่ว์กับเฟิงยางอยู่พร้อมกับหนานหว่านเยียนที่ตำหนักหยูซิน และทั้งสองคนต่างไม่ได้พูดอะไร

หนานหว่านเยียนนั่งอยู่บนเตียงและหลับตาแน่น

นางนึกถึงตอนที่นางบอกกู้โม่หานว่า หยุนอี่ว์โหรวต้องเป็นคนที่กระจายข่าวลือว่าเด็กหญิงเล็กสองคนเป็นเด็กชู้ และตั้งใจที่จะฆ่าเด็กหญิงเล็กทั้งสอง

แต่ในเวลานั้น กู้โม่หานไม่เชื่อและยืนกรานที่จะบังคับให้นางช่วยชีวิตหยุนอี่ว์โหรวที่ได้รับบาดเจ็บอยู่

ตอนนี้ หลักฐานทุกอย่างต่างก็ต่อหน้าต่อตาแล้ว นางก็อยากเห็นว่าเขาจะทำอย่างไร!

และนางเสียใจจริง ๆ เสียใจที่ตอนนั้นได้ช่วยชีวิตหยุนอี่ว์โหรวอย่างง่ายดาย ถ้านางรู้เป็นแบบนี้ ตอนนั้นนางก็ควรที่จะแข็งกร้าวสู้กับกู้โม่หาน ก็ยังดีกว่ามาเสียใจอึดอัดตอนนี้!

หลังจากนั้น นางยกเท้าขึ้นและก้าวเข้าไปหาตำหนักหยูซิน และเห็นหนานหว่านเยียนยืนอยู่ไม่ไกล

หนานหว่านเยียนดูไม่ได้เปลี่ยนอะไรไป ดวงตาที่สวยงามของนางมีเสน่ห์ดึงดูดใจ จนผู้คนตกหลุมรักตั้งแต่แรกเห็น

ผิวของนางบอบบางอยู่แล้ว แต่มีการแต่งหน้าเล็กน้อยทำให้ดูสวยยิ่งกว่า การสวมชุดสีแดงสดประกอบกับดวงตาที่เย็นชาของนาง ความโอ่อ่าและลักษณะพลังที่แสดงออกมาตามธรรมชาติของนางทำให้ผู้คนหวาดกลัวอยู่บ้าง

ลักษณะพลังที่แสดงออกมาของหนานหว่านเยียนเหนือกว่าฮองเฮาที่ควรจะมี...

หยุนอี่ว์โหรวแอบกัดฟันอย่างไม่เต็มใจ รูปร่างหน้าตาของนางก็ยอดเยี่ยมเช่นกัน แต่ต่อหน้าหนานหว่านเยียน นางเป็นเหมือนดอกไม้สีขาวดอกเล็กๆ ที่ธรรมดา

นางกลั้นความริษยาไว้ในใจ เดินไปหาหนานหว่านเยียน โค้งคำนับและทำความเคารพต่อหนานหว่านเยียน "อี่ว์โหรวขอถวายบังคับฮองเฮาเหนียงเหนียง ได้โปรด—"

ก่อนที่คำว่า "ได้โปรด" จะถูกโพล่งออกไป เสียงตบหน้าที่คมชัดก็ดังขึ้นจากท้องฟ้าเหนือตำหนักหยูซิน

"ปัง!"

หยุนอี่ว์โหรวถูกตบอย่างแรง แก้มของนางเปลี่ยนเป็นสีแดง นางจ้องมองที่หนานหว่านเยียนอย่างไม่เชื่อ แก้มของนางปวด

"ฮองเฮาเหนียงเหนียง ท่านนี่คือ... อา!"

ก่อนที่นางจะพูดจบนางก็ถูกตบอย่างแรงอีกครั้ง!

ดวงตาของหนานหว่านเยียนเปลี่ยนเป็นเย็นชา ไม่มีวี่แววที่จะอธิบายเลย แต่กลับตบแก้มที่สวยงามของหยุนอี่ว์โหรวยิ่งแรง

หยุนอี่ว์โหรวไม่มีเวลาคิด จึงถูกหนานหว่านเยียนจับไว้และตบหน้าหนักถึงยี่สิบที——