ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ นิยาย บท 751

อะไรนะ?!

ยามนี้เองแม้แต่ปี้หยุนก็ยังสับสนงวยงงแล้ว  นางมองไปทางหยุนอี่ว์โหรวที่อยู่ด้านข้างด้วยความรู้สึกเหลือเชื่อ

ตอนที่เกิดเรื่องขึ้นกับเสิ่นอี่ว์  เมื่อผู้คนตลอดทั่วทั้งจวนอี้อ๋องล้วนได้ทราบว่าผู้ร้ายคือพ่อบ้านกาวนั้น  ต่างก็เห็นว่าช่างไร้เหตุผลจนน่าสะพรึงกลัวอย่างยิ่งแล้ว  คิดมิถึงว่าหยุนอี่ว์โหรวนั่นเองจึงเป็นผู้ร้ายตัวจริงที่คอยชักใยบงการอยู่เบื้องหลัง!

หยุนอี่ว์โหรวเองก็ชะงักกึกสีหน้าหมองคล้ำเช่นกัน  รู้สึกตระหนกตกใจสับสนวุ่นวายจนทำอะไรมิถูก  คิดมิถึงอย่างเด็ดขาดว่าเรื่องนี้จะเชื่อมโยงพัวพันมาถึงนาง

เรื่องยุ่งๆ วุ่นวายโกลาหลคร่าชีวิตทั้งสามนี้  ภายใต้หลักฐานผูกมัดหนาแน่นดุจดั่งภูเขาบรรพต  ต่อให้นางสติปัญญาสูงล้ำยิ่งกว่านี้  คราวนี้ก็มิสามารถสลัดรอดพ้นได้แล้วเช่นกัน……

ใบหน้าที่ขาวเนียนหล่อเหลาคมคายของกู้โม่หาน  ยามนี้เขียวคล้ำหม่นหมองน่าสะพรึงกลัว  พยายามฝืนข่มสติอารมณ์  ดวงตาเย็นเยียบถมึงทึงจ้องมองจดหมายฉบับที่สามเขม็ง  ริมฝีปากบางซีดขาวอยู่บ้างเล็กน้อย  โกรธเคืองเกรี้ยวกราดราวกับต้องการทำลายจดหมายให้กลายเป็นเถ้าถ่าน

เสิ่นอี่ว์เห็นสถานการณ์เช่นนั้น  เขาคุกเข่าลงตรงหน้ากู้โม่หานด้วยความเคารพนอบน้อมอย่างยิ่ง  กล่าวขึ้นด้วยสีหน้าเคร่งขรึมจริงจังและหนักแน่นว่า

“กราบบังคมทูลฮ่องเต้  สิ่งที่ฮองเฮาเหนียงเหนียงกล่าวมาทั้งหมดในวันนี้  ล้วนเป็นสิ่งที่ข้าน้อยตรวจสอบมาด้วยตนเองในช่วงหลายวันมานี้  มิใช่เรื่องเท็จแปลกปลอมอย่างเด็ดขาดพะย่ะค่ะ”

เสิ่นอี่ว์ขบคิดแล้วพูดขึ้นอีกว่า  “กราบบังคมทูลฮ่องเต้  ตอนนั้นสืบเนื่องเพราะข้าน้อยได้พบความจริงแล้วว่า  หยุนอี่ว์โหรวเป็นผู้สร้างข่าวลือเกี่ยวกับคุณหนูทั้งสองนั่นเอง  นอกจากนี้ยังมีหลักฐานที่นางหาใช่เป็นผู้มีพระคุณช่วยชีวิตของพระองค์ไม่  จึงได้ถูกหยุนอี่ว์โหรวและพ่อบ้านกาวร่วมวางแผนเล่นงาน  จนเกือบเสียชีวิตไปแล้วพะย่ะค่ะ”

“ตอนนี้ข้าน้อยล้วนจำขึ้นมาได้ทั้งหมดแล้ว  จึงได้นำเรื่องราวทั้งหมดออกมาเปิดเผยจนหมดสิ้น  หวังว่าคนที่กระทำผิดความคิดชั่วร้ายจะต้องได้รับโทษทัณฑ์ในที่สุด!  มิอาจปล่อยให้ลอยนวลอยู่เหนือกฎระเบียบบ้านเมืองต่อไปพะย่ะค่ะ!”

ภายในห้องโถงใหญ่เงียบสงัดดุจความตายก็มิปาน  ไม่มีใครสักคนหาญกล้าพูดจามากความ  เซียงอวี้และคนอื่นๆ ต่างจ้องมองด้วยความโกรธเคืองอยู่เช่นนี้  ตั้งหน้าตั้งตารอคอยผลลัพธ์

นิ้วเรียวยาวสวยงามของหนานหว่านเยียนลูบคลำอยู่ตรงบริเวณท้อง  คอยมองดูศีรษะสั่นสะท้านมิหยุดนิ่งตลอดเวลาของหยุนอี่ว์โหรว  สีหน้าซีดเผือดอีกทั้งแก้มก็บวมแดง  และดวงตาเย็นชา

ตอนนี้โทษฐานความผิดสามข้อหาล้วนระบุอย่างชัดเจนแล้ว  หากครั้งนี้กู้โม่หานยังจะปกป้องหยุนอี่ว์โหรวอีกละก็  เช่นนั้นเขาก็เป็นได้เพียงแค่คนโง่เขลาเบาปัญญาคนหนึ่งเท่านั้นแล้วจริงๆ!

แต่กู้โม่หานย่อมมิใช่คนโง่เขลาเบาปัญญา  เส้นเลือดบนหน้าผากปูดขึ้นมาแล้ว  เหมือนกับมีมือข้างหนึ่งยื่นเข้าไปในหน้าอกของเขา  แล้วก่อกวนสร้างความปั่นป่วนอย่างต่อเนื่อง  กำลังฉีกกระชากอวัยวะภายในของเขา

หลักฐานเหล่านี้  คล้ายดั่งเป็นแส้เหล็กฟาดกระหน่ำใส่บนใบหน้าเขาครั้งแล้วครั้งเล่า

หากพูดว่าหยุนอี่ว์โหรวมีส่วนร่วมในการกระจายข่าวลือละก็  เขาเองก็เคยสงสัยมาก่อน  แต่เรื่องราวของผู้มีพระคุณช่วยชีวิตและการวางแผนลอบสังหารเสิ่นอี่ว์สองเรื่องนี้  เขากลับไม่เคยสงสัยมาก่อนเลยจริงๆ  และก็คิดไม่ถึงเช่นกันว่า  สตรีลักษณะอย่างหยุนอี่ว์โหรวเช่นนี้  กลับสามารถกระทำเรื่องราวบ้าคลั่งวิปลาสอย่างยิ่งถึงเพียงนี้ออกมาได้!

เพลิงโทสะภายในใจเขาพุ่งพรวดทีเดียวขึ้นไปถึงกลางกระหม่อมแล้ว  เขาจ้องเขม็งมองดูหยุนอี่ว์โหรวที่สีหน้าซีดเผือดแล้วอย่างโกรธเคือง

“ข้ามิเคยคิดมาก่อนว่า  เจ้ากลับชั่วร้ายยิ่งนักจนหมดสิ้นหนทางเยียวยาถึงเพียงนี้แล้ว!”

“วันนั้นหากมิใช่ข้าเป็นคนออกหน้าเอง  เด็กหญิงตัวเล็กๆ สองคนนั้นก็คงเสียชีวิตไปแต่แรกแล้ว!  เจ้าทราบอยู่อย่างชัดเจนว่าลูกน้อยสองคนนั้นเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของข้า  กลับยังหาญกล้าวางแผนลอบทำร้ายในลักษณะเช่นนี้อีก!”

“นอกจากนี้ยังมีเสิ่นอี่ว์  เขาเสี่ยงชีวิตความเป็นตายเพื่อข้า  เป็นทั้งแขนซ้ายและแขนขวาของข้า  เจ้ากลับบงการพ่อบ้านกาวไปสังหารคนเพื่อปิดปาก  ทำร้ายเขาจนต้องได้รับโทษหนักหนาสาหัสมากถึงเพียงนี้!  เจ้าช่างสมควรตายจริงๆ!”

กู้โม่หานถูกแผดเผาอยู่ท่ามกลางเพลิงโทสะ  แววตาเต็มเปี่ยมด้วยเจตนาสังหาร  เวลานี้เขาแทบทนรอไม่ได้ที่จะจัดการกับหยุนอี่ว์โหรวให้สาสมใจ  แต่หนานหว่านเยียนมีคำพูดต้องการถาม  เขาจึงได้แต่ข่มเพลิงโทสะทั้งหมดไว้  สงบเงียบมิพูดจาใดๆ

สีหน้าของหยุนอี่ว์โหรวซีดเผือด  เสื้อผ้าอาภรณ์บนร่างเปียกชุ่มโชกด้วยเหงื่อเย็นเยียบแล้ว

มีเรื่องราวบางอย่าง  แม้ว่านางจะหาได้ล่วงรู้สถานการณ์เจาะจงอย่างแน่ชัด  แต่ด้วยหลักฐานอันแน่นหนาตรงหน้า  นางมิสามารถพูดอะไรทั้งสิ้น  และไม่สามารถจะปฏิเสธเช่นกัน  ยิ่งมิสามารถใช้เล่ห์ลิ้นเล่นคารมพูดจาโต้แย้งคัดค้านได้  จึงได้แต่ปล่อยเลยตามเลยตกกระไดพลอยโจน  คิดหาวิธีอธิบายเรื่องราวให้กระจ่างอย่างแท้จริง

นางได้รับโอกาสมีชีวิตใหม่แล้วอย่างยากลำบากแสนเข็ญ  มิอาจทำให้ตนเองละทิ้งชีวิตไปเปล่าๆ อีกครั้งด้วยสาเหตุนี้!

แต่นางก็ประเมิน “นาง” ต่ำเกินไปแล้วจริงๆ เช่นกัน  นางได้เข้าไปแทนที่เป็นผู้มีพระคุณช่วยชีวิตของผู้อื่นอย่างได้เปล่า  แล้วยังวาดมือวางเท้าแสดงอำนาจบารมีมานานร่วมสิบปี  และทำให้ทุกคนเชื่อถือเรื่องนี้สนิทโดยมิสงสัย  ตลอดจนทำให้หนานหว่านเยียนถูกผู้คนทั่วใต้หล้าพากันรังเกียจเดียดฉันท์

สตรีลักษณะเช่นนี้  ช่างอันตรายชั่วร้ายอำมหิตอย่างยิ่งจริงๆ  แต่ก็ช่วยไม่ได้  ผู้ใดใช้ให้นางไปกระทำเรื่องยุ่งๆ วุ่นวายโกลาหลเช่นนี้ด้วยตัวเอง

ตอนนี้นางได้แต่พยายามทุกวิถีทางไปแก้ไขแล้ว  มิอาจให้  มิอาจให้มิว่าผู้ใดมาช่วงชิงทุกสิ่งทุกอย่างที่นางมีอยู่ในตอนนี้ไป!

สายตาหยุนอี่ว์โหรวจ้องมองไปที่กู้โม่หาน  กัดฟันร้องห่มร้องไห้พูดขึ้นอย่างขมขื่นว่า  “มิผิด  หม่อมฉันสามารถอธิบายได้  เรื่องเหล่านี้หม่อมฉันล้วนเป็นคนทำทั้งสิ้น  แต่ทว่ามันหาใช่ความรับผิดชอบที่หม่อมฉันต้องแบกรับเอาไว้ทั้งหมดไม่……”

“อย่าได้กล่าววาจาไร้สาระเหล่านี้”  หนานหว่านเยียนมองหยุนอี่ว์โหรวด้วยสายตาเย็นชา  น้ำเสียงทั้งเย็นเยียบและไร้ความปรานี  “ช่วงเวลาตอนที่เจ้ายังถูกกักบริเวณอยู่ในเรือนจู๋หลานนั้น  เจ้าสามารถร่วมมือกับหนานชิงชิงด้วยวิธีใด?”