ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ นิยาย บท 78

สีหน้าของฮูหยินบูดบึ้งทันที

แม้แต่ฝันนางก็ไม่เคยคิดมาก่อน ว่าอีเหนียงสามจะกล้าด่านาง นางโกรธจนตัวสั่นเทา

นางวางถ้วยชาในมือลงอย่างแรง แล้วตะโกนด้วยความโกรธว่า “อีเหนียงสาม! เจ้ากินยาผิดหรือเปล่า! ถ้าเจ้ายังพูดเรื่องไร้สาระ ข้าจะไล่เจ้าออกจากที่นี่!”

หนานอี่ว์เองก็ยากที่จะเชื่อ ดวงตาของนางถลึงตาโต ปากของนางเบิกกว้างด้วยความตกใจ จนกรามของนางเกือบจะหลุด “อีเหนียงสาม...”

อีเหนียงสามเป็นอะไรไป แทนที่จะหุบปาก กลับเริ่มพูดพล่ามมากขึ้นเรื่อยๆ

“หญิงแก่อย่างเจ้า ไม่ตักน้ำใส่ตุ่มชะโงกดูเงาตนเองเลยหรือว่าหน้าตาเป็นเช่นไร ปากแหลม แก้มแดงเช่นนี้ ไม่รู้ว่าท่านพี่รักนางได้อย่างไร”

“เอาแต่พูดว่ามารดาของหนานหว่านเยียนไม่ดี แต่ในความคิดของข้า เจ้าใช้วิธีสกปรกจนปีนป่ายมาถึงจุดนี้มากกว่า บางทีเจ้าอาจมีส่วนเกี่ยวข้องกับการตายของมารดาของหนานหว่านเยียนก็ได้!”

ได้ยินมาถึงตรงจุดนี้ สีหน้าของหนานหว่านเยียนก็เปลี่ยนไป นางมองไปที่ฮูหยินนิ่ง

ฮูหยินลุกขึ้นยืนทันที และพูดกับอีเหนียงสามอย่างรุนแรงว่า “อีเหนียงสาม ข้าเห็นแก่ท่านพี่ไม่เอาผิดเจ้าครั้งนี้ แต่เจ้ากลับนินทาต่อหน้าพระชายา ด้วยสถานะที่ต่ำต้อยของเจ้า ยังกล้าพูดใส่ร้ายข้าต่อหน้าผู้คน”

เกิดอะไรขึ้นกับอีเหนียงสาม! เหตุใดอะไรก็กล้าพูดออกมาเช่นนี้!

หลังจากอีเหนียงสามดื่มชา นางก็ควบคุมตัวเองไม่ได้.. อีกเลย ถ้านางเปิดปากเพื่อแลกหรือหักล้าง ความคิดที่แท้จริงในใจของนาง จึงพรั่งพรูออกมาจากปากของนาง

ในเวลานี้ เสียงของนางแหบแห้ง ดวงตาของนางแดงก่ำ “บอกว่าฉันต่ำต้อยหรือ? อย่างเจ้าถ้ามารดาของหนานหว่านเยียนไม่อายุสั้นจากไปก่อน เจ้ายังสามารถปีนป่ายขึ้นมาเป็นฮูหยินใหญ่ได้หรือ เจ้ามันก็แค่อีเหนียง แตกต่างจากข้าตรงไหน?!”

“แล้วอีกอย่าง เจ้าอย่าเอาแต่ใช้พระชายาเฉิงลูกสาวของเจ้ามาพูด ถุย ก็แค่พวกไร้ประโยชน์เช่นเดียวกัน แม้แต่ลูกสาวยังให้กำเนิดไม่ได้เลย!”

อีเหนียงสามพูดจาฉะฉาน ทำให้ทุกคนที่มาร่วมงานตกตะลึงกันหมด!

คิดไม่ถึงเลยว่า ความขัดแย้งระหว่างอีเหนียงสามกับฮูหยินจะเยอะถึงเพียงนี้!

เมื่อครู่ยังดีกันอยู่เลย แต่ตอนนี้กลับทะเลาะกัน จนเกิดเรื่องวุ่นวายขึ้นมา!

วันนี้มารดาของนางเป็นอะไรไป ทั้งที่ปกติแล้วไม่กล้าทำตัวอวดดีกับฮูหยินใหญ่ แต่วันนี้กลับใจกล้าบ้าบิ่นพูดอะไรไม่คิดเช่นนี้? !

แต่ตอนนี้อีเหนียงสามเหมือนหม้อน้ำที่มีรูรั่วห้ามอย่างไรก็ห้ามไม่อยู่ นางผลักหนานอี่ว์จนล้มลงบนพื้น แล้วชี้หน้าด่า

“เจ้าห้ามข้าทำไม เจ้าคิดว่าตัวเองเป็นใคร! ฉันให้กำเนิดเจ้าเลี้ยงดูเจ้ามาจนโต แต่เจ้ากลับทำกับข้าเช่นนี้! เจ้ามันลูกเนรคุณไร้ยางอาย!”

หนานอี่ว์เดิมทีก็ยังรู้สึกเจ็บไปทั้งตัว แต่ในเวลานี้ดวงตาของนางแดงก่ำ และเริ่มร้อนใจ “แม่ ท่านพูดอะไรของท่าน...”

“อย่ามาเสแสร้งแกล้งทำ! หนานอี่ว์ เจ้าอุดอู้ตัวเองอยู่ในห้องทั้งวันเพื่อใช้เข็มทิ่มแทงตุ๊กตาสาปแช่งหนานชิงชิง เอาแต่อิจฉานาง หูของข้าเต็มไปด้วยคำพูดสาปแช่งของเจ้า! เจ้าคิดว่าเจ้ามีอะไรดี?”

“เจ้าพูดสิ ตอนที่หนานชิงชิงให้กำเนิดลูกชาย เจ้าหัวเราะอย่างสะใจ? หัวเราะจนท้องเกร็งก็ไม่ยอมหยุด แถมยังพูดเยาะเย้ย! เจ้ากล้าถึงเพียงนั้นเหตุใดถึงไม่ไปหัวเราะต่อหน้าฮูหยินไม่ไปหัวเราะใส่หน้าหนานชิงชิงไปเลย!”

ร่างกายของหนานอี่ว์สั่นเทา พอนางเห็นสายตาที่โกรธเกรี้ยวของฮูหยิน ในขณะที่นางกำลังจะแก้ตัว ก็ได้ยินหนานหว่านเยียนแสร้งถามด้วยสีหน้าประหลาดใจ “อีเหนียงสาม ท่านกำลังพูดอะไรกัน ท่านลากคนอื่นเข้ามาเดือดร้อนด้วยก็ไม่แปลก แต่หนานอี่ว์เป็นลูกสาวแท้ๆ ของท่าน...”

หมากัดเหมา! น่าสนุกยิ่งนัก! ลุย!