ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ นิยาย บท 843

หลังจากที่แม่กลับไปที่แคว้นต้าเซี่ย ก็ให้พวกเขาทั้งหมดใช้แซ่ลู่ ลู่เป็นนามสกุลแห่งชาติของแคว้นต้าเซี่ย และเป็นนามสกุลเดิมของแม่ด้วย

เกี๊ยวน้อยมองมาที่เขา น่าวน่าวตกใจรีบเข้าไปซ่อนตัวอยู่ข้างหลังโม่เหยียน เขาจงใจแลบลิ้นใส่เกี๊ยวน้อยและทำหน้าทะเล้นใส่

ทำให้เกี๊ยวน้อยหน้าแดงด้วยความโกรธ นางรีบผลักฝูงชนเดินไปหาน่าวน่าว เมื่อเงยหน้ามองเห็นคนหลายสิบคนอยู่ข้างหลังน่าวน่าว ก็โกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยงทันที

“เจ้าๆๆ พวกข้าตกลงที่จะเลือกสนมชายหนึ่งร้อยคนเท่านั้นไม่ใช่หรือ? เจ้าทำแบบนี้ คือจะเลือกหนึ่งพันคนหรือ?!”

ยัดผู้ชายทั้งหมดจากแคว้นต้าเซี่ยเข้าวังหลังของท่านแม่ เจ้าเด็กนี่ จะต้องถึงขนาดนี้เชียวหรือ?!

เมื่อได้ยินเสียงที่คุ้นเคย โม่เหยียนก็จ้องมองเกี๊ยวน้อยด้วยความงุนงง อารมณ์ในสายตาของเขารุนแรงดั่งคลื่นซัดสาด

ดูเหมือนว่านางจะสูงขึ้นมากและมีเสน่ห์มากขึ้น แต่ผอมไปนิดหน่อย

ไม่เหมือนตอนยังเด็กที่ชอบหัวเราะ นางทำหน้าตึงตลอดเวลา ไม่มีความสุขหรือ?

วันนี้เกี๊ยวน้อยรวบผมหางม้าสูง สวมกระโปรงหม่าเมี่ยนฉวินสีม่วงที่โดดเด่นท่ามกลางฝูงชน ใบหน้าของนางยังดูอ่อนเยาว์ดั่งหยกเจียระไน แต่ดูชัดเจนลุ่มลึกกว่าเมื่อก่อน

ยกเว้นเวลาพูด นางแทบจะไม่พูดและไม่ชอบหัวเราะอีกต่อไป

แต่ทั้งหมดนี้เป็นเพราะนางกำลังผลัดฟัน ฟันหน้าหลุดไปหนึ่งซี่ ทำให้นางดูน่าเกลียดเวลายิ้มจนไม่อยากอ้าปากเลย

โม่เหยียนได้สติกลับมา สังเกตเห็นชายสองคนรูปร่างหน้าตาดียืนอยู่ข้างๆ เกี๊ยวน้อย เหมือนสนิทสนมกับนางมาก

คนหนึ่งที่หล่อเหลามีเสน่ห์มักจะหรี่ตายิ้มเล็กน้อยเสมอ ดูไม่เป็นพิษเป็นภัย ในขณะที่อีกคนในเสื้อคลุมสีเขียว มีความจองหองเป็นพิเศษ

ทันใดนั้น สายตาของโม่เหยียนดำดิ่งลง นิ้วขาวเยือกเย็นของเขากำแน่น ความรู้สึกถึงอันตรายที่อธิบายไม่ได้พุ่งเข้ามาในหัวใจของเขา

เมื่อได้ยินเกี๊ยวน้อยสั่งสอนบทเรียนเช่นนี้แก่ตน น่าวน่าวก็ไม่พอใจทันที

เกี๊ยวน้อยชำเลืองมองโม่เหยียนอย่างดูถูก แต่กลับรู้สึกคุ้นเคยอย่างบอกไม่ถูก โดยเฉพาะดวงตาของเขา ราวกับเป็นเพื่อนเก่ากัน

แต่นางไม่ใส่ใจ เพียงแต่จ้องมองน่าวน่าวแล้วตำหนิว่า “ผู้ชายไว้ใจไม่ได้! เจ้าเลือกมามากไปก็มีแต่จะสร้างปัญหาให้ท่านแม่!”

“จะว่าไปแล้ว คนคนนี้ท่าทางซื่อๆ ข้าไม่คิดว่าเขาจะมีความสามารถอะไรมากนัก จะเอาไปเปรียบเทียบกับท่านอาเชียนเฟิงและท่านอาซูหย่วนได้ยังไง!”

ถ้าไม่ใช่เพราะความผิดพลาดของท่านแม่ข้าที่ทุ่มเทให้พ่อเฮงซวย ท่านลุงคงไม่ตาย

นางไม่เคยเชื่อว่าจะมีผู้ชายดีๆ ในโลกที่คู่ควรกับท่านแม่ แต่น้องชายทั้งสองของนางเอาแต่ทะเลาะกันไปวันวัน น่ารำคาญจริงๆ!

น่าวน่าวทำแก้มป่องอย่างไม่พอใจ กระทืบเท้าเหมือนต้องการเผชิญหน้ากับเกี๊ยวน้อย “ไม่สน ไม่สน! ท่านพี่ ท่านไร้ยางอายนัก!”

“ท่านกับพี่รองเคยเจอพ่อแล้ว แต่ข้ากับพี่ชายไม่เคยเจอพ่อมาก่อน ไม่จำเป็นต้องฟังท่านทุกอย่าง…”