ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ นิยาย บท 867

เขาปกป้องพวกเขาและส่งข่าวถึงกู้โม่หานเป็นครั้งคราวเพื่อไม่ให้ฮ่องเต้กังวลมากเกินไป

เพียงแต่เขาไม่ได้คาดหวังว่าจักรพรรดินีอยากจะเลือกสามีให้กับฮองเฮาเหนียงเหนียง ทำให้เขากังวลมาก โชคดีที่โม่เหยียนก็คือ... ไม่เช่นนั้นเขาคงได้แต่ขอโทษด้วยความตายจริงๆ

โม่เหยียนจ้องมองที่หยุนเหิงอย่างลึกซึ้ง และตบไหล่เขาด้วยความชื่นชม "เจ้าทำได้ดีในช่วงสองปีที่ผ่านมา หนักมากด้วยแล้ว"

"นี่คือกระหม่อม คือข้าควรทำ" หยุนเหิงพูดอย่างระมัดระวัง "เป็นเวลากว่าสองปีแล้ว ข้ารอคอยท่านมาถึงที่แคว้นต้าเซี่ยทุกวัน"

"แต่ว่า ข้าได้ยินมาว่าการต่อสู้ระหว่างแคว้นซีเหย่และแคว้นเทียนเซิ่งเพิ่งเสร็จสิ้น ท่านจะมาทันเวลาได้อย่างไร"

ก็ตามข่าวลือว่าฮ่องเต้แห่งแคว้นซีเหย่ได้รับบาดเจ็บอย่างสาหัสเมื่อออกรบ และเกือบจะสิ้นพระชนม์...

เมื่อกล่าวถึงเหตุการณ์นี้ รูม่านตาที่มืดมนและไม่มีชีวิตชีวาของโม่เหยียนกลายเป็นแบบกระหายเลือดและน่ากลัวในทันที

เขามองไปที่หยุนเหิงและพูดด้วยเสียงต่ำ "แม้ว่าคนของแคว้นเทียนเซิ่งนั้นยากที่จะรับมือ แต่ข้าก็มีวิธีอื่นอยู่แล้ว นางอยู่ที่นี่ และนางกับลูกคือเรื่องที่สำคัญที่สุดของข้า"

เขากำกำปั้นสีขาวเย็นชา ใบหน้าของเขากลายเป็นเคร่งขรึมทันที "หยุนเหิง ข้าต้องการให้เจ้าทำเรื่องหนึ่งให้ข้า"

หยุนเหิงพยักหน้าทันทีและพูดอย่างเคารพ "โปรดให้คำสั่งมา"

โม่เหยียนกล่าวว่า "เป็นเวลากว่าสองปีแล้วที่สงครามยังไม่ยุติ และข้ายังต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องของหว่านเยียน ยังไม่มีโอกาสกลับไปที่พระราชวังจริงๆ"

“ข้าต้องการให้เจ้าหาทางติดต่อกับคนในพระราชวังแคว้นซีเหย่ให้เร็วที่สุด มีเรื่องหนึ่งที่ข้าต้องตรวจสอบ”

ในจุดนี้ ติดต่อแคว้นซีเหย่?

มันไม่ง่ายเลย เพราะว่าอยู่ในช่วงเวลาที่ลำบากระหว่างสงคราม...

สีหน้าของหยุนเหิงดูอายเล็กน้อย แต่เขายังพยายามรับว่า "ข้าทำได้ แต่เนื่องจากสถานการณ์ปัจจุบัน อาจต้องใช้ความพยายามอยู่บ้าง"

เมื่อถึงตอนนั้น ความบริสุทธิ์ของเขาจะได้รับการพิสูจน์ และเขาจะมีโอกาสกลับคืนดีกับหนานหว่านเยียนอีกครั้ง

เมื่อฟังคำพูดของโม่เหยียนแล้ว หยุนเหิงก็ขมวดคิ้วแน่น "ดังนั้นท่านไม่เชื่อว่าหยุนอี่ว์โหรวตายแล้วเหรอ?"

โม่เหยียนส่ายหัว "ข้าเชื่อใจเฉิงอ๋อง แต่ข้าไม่ได้เห็นการตายของหยุนอี่ว์โหรวด้วยตาของข้าเอง และหว่านเยียนก็มีข้อสงสัยเกี่ยวกับการตายของหยุนอี่ว์โหรว ดังนั้นข้าอยากให้เจ้าติดต่อแคว้นซีเหย่ เพื่อยืนยันสถานการณ์ตามที่ ให้เร็วที่สุด"

ตอนนี้หยุนเหิงเข้าใจอย่างถ่องแท้แล้ว

เขายืนยันอย่างจริงจังว่า "ได้ ไม่ต้องกังวล ข้าจะติดต่อแคว้นซีเหย่ให้เร็วที่สุดเพื่อยืนยันเรื่องนี้ให้ชัดเจน"

"อือ" โม่เหยียนพยักหน้าเช่นกัน แต่หยุนเหิงอดไม่ได้ที่จะมองไปที่เขา และถามอย่างระมัดระวัง "ฝ่า นายเจ้า มีอีกเรื่องหนึ่ง ข้าขอเรียนถามหน่อย"

“เมื่อสองปีที่แล้ว เรื่องการลอบสังหารในวัง เจ้าคุยความจริงกับฮองเฮาหรือยัง?”