ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ นิยาย บท 979

สาวใช้รีบหยิบขึ้นมา เช็ดให้สะอาด และดูอย่างละเอียด "ดูเหมือนขวดยา คำบนนั้นมันหมายความว่าอย่างไร? "

สาวใช้คนนั้นดูไม่เข้าใจ มีสาวใช้อีกคนพูดขึ้นมาว่า "เรื่องๆนี้ดูแปลกมาก มันเล็กและดูบอบบาง บางทีมันอาจจะเป็นของที่สำคัญสำหรับองค์หญิงก็ได้ รีบเก็บมันไว้ เมื่อองค์หญิงกลับมาค่อยนำไปถวายองค์หญิง”

“เพคะ”

...

แต่ในขณะนี้ ในตำหนักหนิงปี้เต็มไปด้วยผู้คนที่กำลังรออยู่

บรรดารัฐมนตรีทั้งพลเรือนและทหารทั้งหมดอยู่ที่นี่ อดไม่ได้ที่จะกระซิบกระซาบกันด้วยแววตาเปี่ยมไปด้วยความสุขและตื่นเต้น

และองค์ชายและองค์หญิงหลายพระองค์ในราชวงศ์ ยกเว้นองค์ชายสาม ล้วนเข้าเฝ้าเสด็จฯ

ลู่อู๋เจียงยังคงแต่งตัวสบายๆอย่างที่คิด แต่ใบหน้าของเขาดูไม่ค่อยดีนัก

ใบหน้าของลู่ยวนหลีไร้ซึ่งสีหน้าใดๆ แต่ดวงตาสีทองสั่นไหวด้วยความหนาวเย็น ลู่เยี่ยนอันยังคงเป็นเหมือนเดิม เมื่อเริ่มพูด ก็หยุดพูดไม่ได้ และดึงลู่ซูและลู่หย่วนมาบ่น

ความหมายประมาณว่า กู้โม่หานมาในวันนี้ พวกเขาจะแสดงอำนาจต่อเขาอย่างแน่นอน ให้เขารู้ว่าหว่านเยียนไม่ใช่คนที่ใครก็สามารถมารังแกได้!

ลู่เซิงเซิงและลู่เจียวเจียวนั่งแถวหลังองค์ชาย ทั้งคู่สวมเสื้อยศเข้าเฝ้าที่เป็นทางการ

ทั้งสองมีรูปแบบที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง แบบหนึ่งสง่างามและเงียบสงบ และอีกแบบหนึ่งหรูหราและมีสีสัน

ลู่เจียวเจียวดูตื่นเต้นและประหม่า และมองไปรอบๆ ราวกับว่ากำลังตามหาใครสักคน

เมื่อลู่เซิงเซิงเห็นเช่นนั้น ก็อดไม่ได้ที่จะเตือนด้วยรอยยิ้มว่า " ผู้คนจากแคว้นซีเหย่จะมาถึงในไม่ช้าเจ้าหงเหมิงกำลังดูอะไรอยู่หรือ "

หัวใจของลู่เจียวเจียวเต้นแรง นางมองลู่เซิงเซิงด้วยสายตาเย็นชา "ไม่มีอะไร แค่มองไปรอบๆเฉยๆ"

และข้างๆของเหล่าองค์ชาย คือเฉิงซูหย่วนและเย่เชียนเฟิงนั่งอยู่

พวกเขาเป็นสนมชายของหนานหว่านเยียน ล้วนเป็นลูกชายของตระกูลที่น่านับถือ ในโอกาสสำคัญเช่นวันนี้ พวกเขาจำเป็นต้องเข้าร่วมอยู่แล้ว

เฉิงซูหย่วนโบกพัดอย่างเบื่อหน่าย ขณะที่เย่เชียนเฟิงทำหน้าจริงจัง แววตามีความซับซ้อน

ในขณะนี้ เสียงของนางสนองโอษฐ์ ผู้ที่ชื่อเฉียนซีขึ้นจากทางเข้า "องค์หญิงหมิงหวง แม่ทัพหยุน และแม่ทัพติ้งหย่วนมาถึง"

หลังจากสิ้นเสียง ทุกคนก็มองไปที่ประตูโดยพร้อมเพรียงกัน

แค่เพียงได้เห็นเสื้อผ้าที่งดงามเพิ่มขึ้นในวันนี้ของหนานหว่านเยียน ทุกการขมวดคิ้วและรอยยิ้มแสดงถึงเสน่ห์และความสง่างามที่ไม่อาจต้านทานได้

เฉิงซูหย่วนตาเป็นประกาย รีบวางพัดและยิ้มอย่างอบอุ่นให้หนานหว่านเยียน "องค์หญิงหมิงหวง!”

ลู่เซิงเซิงมองไปที่เฉิงซูหย่วนอย่างเสียใจเล็กน้อย

เย่เชียนเฟิงยืนอยู่ที่เดิม จ้องมองโม่เหยียนที่อยู่ด้านหลังของหนานหว่านเยียน และกำหมัดแน่น

ลู่เจียวเจียวมองไปที่หนานหว่านเยียน ก็นึกถึงยาพิษในร่างกายตนเอง อดไม่ได้ที่จะสั่นสะท้าน ระงับความเกลียดชังความไม่เต็มใจ ปฏิบัติตัวอย่างอบอุ่น

แค่ว่ายังคงสาปแช่งในใจ หนานหว่านเยียนคนนี้แต่งตัวหรูหรามาก หากไม่รู้ก็คงคิดว่านางกำลังจะแต่งงาน!

ดูเหมือนว่านางจะเดาถูก กู้โม่หานและหนานหว่านเยียนนั้นมีอะไรเชื่อมโยงกัน หากกล่าวว่าไม่มีอะไรล่ะก็ นางไม่เชื่ออย่างแน่นอน!

รัฐมนตรีทั้งหมดยืนขึ้นด้วยความเคารพหนานหว่านเยียนทันที "กระหม่อมถวายความเคารพองค์หญิงหมิงหวง!"

เมื่อมองไปที่ใบหน้าที่คุ้นเคยเหล่านี้ หนานหว่านเยียนก็โค้งริมฝีปากของนางเป็นรอยยิ้ม จะเป็นที่รักหรือที่ชังก็มิได้ใส่ใจ “ทำตัวตามสบายเถิด "

เขากล่าวอย่างจริงจังมากว่า "พี่สี่จะบอกเจ้า ผู้ชายคนนี้เป็นคนต่ำตม น่ารังเกียจ!"

“เจ้าอย่านึกว่าเขามาที่นี่เพื่อหารือเรื่องราชการ แต่เจตนานี้ไม่ใช่อยู่ที่จุดนี้ แต่อยู่ที่จุดอื่น เมื่อถึงเวลานั้นเขาจะใช้การแลกเปลี่ยนคูเมืองเพื่อได้คืบจะเอาศอกทีละเล็กทีละน้อยอย่างแน่นอน!”

(ได้คืบจะเอาศอก หมายถึงโลภไม่รู้จักพอ เน้นเรื่องความปรารถนาที่เพิ่มมากเรื่อยๆไม่มีที่สิ้นสุด)

“นี่เป็นครั้งแรกที่พี่สี่ของเจ้าได้พบเขา หากข้ารู้ว่าเจ้าคนนี้มีใจคิดไม่ซื่อตรงล่ะก็ ข้าจะให้พี่ห้าและพี่หกของเจ้าสั่งสอนเขา! "

ลู่ซูและลู่หย่วนมองลู่เยี่ยนอันอย่างว่างเปล่า แต่ก็ยังคงพยักหน้าให้หนานหว่านเยียน โดยพูดพร้อมกันว่า "อืม "

หนานหว่านเยียนเห็นมันในดวงตา และรู้สึกอบอุ่นในใจของนาง หลังจากกลับมาที่แคว้นต้าเซี่ย เหล่าพี่ชายก็อยู่ที่นั่นตลอดเวลาเพื่อช่วยเหลือนาง ปกป้องนาง ทำให้ผู้ที่ไม่ได้รู้สึกถึงความอบอุ่นอย่างนางได้อิ่มเอมในหัวใจ

“ขอบคุณพี่สี่ พี่ห้า พี่หก”

"กับพวกข้าเจ้าจะเกรงใจทำไมกัน" ลู่เยี่ยนอันลูบหัวหนานหว่านเยียนอย่างอ่อนโยน “น่าเสียดายตรงที่พี่สามไม่ได้อยู่ที่นี่ เขาจากเมืองหลวงไปนานแล้ว และมีเพียงบางครั้งที่เขียนจดหมายถึงพวกข้าเพื่อรายงานว่าเขาปลอดภัย ถ้าเขาอยู่ที่นี่นะ... เหอะ! "

แม้ว่าพี่สามจะหน้าตาสวยงามมากเกินไป แถมยังเป็นภัยต่อแคว้นและผู้คน เขาเป็นคนใจลอยตลอด และเกลียดชังเลือดติดมือที่สุด แต่ในวันที่แคว้นต้าเซี่ยแต่งตั้งรัชทายาท มีสองขุนนางไม่พอใจอย่างมากกับการแต่งตั้งหว่านเยียนเป็นรัชทายาท และพวกเขาก็พูดจาหยาบคาย จากนั้นพวกเขาก็ถูกพี่สามตัดหัวทันที!

หนึ่งในขุนนางที่เขาฆ่าคือขุนนางระดับสิบสอง เวลานั้นใบหน้าของพี่สามเปื้อนไปด้วยเลือด นิ้วเรียวเช็ดเลือดบนดาบด้วยผ้าเช็ดหน้าที่สะอาด เขาเหลือบมองขุนนางพลเรือนและทหารในเวลานั้นด้วยริมฝีปากแสยะยิ้ม

“หมิงหวงเป็นรัชทายาท มีใครคัดค้านบ้าง”

เวลานั้นคนในราชวังและประชาชนต่างตกใจแทบช็อก ใครจะกล้าค้าน!

หลังจากนั้นหว่านเยียนกลายเป็นรัชทายาท อาจจะมีบางคนอาจไม่พอใจ แต่ไม่มีใครกล้าพูดอีก ไม่เพียงแต่เพราะจิตใจของประชาชน ยังเพราะการเชือดไก่ให้ลิงดูของพี่สามนั้นน่าตกใจมาก

เรื่องการเอาอกเอาใจน้องสาว พี่สามก็ทำหน้าที่ของเขาเช่นกัน น่าเสียดายที่เขา...