ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 1008

จักรพรรดิยิ้มและกล่าวว่า “ดีมาก เช่นนั้นเริ่มตั้งแต่วันพรุ่งนี้เป็นต้นไป หากเจ้ามีเวลาว่าง จงสอนหมอหลวงให้รู้วิธีการฝังเข็มทอง ทักษะทางการแพทย์ของหมอทั้งหลายในต้าโจวนั้นล้าหลังเกินไป นั่นเป็นเพราะว่าหมอชื่อดังต่างก็ยึดมั่นในอุดมการณ์ของตน ว่าทักษะทางการแพทย์ไม่สามารถถ่ายทอดให้คนนอกได้”

เมื่อจักรพรรดิกล่าวเช่นนี้ เขาก็จ้องมองไปที่จื่ออันโดยไม่แสดงสีหน้าใด ๆ

จื่ออันไม่ลังเลเลย กล่าวว่า “นี่ถือเป็นเรื่องดีทีเดียวเพคะ ตราบใดที่เหล่าหมอหลวงเต็มใจที่จะเรียนรู้วิชา หม่อมฉันสามารถสอนพวกเขาได้โดยไม่เลือกความแตกต่าง”

จักรพรรดิมองนาง “เจ้าไม่กลัวว่าการสอนพวกเขาจะเป็นการคุกคามอาชีพของเจ้าหรือ?”

“เรื่องนี้จะคุกคามหม่อมฉันได้อย่างไรเพคะ? หม่อมฉันเปล่าพึ่งพาการรักษาพยาบาลเพื่อหาเลี้ยงชีพตนเองเสียหน่อย อีกทั้งยังกินเบี้ยเลี้ยงจากราชสำนักมิใช่หรือ?” จื่ออันหัวเราะ ราวกับว่าสิ่งที่เขากล่าวนั้นไร้สาระอย่างยิ่ง

ถ้อยคำเหล่านี้เปรียบเสมือนการเยาะเย้ยจักรพรรดิที่ตัดสินผู้อื่นอย่างฉาบฉวย

เมื่อจักรพรรดิเห็นว่านางยอมตกลงทันที สีหน้าของเขาก็ผิดธรรมชาติเล็กน้อย “อืม เช่นนั้นก็ดี เจ้าออกไปเถอะ”

“เพคะ!” จื่ออันคำนับแล้วออกไป

หลังออกจากวังซีเหวย อารมณ์ของจื่ออันยังไม่ผ่อนคลายลง ภายใต้ใบหน้าเปื้อนยิ้ม ภายในใจซ่อนเงื่อนงำบางอย่าง ชี้ชัดถึงความสงสัยเคลือบแคลง

หิมะตกหนักขึ้นเรื่อย ๆ เท้าจื่ออันย่ำเดินอยู่บนหิมะโดยมีเกล็ดหิมะเล็ก ๆ อยู่ด้านใต้ ทำให้เกิดเสียง ‘เอี๊ยด’ เมื่อเหยียบพวกมัน

เสี่ยวซุนเดินเข้ามาพร้อมกับร่มแล้วเอ่ยเบา ๆ “พระชายา หิมะตกหนักมาก ระวังร่างกายของท่านจะเย็นเกินไปนะเจ้าคะ”

จื่ออันยิ้มอย่างขมขื่น “เสี่ยวซุน แม้กระทั่งหัวใจของข้าในยามนี้ก็หนาวเหน็บยิ่ง”

จักรพรรดิขอให้นางถ่ายทอดวิชาฝังเข็มทองแก่หมอหลวงทั้งหลาย หากเป็นก่อนหน้านี้นางคงยินดีอย่างยิ่งที่จะทำเช่นนั้น ทว่านางไม่ชอบการถูกตราหน้าว่าเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดเลย จักรพรรดิต้องการให้หมอหลวงรู้วิธีฝังเข็มทองเพื่อควบคุมอาการ ต่อไปเขาไม่ขอให้นางสอนพวกเขาทำผิวหน้าปลอมหรอกหรือ

แน่นอนว่านางยินดีที่จะถ่ายทอดทักษะทางการแพทย์และสอนสิ่งเหล่านี้ แต่มีบางอย่างซ่อนเร้นอยู่เบื้องหลัง

“พระชายา หากผู้อื่นทำให้จิตใจของท่านหนาวเหน็บ ท่านก็สามารถทำให้หัวใจของท่านเองอบอุ่นได้ ไม่จำเป็นต้องพึ่งพาผู้อื่นเพื่อให้ความอบอุ่นแก่ท่านเสมอไป” จู่ ๆ เสี่ยวซุนก็พูดอะไรบางอย่างที่เปี่ยมด้วยปรัชญา

เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว นางอยากเป็นเช่นนี้มากกว่า แม้ว่าในวังจะมีแผนการสมรู้ร่วมคิดและการตลบหลังตลอดเวลา ทว่าคนที่นางรักก็รักนางอย่างสุดหัวใจ

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ นางรู้สึกราวกับว่าตนเองฉีดเลือดไก่เข้าเส้นเลือด รู้สึกมีกำลังใจขึ้นมาอย่างมาก

ความโกลาหลรอคอยทุกคนอยู่ในยามค่ำคืน

คืนนี้เป็นคืนแห่งการลอบสังหาร มีเพียงเทพเซียนเท่านั้นที่ล่วงรู้ว่าคืนนี้มีมือสังหารกี่คนที่ต้องตาย

หอเซี่ยฮั่นและหอซู่เยวี่ยส่งกลุ่มคนออกไปในคืนนี้ พวกเขาทั้งหมดล้วนเป็นอันธพาลมือเปื้อนเลือด สังหารผู้คนมาแล้วนับไม่ถ้วน หลังจากที่อ๋องเยี่ยเรียกประชุม ‘พันธมิตร’ กับพวกเขา เขาก็แจกจ่ายยาพิษให้แก่ทุกคน สั่งให้พวกเขาซ่อนมันไว้ในฟัน หากเอาชีวิตรอดกลับมาหลังจากการปิดล้อมได้ก็ให้มารับยาแก้พิษ แต่หากหนีจากการปิดล้อมไม่ได้ จนต้องตายด้วยน้ำมือของผู้อื่น เช่นนั้นก็กัดยาพิษฆ่าตัวตายเสีย มิฉะนั้นพวกเขาจะถูกอ๋องเยี่ยสังหารในภายหลัง ผลที่ตามมาอาจจะย่ำแย่กว่าการกัดยาพิษเสียอีก

เมื่อจอมโจรโฉดชั่วเหล่านั้นมีข้อกังขา อ๋องเยี่ยจึงทดลองเชือดไก่ให้ลิงดู พวกเขาทั้งหมดที่เห็นความตายอย่าทารุณเหลือประมาณเช่นนั้น ก็แทบอยากกัดยาพิษฆ่าตัวตายไปเสียตั้งแต่ตอนนี้

ทุกอย่างพร้อมแล้ว ทันทีที่กุ้ยไท่เฟยออกคำสั่ง คนเหล่านี้จะปฏิบัติตามคำสั่งของอ๋องเยี่ย เข้าไปที่วังซีเหวยและตำหนักของสมาชิกราชวงศ์บางราย เพื่อทำการลอบสังหาร แน่นอนว่าอ๋องเยี่ยยังมีการจัดให้มีกำลังคนป้องกันอย่างเพียงพอ พวกโจรได้รับคำสั่งอย่างเคร่งครัดให้ทำร้ายผู้คนเท่านั้น ไม่ถึงขั้นเอาชีวิต มิฉะนั้นต่อให้พวกเขาจะรอดออกมา ก็อาจไม่มีชีวิตอยู่นานพอจนมาขอรับยาแก้พิษได้