ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 1016

จ้วงจ้วงส่ายหน้า “ไม่เชิง ข้าคิดว่าฝ่าบาทรับสั่งให้นางออกจากวังตอนนี้”

จู่ ๆ จ้วงจ้วงก็รู้สึกสงสัยในใจ สนมเหมยเคยบอกว่าจักรพรรดิก็เห็นด้วยกับนาง ที่จะให้ออกจากวังไปจุดธูปถวายพระ แต่เห็นได้ชัดว่าจักรพรรดิไม่ทราบเรื่องนี้เลย เกิดอะไรขึ้นกันแน่?

“ข้าไม่ได้บอกให้นางไป” จักรพรรดิกล่าว

“อืม” จ้วงจ้วงหันกลับมา “ข้าให้ใบสั่งยาแก่หมอหลวงแล้ว นี่เป็นใบสั่งยาใหม่ จื่ออันบอกว่ามีเรื่องบางอย่างต้องกำชับหมอหลวง”

“อืม ไปเถิด” จักรพรรดิถอนหายใจด้วยความโล่งอก เมื่อเห็นจ้วงจ้วงจากไป

เนื่องจากเรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างนางกับเซียวเซียว จักรพรรดิจึงรู้สึกละอายใจกับท่านน้าของเขาอยู่เสมอ จึงไม่รู้จะเอ่ยคำใดต่อหน้านาง

บางสิ่งบางอย่างฟังดูสมเหตุสมผล แต่เมื่อสงบจิตใจไตร่ตรอง ก็ทนอยู่เฉยไม่ได้

หลังจากบอกสิ่งที่จื่ออันฝากบอกแก่หมอหลวงแล้ว จ้วงจ้วงก็รีบออกมา

เมื่อกลับมาถึงตำหนักฮุ่ยชิง นางสั่งฉินจือว่า “ส่งคนไปเรียกอ๋องเยี่ย อ๋องเหลียง หรือเฉินไท่จวินเข้ามาที่ตำหนักทันที และส่งองครักษ์เงาไปที่วัดเจิ้งกั๋วบัดเดี๋ยวนี้ หากพบพระชายา ไม่ว่านางจะทำอะไรอยู่ก็ตาม ให้พานางกลับมาก่อน แล้วค่อยคุยกันทีหลัง”

เมื่อเห็นว่าเป็นสถานการณ์เร่งด่วน ฉินจือจึงรีบไปทันที โดยไม่ถามว่าเพราะเหตุใด

หลังจากฉินจือออกไป จ้วงจ้วงก็เรียกฉยงหวา “ไปตำหนักเยว่ชิง เพื่อดูสถานการณ์ และดูว่าองค์ชายสามอยู่ที่นั่นหรือไม่”

ฉยงหวาจากไปทันที และกลับมารายงานในไม่ช้า “องค์ชายสามอยู่ในตำหนักเยว่ชิง ไม่ได้ไปจุดธูปถวายพระ”

จ้วงจ้วงพูดเสียงเข้ม “สนมเหมยมีปัญหานัก”

“ทำอย่างไรดี? วันนี้พระชายาพาแค่ตาวเหล่าต้าออกไปด้วย และไม่มีองครักษ์เงาคนใดติดตามนางเลย” ฉยงหวาถามด้วยความกังวล

“อย่าเพิ่งตกใจไป ข้าส่งองครักษ์เงาไปแล้ว หวังว่าจะทันเวลา”

หรือว่าจะเป็นสนมอี้?

ตอนนี้สนมอี้เองก็กำลังเคร่งเครียดอยู่ไม่ใช่หรือ? จะมีเวลาจัดการกับจื่ออันได้อย่างไร?

จ้วงจ้วงพยายามคิดแล้ว แต่ก็ไม่เกิดประโยชน์ ยิ่งไม่รู้สถานการณ์ปัจจุบันของจื่ออัน ก็ยิ่งกังวลมาก

คนแรกที่เข้ามาในตำหนักคือเฉินไท่จวินและหลิวหลิ่ว ส่วนอ๋องเยี่ยและอ๋องเหลียงไม่ได้อยู่ตำหนัก เพราะชายสองคนนี้ก็ไปหากุ้ยไท่เฟย

“องค์หญิง เกิดอะไรขึ้นหรือ? ข้าได้ยินฉินจือบอกว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นกับพระชายา เกิดอะไรขึ้น?” เหล่าไท่จวินถาม ขณะเดินเข้าประตูมา

หลิวหลิ่วก็ถามด้วยความกังวล “ใช่แล้ว ตอนนี้มีอะไรเกิดขึ้นอีก?”

จ้วงจ้วงพูดเสียงเข้ม “เหล่าไท่จวิน ไม่ต้องกังวล ทุกอย่างเป็นเพียงการคาดเดาของข้า วันนี้จื่ออันติดตามสนมเหมยออกจากวังหลวงไปยังวัดเจิ้งกั๋ว สนมเหมยกล่าวว่าเป็นคำสั่งของจักรพรรดิ แต่เมื่อข้าไปเข้าเฝ้าจักรพรรดิ จักรพรรดิกลับไม่รู้เลยแม้แต่น้อย ว่าสนมเหมยไปวัดเจิ้งกั๋ว ยิ่งไปกว่านั้น สาเหตุที่จื่ออันยอมไปวัดเจิ้งกั๋วกับสนมเหมย ก็เพราะว่าสนมเหมยบอกว่าจะพาองค์ชายสามไปด้วย แต่องค์ชายสามไม่ได้ไป และยังคงอยู่ในตำหนักเยว่ชิง”