ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 1022

อ๋องเยี่ยถามสนมเหมยว่า “เจ้ามีผ้าเช็ดหน้าหรือไม่?”

สนมเหมยยื่นผ้าเช็ดหน้าให้ จากนั้นอ๋องเยี่ยก็หยิบมันมาพันรอบตะปูแล้วดึงออกมา ปรากฏว่ามันไม่มีเลือดติดอยู่เลย

สีหน้าของเสี่ยวชิงเปลี่ยนไปเป็นน่าเกลียด “นี่มันเป็นไปได้ยังไง?”

อ๋องเยี่ยถอนหายใจ “สิ้นเปลืองเนื้อหนังปลอมจริง ๆ ข้าต้องเสียเวลาทำใหม่”

ทุกคนเห็นเขาหยิบกริชออกมาและกรีดลงไปเบา ๆ ที่หลังมือ จากนั้นก็ยกผิวหนังที่หลังมือขึ้น เผยให้เห็นมือที่ทำจากเหล็กสีเข้ม

เสี่ยวชิงอ้าปากค้าง “ท่านใช้มือปลอมมาตลอดงั้นรึ?”

“ฉลาดนี่!” อ๋องเยี่ยก้าวถอยหลัง ออกคำสั่งอย่างไม่แยแส “พาตัวนางไป เค้นความจากนางให้ได้ว่ายาแก้พิษสำหรับองค์ชายสามอยู่ที่ใด”

หลิงลี่ประสานมือ “เจ้าค่ะ!”

นางรีบก้าวขึ้นไปจิกผมของเสี่ยวชิง กระชากลากถูอีกฝ่ายไปข้างหน้าอย่างแรง เอ่ยด้วยรอยยิ้มชั่วร้ายว่า

“มาเถอะ มาคุยกันดี ๆ”

เสี่ยวชิงถูกลากออกไป ไม่นานหลังจากนั้น เสียงกรีดร้องที่น่าสังเวชก็ดังมาจากข้างนอก เหมือนคนถูกสัตว์ร้ายในป่าเขมือบกิน

ไม่นานหลังจากนั้น หลิงลี่ก็กลับมาแล้วกล่าวว่า “ท่านอ๋อง เรียบร้อยแล้ว ยาแก้พิษสำหรับองค์ชายสามถูกซ่อนไว้ใต้เตียงพระสนมเหมย ห่อด้วยกระดาษสีแดงแผ่นหนึ่ง”

สนมเหมยรีบสั่งให้ใครบางคนไปนำมันมา แน่นอนว่าอีกฝ่ายได้หยิบกระดาษห่อเล็ก ๆ ออกมาจากใต้เตียง ซึ่งมียาสามเม็ดอยู่

อ๋องเยี่ยตะคอกและสั่งหลิงลี่ “ไปสืบถามว่ากุ้ยไท่เฟยติดต่อนางได้อย่างไร? นางจับพี่สะใภ้เจ็ดไปได้อย่างไร? และตอนนี้นางถูกคุมขังอยู่ที่ไหน?”

“เจ้าค่ะ!” หลิงลี่หมุนตัวออกไปอีกครั้งราวกับยอดฝีมือ

ผ่านไปสักพักนางก็กลับมารายงาน “กุ้ยไท่เฟยส่งคนไปติดต่อนาง แต่นางไม่รู้ว่าผู้ติดต่อเป็นใครหรือมาจากตำหนักไหน ครั้นข้ากดดันนางต่อไป นางก็สิ้นใจตายเสียแล้ว”

อ๋องเยี่ยขมวดคิ้ว “นั่นหมายความว่านางไม่ยอมบอกที่คุมขังของพี่สะใภ้เจ็ด”

“ข้าน้อยผู้นี้ไร้ความสามารถ!” หลิงลี่กล่าวด้วยความอับอาย

“ไม่เป็นไร ยังเหลือผู้ติดต่อคนนั้นอยู่” อ๋องเยี่ยยิ้มเยาะ