ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 1034

“พระชายา พระสนมเหมยขอพบท่านเจ้าค่ะ” เสี่ยวซุนเข้ามารายงานเ

จื่ออันกล่าว “เชิญนางเข้ามา”

ครู่นี้จ้วงจ้วงเพิ่งบอกนาง ว่าเหตุใดเวลานั้นสนมเหมยจึงตัดสินใจช่วยกุ้ยไท่เฟย

สนมเหมยมาพร้อมกับองค์ชายสาม เมื่อนางเข้ามา นางก็สารภาพกับจื่ออันทั้งน้ำตา “ข้าขอโทษเจ้าจริง ๆ ข้าไม่ได้ตั้งใจจะทำร้ายเจ้า ได้โปรดยกโทษให้ข้าด้วย”

องค์ชายสามยังกล่าวสมทบด้วยว่า “ท่านอาสะใภ้ โปรดยกโทษให้ท่านแม่ของข้าด้วย"

จื่ออันยิ้ม “เด็กโง่เอ๋ย ข้าไม่กล่าวโทษท่านแม่ของเจ้าหรอก เพียงแต่อามีคำพูดไม่กี่คำต้องการจะกล่าวกับนางตามลำพัง”

หลังจากที่จื่ออันกล่าวจบ นางก็เงยหน้าขึ้นมองสนมเหมยแล้วเอ่ยว่า “สนมเหมย พวกเราเข้าไปพูดคุยกันก่อนดีหรือไม่?”

สนมเหมยพยักหน้าทั้งน้ำตา “อืม”

เมื่อทั้งสองเข้าไปในห้องโถงด้านใน จื่ออันก็แสดงสีหน้าโกรธขึ้งขึ้นมาทันที “สนมเหมย หลังจากที่เราผ่านอะไรกันมาตั้งมากมาย ข้าไม่นึกเลยว่าท่านจะเป็นคนที่คิดทรยศข้า ทั้งที่ซานเอ๋อร์ถูกวางยาพิษ ทั้งท่านถูกใช้เป็นเครื่องมือ เหตุใดจึงไม่คิดถึงเรื่องพวกนี้บ้าง? เคยคิดจะบอกพวกเราบ้างหรือไม่? หรือคิดว่าพวกเราไม่สามารถช่วยหรือหาหนทางแก้ไขได้?”

สนมเหมยอธิบายด้วยความอับอาย “ข้าขอโทษ ห้วงเวลานั้นข้าตื่นตกใจจนขาดสติวิเคราะห์ ทำได้เพียงทำตามที่พวกเขากล่าวเท่านั้น”

จื่ออันเอ่ยอย่างเคร่งขรึม “หากเราไม่มีความสัมพันธ์แบบจริงใจต่อกัน ไหนเลยจะร่วมมือกันได้ ถ้าท่านไม่ร่วมมือกับเราแล้วทุกอย่างจะดีขึ้นกว่าที่เป็นอยู่หรือไม่? ตราบใดที่ไม่พูดคุยกัน ในอนาคตต้องเกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้นอีกแน่ ครั้งนี้ข้าเกือบได้รับอันตราย คราวหน้าจะเกิดขึ้นกับพวกท่านสองแม่ลูก? ไม่ว่าราชวงศ์นี้ หรือราชวงศ์ก่อนต่างก็เป็นสมรภูมิที่ผู้อ่อนแอตกเป็นเหยื่อของผู้แข็งแกร่ง สองแม่ลูกเช่นพวกท่านไม่ได้รับความโปรดปรานมาตั้งแต่ไหนแต่ไร อีกทั้งท่านยังไม่มีตระกูลที่สามารถพึ่งพาได้ ข้ากล้าสรุปได้เลยว่าภายในหนึ่งปี ท่านสนมเหมยและลูกชายของท่านย่อมหายสาบสูญไปจากวังแห่งนี้”

สนมเหมยหน้าซีดด้วยความหวาดกลัว หลังจากที่จื่ออันชี้ให้เห็นภาพเช่นนี้ นางคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้อีกครั้ง และพบว่ามันเป็นความจริง เหตุใดนางถึงต้องการเข้าหาเซี่ยวหวายจุนให้เป็นผู้สนับสนุนตั้งแต่แรก ก็เพราะเซี่ยหวายจุนมีอำนาจในราชสำนักเพียงพอ เพื่อรักษาชีวิตลูกของนางไว้

แต่ตอนนี้นางกำลังทำลายชีวิตเขาด้วยน้ำมือตนเองกระนั้นหรือ?

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ นางจึงกล่าวจากใจจริง “จื่ออัน ข้าให้สัญญากับเจ้า เรื่องเช่นนี้จะไม่เกิดขึ้นอีกในอนาคต ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม ข้าจะรีบบอกเจ้าทันที”

จื่ออันรู้ดีว่า แม้คำสัญญานี้จะจริงใจมาก ทว่าสนมเหมยก็ยังไม่เชื่อมั่นในตัวนางอย่างสมบูรณ์ หากปราศจากความไว้วางใจอย่างสุดจิตสุดใจเป็นรากฐาน คำสัญญานี้ก็ไร้ประโยชน์ ไม่ว่ามันจะจริงจังเพียงใดก็ตาม