ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 1041

จื่ออันไปที่จวนตระกูลเฉินเพื่อพบกับหญิงชรา เห็นนางถือซาลาเปาอยู่ในมือ นั่งลงบนบันไดหินหน้าทางเดิน กัดของกินในมือคำเล็ก ๆ ด้วยสีหน้าเบื่อหน่าย

ในวันที่อากาศหนาวเย็นเช่นนี้ นางกลับพับขากางเกงที่เต็มไปด้วยโคลนขึ้น วางจอบไว้ข้างตัว ดูเหมือนเป็นหญิงชราชาวไร่ที่เพิ่งกลับจากทุ่งนา

ขณะที่จื่ออันพูด นางก็กัดซาลาเปานึ่งไปด้วย พยักหน้าและยิ้มรับเป็นครั้งคราว

ในที่สุดนางก็กัดกินซาลาเปาช้าลง ขมวดคิ้วแน่นด้วยความเศร้าหมอง

เมื่อเห็นสิ่งนี้จื่ออันก็ถามอย่างเป็นกังวล “ท่านพูดอะไรหน่อยสิ”

“สถานการณ์ค่อนข้างร้ายแรง” หญิงชราส่ายหน้าพร้อมกับถอนหายใจ กลืนซาลาเปาแล้วยืดคอ

“จริงหรือ? ท่านมองเห็นปัญหาอะไร?” จื่ออันถอนหายใจ “บอกให้ข้ารู้หน่อยไม่ได้หรือ?”

หญิงชราหันไปมองนางแล้วถอนหายใจ “ปีที่แล้วข้าสามารถกินซี่โครงแกะได้หนึ่งถึงสองจินในมื้อเดียว อีกทั้งยังสามารถเคี้ยวกลืนเนื้อสัตว์ได้อย่างง่ายดาย ปีนี้แม้แต่ซาลาเปานิ่ม ๆ ยังทำให้ฟันของข้าปวดแปลบ ข้าแก่ตัวลงไปมากแล้ว ฟันไม่แข็งแรงอีกต่อไป เจ้าคิดว่ามันร้ายแรงหรือไม่ล่ะ?”

จื่ออันรู้สึกท้อแท้ “ท่านกังวลไปไยกัน? เป็นเรื่องปกติที่ฟันของคนเราจะเสื่อมโทรมลงเมื่ออายุมากขึ้นมิใช่หรือ?"

“เป็นเรื่องปกติก็จริง แต่ใครจะยอมรับได้โดยง่ายเล่า ข้าเคยกินข้าวอร่อยกว่านี้ การกินถือเป็นงานอดิเรกเดียวของข้า สำหรับข้าไม่มีอะไรน่าเศร้าไปกว่านี้อีกแล้ว”

หญิงชราหยุดพูดกะทันหัน จื่ออันกลับเข้าใจ

“แม่ทัพสองท่านที่ฝ่าบาทส่งไปแทน คนหนึ่งชื่อฉางซู่ อีกคนชื่อฟู่เจีย ท่านคิดอย่างไรกับคนสองคนนี้?”

“ไม่จำเป็นต้องคิดเลย” เฉินไท่จวินยิ้ม “คนที่ฝ่าบาททรงไว้วางใจจนส่งตัวไป จะเป็นคนขององค์ชายผู้สำเร็จราชการหรอกหรือ? เพียงแต่…”

เมื่อเห็นว่านางพูดครึ่ง ๆ กลาง ๆ อีกครั้ง จื่ออันก็อดไม่ได้ที่จะกังวล “แต่อะไร?”

“แต่ถึงอย่างไร สองคนนี้ก็เคยเป็นลูกน้องเก่าของข้า ต่อมาพวกเขาแยกตัวออกไปจากกองทัพตระกูลเฉิน และเข้ารับตำแหน่งสำคัญรองบาทองค์จักรพรรดิ ทั้งสองคนนี้เป็นแม่ทัพผู้จงรักภักดีต่อราชวงศ์ต้าโจว และข้าก็เคยมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อพวกเขา ลองคิดดูแล้ว หากข้าเขียนจดหมายไปหา เชื่อเถอะว่าสองคนนั้นต้องไว้หน้าข้าบ้างไม่มากก็น้อย”