ในตอนนี้เริ่มทำการควบคุมค่าใช้จ่ายในจวนอ๋อง โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่กุ้ยไท่เฟยจากไปแล้ว อ๋องหนานหวายได้ประทานจวนใหม่ และค่าใช้จ่ายก็ยิ่งลดน้อยลงเรื่อย ๆ
จื่ออันรู้สึกว่าไม่จำเป็นต้องมีคนรับใช้จำนวนมากในจวน ดังนั้นจึงคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า "เจ้ากลับไปเรียกใต้เท้าหยางมาที่นี่หน่อย"
ใต้เท้าหยางเป็นผู้ดูแลในจวน ดูแลทุกอย่างในจวนให้นาง
"เพคะ"
จื่ออันพูดคุยกับใต้เท้าหยางตลอดทั้งเช้า หารือเรื่องจะเก็บคนรับใช้ในจวน หรือปล่อยขายไปให้หมด ผู้คนทุกคนที่รับใช้ฝ่ายกุ้ยไท่เฟยจะต้องไล่ออกและให้เงินชดเชย
ใต้เท้าหยางกล่าวว่า "พระชายา คนพวกนี้ล้วนขายตัวเข้ามา หากพระองค์ไม่ต้องการ ใยไม่ขายตัวเขาออกไปกันเล่าพ่ะย่ะค่ะ เรายังพอได้เงินกลับมาบ้างบางส่วน"
แม้ว่าใต้เท้าหยางจะรู้ว่าพระชายาคนนี้ทำตัวผิดแปลก นางกลับปล่อยคนไป ไม่ขายทำเงินนี่ช่างแปลกประหลาดซะจริง
จื่ออันกล่าวว่า "ไม่ ข้าไม่ขายพวกเขา ปล่อยให้พวกเขาแยกย้ายกันไปเอง ไม่ว่าจะหาเลี้ยงชีพ หรือกลับไปยังชนบท หรืออยากอยู่ในวัง หากพวกเขาต้องการขายตัวเองอีกครั้งก็เป็นทางเลือกของพวกเขาเอง"
ท้ายที่สุด นางเป็นคนสมัยใหม่ และนางไม่สามารถขายคนได้อย่างสบายใจหรอก
หลังจากจัดการเรื่องต่างๆ ในจวนแล้ว จื่ออันก็ออกไปที่จวนองค์หญิง
วันนี้นางอารมณ์ดี นางจึงนำเหล้ามาหนึ่งขวด และให้คนเรียกหาฮวนสี่
นางเรียกหลิวหลิวด้วย แต่หลิวหลิวบอกว่านางอยากจะพาเซียวท่ากลับไปที่บ้านพ่อแม่ของนางในวันนี้ นางจึงมาไม่ได้
หูฮวนสี่เข้ามาก็ส่งสียงเรียกทันที "วันนี้เกิดเรื่องดี ๆ อะไรขึ้น ถึงได้เรียกข้ามาดื่มเป็นพิเศษแบบนี้"
จ้วงจ้วงยิ้มแล้วพูดว่า "ข้าก็ไม่รู้เหมือนกัน พระชายาบอกว่ามีเรื่องดี คิดดูแล้ว เรื่องดีตอนนี้ยังมีอะไรอีกบ้าง?"
หูฮวนสี่มองดูแล้วพูดว่า "หลิวหลิวไม่มาหรือ?"
อย่างไรก็ตาม ต้องไปอย่างกะทันหันเช่นนี้ ไม่รู้ว่าจะต้องไปที่ไหนดี บางทีคงจะต้องไปที่มหาบัณฑิตหยวนเป็นแน่
จ้วงจ้วงเปิดขวดแล้วสูดกลิ่น “เหล้าหอมหมื่นลี้เก่า บ่มมานานแบบนี้ คงแพงน่าดู บอกข้าหน่อยว่าวันนี้มีเรื่องอะไรดี ๆ”
จื่ออันส่งจอกเหล้าให้ "มันเป็นเรื่องดี แต่ก็ไม่ใช่เรื่องดีสำหรับข้า"
หูฮวนสี่ถามอย่างสงสัย "ไม่ใช่เรื่องที่ดีของเจ้า แต่เจ้ายังนำเหล้ามาดื่มฉลองงั้นเหรอ? พระอาทิตย์จะขึ้นทางทิศตะวันตกแล้วเป็นแน่"
"แต่มันก็คุ้มค่าที่จะฉลอง" จื่ออันเทเหล้าและเห็นฉินจือเดินมาพร้อมกับพวกขนมอบ" ฉินจือไปซื้อกับแกล้มเหล้ามาสักหน่อยเถอะ ขนมอบเหล่านี้ รสชาติไม่เข้ากันกับเหล้า"
“ไม่พิถีพิถันเอาซะเลย” จ้วงจ้วงกลอกตาแล้วพูดกับฉินจือด้วยรอยยิ้ม "งั้นทำตามที่นางว่า และทำกับแกล้มมาสักสองสามจาน แล้วก็ทำซี่โครงแกะทอดด้วยนะ"
“องค์หญิงคิดถึงซี่โครงแกะอยู่นี่เอง ได้เพคะ บ่าวจะไปทำให้ เมื่อเสร็จแล้ว บ่าวเองก็ได้รู้ว่ามีเรื่องอะไรดี ๆ และคุ้มค่าที่จะกินซี่โครงแกะหรือไม่” ฉินจือกล่าวและหันออกไปทำทันที
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...
โอโย่คู่ตัวร้าย...
อ๋องเหลียงน่ะถูกแล้ว ไม่ใช่จักรพรรดิเหลียง...
สามีภรรยาคู่นี้ จะมีช่วงเวลาสงบสุขดีดีบ้างไม่ได้เลยหรือไงกัน สงสารอ่า...