ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 158

จื่ออานใช้ฝ้ายจุ่มอีกครั้ง มู่หรงเจี๋ยขมวดคิ้วและพูดว่า “เจ้าต้องทำให้ชุ่มอีกหน่อยนะ”

จื่ออานโยนฝ้ายทิ้งไป “ไม่ได้ แค่อึกเดียวก็พอแล้ว”

“ให้อีกสักอึกได้ไหม?” ดวงตาของมู่หรงเจี๋ยเบิกกว้างและมองเขาอย่างไม่พอใจ “แค่นั้นข้ายังไม่รู้รสชาติของเหล้าเลยว่าเป็นยังไง”

จื่ออานยืนขึ้นและพูดว่า “ถ้าดื่มไม่ได้ งั้นก็ให้ดื่มยาแทนก็แล้วกัน ท่านตื่นแล้วไม่จำเป็นต้องกินอีก”

“หมออย่างเจ้าไม่สนใจใยดีคนไข้เสียเลย” มู่หรงเจี๋ยพึมพำ

จื่ออานไม่สนใจเขา และออกไปอุ่นยา

เธอนำยามาให้ และเห็นเขานอนเงียบ ๆ อยู่บนเตียงด้วยสีหน้าที่พูดไม่ออก ซึ่งไม่รู้ว่ามันเศร้าหรืออารมณ์โกรธกันแน่

เมื่อเห็นเธอเข้ามา เขาก็คว้าแขนของเธอไปทันที และมองไปทางด้านข้างของเธอด้วยท่าทางที่ผ่อนคลายมากขึ้น

จื่ออานแสร้งทำเป็นว่าไม่เห็นเขา จึงนั่งลงข้างเตียง แล้วเอาช้อนป้อนยา

เขาให้ความร่วมมือดีมาก ดื่มยาทั้งหมดจนหมด จากนั้นก็ถอนหายใจยาวด้วยความโล่งอก

เขาไม่ได้ถามเกี่ยวกับการย้ายมาที่นี่หลังจากที่เขาได้รับบาดเจ็บ ราวกับว่าเขาไม่สนใจเลย

จื่ออานวางถ้วยยาลง แล้วก็หาวโดยไม่รู้ตัว

มู่หรงเจี๋ยมองไปที่นาง “ขึ้นมานอนเถิด”

จื่ออานหันกลับมา เกือบจะคิดว่าเขาได้ยินผิด “ท่านว่ากระไรนะ?”

“เจ้านอนข้างใน” มู่หรงเจี๋ยพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย

“ข้าจะนอนคว่ำหน้าลงบนโต๊ะก็พอแล้ว” จื่ออานพูดพลางนั่งลง เธอรู้สึกได้ว่ากำลังหัวใจเต้นแรง

“เจ้าจะระแวดระวังอะไรกันเล่า? ในอนาคตเจ้าจะเป็นชายาของข้า จากนั้นเราก็จะต้องนอนบนเตียงเดียวกัน” มู่หรงเจี๋ยพูดอย่างไม่สบอารมณ์

เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ จื่ออานจึงหันศีรษะไปด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย และถามว่า “ท่านจะอภิเษกกับข้าจริง ๆ หรือ?”

มู่หรงเจี๋ยสูดลมหายใจ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา “หรือว่าเจ้ายังเสียใจที่จะอภิเษกอยู่ไหม?”

“ข้าแค่คิดว่า ท่านไม่ใช่คนประเภทที่จะเชื่อฟังผู้อื่น ชื่อเสียงของข้า... ไม่ค่อยดีนัก” เธออยากจะบอกว่าชื่อเสียงของตัวเองมันเน่าเสียไปหมดแล้ว แต่เธอคิดอย่างนั้นอยู่ในใจ แต่ไม่ต้องการที่จะยอมรับมันต่อหน้าเขา

มู่หรงเจี๋ยหลับตาลงและพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาว่า “หญิงสาวที่มีชื่อเสียงมากมายหาได้ถมเถไปในเมืองหลวง”

จื่ออานตกตะลึง หน้าอกของเธอเต้นระรัว เขาพูดเบบนี้ต้องการจะสื่อถึงอะไร?

หญิงสาวที่มีชื่อเสียงหาได้ถมเถไป แต่จรถึงตอนนี้เขาก็ยังไม่มีพระชายา หมายความว่าเขาเต็มใจจะอภิเษกกับเธอหรือเปล่า เธอคิดว่ามันจะเป็นเพียงแค่เกม ไม่ใช่เป็นเพราะว่าเขาถูกฮองเฮากับหวงไท่โฮ่วบีบบังคับให้อภิเษกเหรอ?

แต่เกมนั้นเกิดจากความสมัครใจของเขา?