ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 184

นางหวังอย่างยิ่งว่าจะสามารถใช้ชีวิตอยู่ที่นี่ได้ตลอดไปไม่เปลี่ยนแปลง

“จื่ออัน!” มู่หรงเจี๋ยมองนาง หางตาที่เยือกเย็นของเขาแปรเปลี่ยนเป็นดวงตาที่อ่อนโยนอย่างหาใดเปรียบมิได้

“เพคะ!” จื่ออันตอบอย่างแผ่วเบา พยายามไม่สบตาเขา แม้ว่าเขาจะดูอ่อนโยนและเป็นมิตรมากแค่ไหน แต่หลังจากคืนนี้ไปเขาจะเปลี่ยนกลับไปเป็นผู้สำเร็จราชการผู้สูงส่งคนนั้น

นางไม่อาจปล่อยให้ตัวเองปรับตัวเข้าหาเขาผู้นี้ มิฉะนั้นเธอจะผิดหวังในอนาคต

“คืนนี้เจ้ากับข้ากลับไปที่วังด้วยกัน การเดินทางครั้งนี้อาจมีอันตราย แต่ว่าข้าจะปกป้องให้เจ้าปลอดภัยอย่างสุดกำลัง หลังจากกลับวังไปแล้ว หากทุกอย่างเป็นไปด้วยดี คืนนี้ประกาศเรื่องการอภิเษกสมรสของพวกเรา”

จื่ออันเงยหน้ามองเขา รอยแผลและเลือดที่คั่งบนใบหน้าของนางชัดเจนขึ้นเล็กน้อย "ท่านอ๋อง อภิเษกกับข้า คือ..." นางอยากถามว่าที่แต่งงานกับนางเป็นเพราะทำตามพระราชเสาวนีย์ หรือเพราะข้อดีเพียงเล็กน้อยของนาง?

แต่ก็ถามไม่ออก พอเกือบจะพูดออกมา ก็ต้องกลืนคำพูดเข้าไป"การอภิเษกกับข้านั้นเป็นความคิดของหวงไท่โฮ่ว ท่านสามารถคัดค้านพระองค์ได้"

“เหตุผลในการคัดค้าน?” มู่หรงเจี๋ยกล่าวถามอย่างแผ่วเบา ความอ่อนโยนในดวงตาของเขาได้หายไป แสงสีน้ำเงินอันตรายก็ค่อยๆ ปรากฏขึ้น

"ท่านสามารถบอกกับหวงไท่โฮ่วว่า เซี่ยจื่ออันชั่วชีวิตนี้ไม่สามารถให้กำเนิดบุตรได้ ชื่อเสียงก็ฉาวโฉ่มาก ไม่เชี่ยวชาญดีดพิณ หมากล้อม เขียนพู่กัน หรือวาดภาพ..."

“ข้ากำลังพูดถึงเหตุผลใในการคัดค้านของเจ้า” มู่หรงเจี๋ยขัดจังหวะนาง

นางตกใจเล็กน้อย “เหตุผลที่ข้าจะคัดค้าน?”

“เจ้าไม่ตกลงที่จะอภิเษกกับข้าใช่-ไหม? งั้นเหตุผลที่เจ้าคัดค้านคืออะไร?” มู่หรงเจี๋ยถาม

จื่ออันส่ายหัว "ไม่ ไม่ใช่ ข้าแค่รู้จักตัวเองดี"

นอกจากนี้นางไม่ต้องการมีส่วนร่วมในการต่อสู้เพื่อแย่งชิงอำนาจในราชวงศ์ เมื่อนางอภิเษกกับผู้สำเร็จราชการแทนองค์จักรพรรดิ และกลายเป็นพระชายา นั่นก็หมายความว่าจะมีหลายสายตาที่จับจ้องมาที่นาง ซึ่งนางจะไม่เต็มใจที่จะยอมให้เป็นเช่นนั้น

“ข้าก็เคยฆ่าคน ฆ่ามากกว่าเจ้าหลายเท่านัก” มู่หรงเจี๋ยดึงมือกลับไป ดวงตาของเขายังคงเย็นชา “หากเจ้าไม่ฆ่า คนอื่นก็จะเข้ามาฆ่าเจ้า”

"ต่อไปข้าก็ยังจะฆ่าคนอีก" จื่ออันนึกถึงการตายของเจ้าของร่างคนเดิม ไม่ว่ายังไงก็ตาม นางจะต้องแก้แค้นให้เจ้าของร่างคนเดิมให้ได้

เนื่องจากนางได้เข้ามาแทนที่เจ้าของร่างคนเดิมเพื่อมีชีวิตอยู่ นางจะทำทุกอย่างเท่าที่จะทำได้เพื่อล้างแค้นศัตรูที่ฆ่านาง

“ถ้าเจ้ามีความสามารถ ก็ฆ่ามันซะ” มู่หรงเจี๋ยหยิบมีดสั้นเล่มหนึ่งออกมาแล้วยื่นให้นาง “มีดสั้นเล่มนี้เสด็จพ่อมอบให้ข้าเมื่อครั้งก่อน เป็นเหล็กดําที่หล่อขึ้นคมกริบไร้ที่เปรียบ จึงมอบให้แก่เจ้าเป็นการหมั้นหมาย"

จื่ออันสูดจมูกรับมีดสั้นมา "คนเขาให้ของหมั้นหมาย ส่วนใหญ่ส่วนใหญ่เป็นเครื่องประดับทองเงิน ไหนเลยจะให้มีดสั้นกัน?”

“เอาคืนมาถ้าเจ้าไม่ต้องการ!” มู่หรงเจี๋ยเอื้อมมือไปคว้ามัน

จื่ออันเอื้อมมือไปกอดเขาแล้วซุกหัวลงที่หน้าอกของเขา "ของที่ส่งออกไปไม่มีเหตุผลที่จะคืน"