ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 213

ผู้คนในโรงหมอต่างกลัวจนตัวสั่น ต่างพากันรีบมาห้ามเลือดให้ฮูหยินหลิงหลงและเซี่ยหว่านเอ๋อ ใบหน้าของพวกเขาซีดเผือดด้วยความตกใจ คิดไม่ถึงว่าผู้หญิงที่อ่อนแอบอบบางคนหนึ่งจะลงมือได้เหี้ยมโหดเช่นนี้

เมื่อองค์รัชทายาทเห็นว่าเซี่ยจื่ออันทำร้ายคนสองคนต่อหน้าเขา จึงโกรธมากและสั่งออกไป "เร็วเข้า จับกุมผู้หญิงมีพิษสงคนนี้ซะ"

มู่หรงจ้วงจ้วงก้าวไปข้างหน้าและกล่าวเย้ยหยัน "ข้าก็อยากรู้เสียจริง ว่าใครจะกล้าเข้ามา!"

จื่ออันกับมู่หรงจ้วงจ้วงมองตากัน และเดินเข้าไปด้านใน

องค์รัชทายาทอดทนต่อความเจ็บปวดบังคับตนเองให้ก้าวไปข้างหน้า จ้องมองไปที่มู่หรงจ้วงจ้วง "เสด็จย่า ดูเหมือนว่าท่านชอบยุ่งเกี่ยวกับเรื่องของผู้อื่นเสียจริง ท่านควรคิดให้ดี ๆ การต่อต้านข้าไม่ได้ส่งผลดีต่อท่านเช่นกัน"

มู่หรงจ้วงจ้วงกล่าวอย่างเย็นชา “องค์รัชทายาท เจ้าช่างประเมินค่าตนเองสูงเสียจริง พาคนของเจ้ากลับไปซะ หากเจ้าต้องการล้างแค้นให้คู่หมั้นของเจ้า ให้ไปฟ้องร้องเอาที่ศาลาว่าการ ให้พวกเขาดูแลคดีนี้”

พูดจบ นางก็สั่งรถม้า “ข้ารับใช้ด้านนอก ไปที่จวนมหาเสนาบดี”

องค์รัชทายาทกัดฟันแน่นและกล่าว "ดี พวกเราไปที่จวนมหาเสนาบดีบอกกล่าวให้พวกเขารับรู้ ทหาร ไปเชิญคนของศาลาว่าการ"

องค์รัชทายาทไม่ได้สนใจเซี่ยหว่านเอ๋อเลย เพียงแค่หายใจฮึดฮัด เซี่ยหว่านเอ๋อได้เสียโฉมไปแล้ว อีกอย่างเลือดบนใบหน้าของนางเมื่อครู่นี้ก็ทำให้เขารู้สึกขยะแขยงมาก เขาไม่ต้องการที่จะพบเห็นนางอีก

คนในโรงหมอห้ามเลือดที่ไหลให้ฮูหยินหลิงหลงกับเซี่ยหว่านเอ๋อได้แล้ว แต่ว่าเลือดบนใบหน้าของพวกนางยังไม่ได้ถูกเช็ดออก มองดูแล้วช่างสยดสยองยิ่งนัก

เซี่ยหว่านเอ๋อฟื้นขึ้นมา แล้วร้องไห้ พูดกับองค์รัชทายาท "องค์ชาย ท่านต้องรับผิดชอบเรื่องของพวกเราด้วยนะเพคะ!"

พูดพลาง โน้มตัวไปซบเขาพลาง

หมอของที่นี่ได้ช่วยพยุงฮูหยินหลิงหลงให้ลุกขึ้นยืน นางวิงเวียนศีรษะเป็นอย่างมาก แทบจะทรงตัวไม่อยู่ ทั่วทั้งหน้าผากและใบหน้าล้วนเปื้อนไปด้วยเลือด เป็นอุปสรรคต่อการมองเห็น นิ้วก้อยของนางขาด หมดหนทางเชื่อมต่อ หมอจึงพันเอาไว้ ใส่ผงห้ามเลือดลงไป ถือเป็นการห้ามเลือดไว้ชั่วคราว ยังต้องดำเนินการในขั้นถัดไป

นางจ้องมองไปที่จื่ออัน ซ่อนสายตาภายใต้เส้นผมตรงหน้าผาก และแสงสลัวทำให้นางดูเหมือนผีในยามค่ำคืน นางกัดฟันพูด “หยวนซุ่ยหยู เซี่ยจื่ออัน พวกเจ้าคอยดูให้ดีเถิด!"

ถึงจะนางพูดอย่างนั้น แต่นางก็รู้สึกกลัวจื่ออันจริง ๆ

นางไม่เข้าใจว่าทำไมเซี่ยจื่ออันถึงเปลี่ยนไปเป็นคนที่โหดเหี้ยมได้เช่นนี้ ตอนที่ตัดนิ้วของนาง ตาของจื่ออันไม่ได้กะพริบเลยสักนิดเดียว สายตาดุร้ายเยือกเย็น จนนางแทบจะคิดว่าตนเองได้เห็นวิญญาณชั่วร้ายที่ผุดขึ้นมาจากนรกเสียแล้ว

หัวใจของนางเต้นแรง และในที่สุดนางก็เริ่มรู้สึกได้ว่าตนเองไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเซี่ยจื่ออันอีกต่อไป

เมื่อไตร่ตรองปะติดปะต่อเรื่องราวทั้งหมดดูแล้ว ตำแหน่งพระชายาเอกขององค์รัชทายาทที่เซี่ยหว่านเอ๋อมีอยู่ ไม่รู้ว่าจะรักษาไว้ได้หรือไม่ ทั้งเรื่องที่ผู้สำเร็จราชการแทนองค์จักรพรรดิพูด และไหนจะท่าทางขององค์รัชทายาทเมื่อครู่นี้อีก นางคิดว่าสิ่งต่าง ๆ อาจจะเปลี่ยนไป